20 juni MTB Achterbos 2008

MTB Achterbos 2008
Video verzonden door COREMANS

15 juni Flanders Cup Vilvoorde

Het was weer zover de 2de manche van de Flanderscup vond plaats te Vilvoorde, voor mij onbekend terrein, maar het weer was goed en dat was al een meevaller. De wedstrijd vind plaats in een mooie omgeving, een park aan het voetbalstadion net naast het kanaal. Kwa accomodatie was het daar dik in orde. Ter plekke waren de heren van MTB Team Langdorp met een hele bende aanwezig, en ik mocht dankbaar gebruik maken van hun tentje. Tijdens het opwarmings rondje viel het parcours meteen in mijn smaak. Na de start een kort nijdig klimmetje, zo kort en nijdig dat ik deze te voet moest nemen, en dan was het verder klimmen tot aan een kappel, lekker op de macht. Vandaar was het stoempen op het grote verzet over kasseien richting een lange klim in een weide, niet moeilijk en niet zwaar, maar ik geraakte daar niet voorruit. Daarna een paar technische afdalingen en heel nijdige beklimmingen, waarvan de eerste te voet en de 2de op het kleinste bladje tot boven. Terug naar beneden, trapjes omhoog om dan vervolgens langs de sintelbaan naast het voetbalveld terug aan de start te komen. Leuk en heftig rondje. Dit moesten we 10x gaan rijden, ik viel bijna van mijn fiets. Aangezien ik aan de eerste wedstrijd had deelgenomen mocht ik nu op de 2de startrij vertrekken, ik ben dan veel te plat om bij de eerste te gaan rijden maar de eerste honderd meter kan ik me meestal wel goed positioneren. Bij de start meteen goed weg, ik en Swakke gingen een koerske rijden in de koers. Normaal zelf een sterk starter maar ik vond hem direct niet terug, maar toen we aan één van de klimmetjes kwamen reed hij tot boven en ik stond daar te voet. Bij het opdraaien rond het voetbalveld waren we bij mekaar, daar minderde hij de gas te fel, ik riep spring in mijn wiel, maar de Swa had blijkbaar een mindere dag en liet me meteen rijden. De volgende ronde kon ik hem nergens meer bespeuren. En van toen was het tempo rijden en hopen dat er iemand mij ging dubbelen, zodoende moet ik een rondje minder rijden. Aangezien we zonder rugnummers rijden is het bijzonder onoverzichtelijk, ik kreeg nog eenmaal pech met mijn ketting, maar dit euvel kon ik vrij vlug zelf herstellen. Mijn rondetijden bleven over de hele koers bijna constant dus hier kon ik best tevreden over zijn. Na de middag was het weer omgeslagen en begon het daar te onweren, maar toen zat ik al gezellig thuis voor tv.

8 juni wedstrijd bmx te Aarschot

Na het slijkgebeuren van gisteren, hadden de mensen van de organisatie van Bekaf de grootste moeite gehad om het parcours in orde te krijgen, maar dit was hen wonderwel gelukt. Dante zat al dagen gebrand om nog eens een wedstrijd te fietsen, wat dit doet hij liever dan trainen. Er is gewoon meer volk dan, en dat motiveert. De eerste reeks won hij, de tweede reeks was ik hem kwijt, bengels van 6 spelen nog graag. Net op tijd voor de start, hij was weer goed vertrokken en dit vanop 8, de laatste weken merk je ook al veel vorderingen bij mijn kleinste spruit, hij vliegt de bochten in en hij kan prima zijn lijn houden. In de derde reeks was hij niet als eerste weg, maar in de laatste bocht reed hij zijn tegenstander subliem naar omhoog in de kombocht, papa keek al glimlachend van de kant toe en zag dat het goed was.
De finale won hij op overtuigende wijze. Zijn eerste overwinning is dus binnen en dit na zijn derde wedstrijd, het zijn wel recreanten maar toch. Hij doet dit met volle overtuiging en dat is wat telt. Het leuke aan deze wedstrijden is, iedereen wint, iedere kleine krijgt hetzelfde aandenken mee naar huis. Misschien moesten ze dit bij het mountainbiken ook eens proberen.
De volgende twee wedstrijden kan hij niet meedoen, want dan zijn we op verlof, papa gaat de Dolomitie rijden, en je raad het nooit de dag ervoor rijden de kids, ik ga hem moeten inschrijven, anders is hij de hele vakantie boos op mij. Nog een paar jaar, als hij dan nog zo graag fietst gaat den ouwe niet meer kunnen volgen.

7 juni Hagelands Chrono

Ik geraak de laatste weken nog amper op mijn fiets en morgen gaat mijn zoon deelnemen aan een bmx-wedstrijd, dus reden te meer om vandaag meet te starten in de Hagelandse Chrono, goed voor 85km. Op zich niet erg want ik ben van de streek, dus het parcours kent géén geheimen voor mij. Afgesproken met Bert en Patrick om samen te starten, we hadden afgesproken om 11h30 te starten, natuurlijk kwam er iets voor 11 een klant voor een offerte (werk). Dju, volledig onder de stress en een pak te laat met Bert naar ginder, op de fiets. Bleek dat Patrick al vertrokken was, het was inmiddels 5 voor 12. Bert starte enkele seconden voor mij, ik geloof dat ze waren vergeten te vertellen dat we 85km moesten afleggen, want 100m verder was er van Bert al geen spoor meer. Voor nen diesel kan dat tellen, ik besloot op mijn eigen tempo jacht te gaan maken. Het regende wel niet toen wij starten, maar het had de afgelopen dagen gegoten en het parcours omgetoverd tot een waar modderbad, man, man, miserie, miserie. Als ik anders een plas zie zou ik al willen rondrijden, maar hier was geen ontkomen aan. Het begin van een ellendige, en modderige dag, mijn Epic kon al dit slijk trouwens ook niet appreciëren. Voor Konijnentjesberg, had ik Bert terug te pakken ......asfalt. Maar het was nog lang en Bert gaf een goede indruk dus ik besloot om maar bij hem te blijven, bergop reed hij overigens aardig door. De vlakke stukken nam ik dan maar resoluut voor mijn rekening. Allebei, kregen we redelijk vroeg last van de achterrem, bij mij was dit euvel iets later opgelost, Bert zijn rem werkte op het einde niet meer, blokken weg. Ik had echter van de eerste kilometers last van chainsuck, en aangezien ik geen nieuwe derailleur wilde aanschaffen stapte ik bij de minste hapering van mijn fiets, dit ging gepaard met het alombekende geroep en getier.
Telkens als ik boven kwam aangewandeld was het achtervolgen op Bert geblazen, zelfs als ik geen last had van mijn ketting reed hij toch vlotter in het slijk naar omhoog. Bij den Tienbunder stond Patrick die had zijn derailleur in zijn wiel gereden. In de vlucht de korste weg naar Rillaar verteld en wij verder. In Houwaart begon ik de achtervolgingen op Bert wat moe te worden, alhoewel ik er soms mee kon lachen, wetende dat ik de dag ervoor mijn Phyton er had afgedaan om deze er daarna terug op te leggen, man, man,....
Na Gelrode begon het parcours iets berijdbaarder te worden, en er lagen ook meer tempostukken (asfalt) in het parcours. Ik zette me resoluut weer op kop en begon mijn ritme te volgen, Bert had een klein gaatje moeten laten, ik temporiseerde nog even, maar het gat werd niet kleiner, ik dus op mijn tempo verder. Het ging beter en beter, er kwamen renners van alle kanten aangereden, er waren er nog met parcours kennis, alleen werd deze hier verkeerd. Spijtig heel spijtig, richting Gelrode kreeg ik vleugels, ik wist wat mij te wachten stond, en dat viel nog allemaal goed mee. En toen was het weer van dat, ik had nog ene binnenband steken, vanvoor, achter rijd ik al met product, en je kan het raden, weer plat, man, man, miserie, miserie.

Vlug binnenband eruit, eerst mijn wiel, ik vond natuurlijk geen inbus, .....eindelijk, hop andere ban erin. Dat schroefje van het ventiel kwijt, en al 2 bommetjes erdoor met steeds dit ventiel naar boven te duwen. Ik ga mijne fiets hier smijten, toen kwam Bert aangevlogen, met verenigde krachten lukte het ons toch om met mijn laatste bommetje mijn binnenband te vullen. Ik riep tegen Bert pak mijn wiel, we zijn bijna binnen, maar hij bedankte vriendelijk, hij had geen achterrem niet meer. Op het einde Fons Moors nog terug ingehaald zie filmke op het einde.http://fonsmtb.netcore.be/2008%20Langdorp%20Chrono%2085%20km%20deel3.avi Telkens als wij elkaar tegenkomen rijd ik blijkbaar lek.

• Besluit:
  135ste algemeen en 24ste bij de mannen boven de 40 waar er sommige Goorbikers een serieus stuk van het parcours hebben afgesneden, en toch hun eigen hebben laten opnemen in de uitslag. Shame on you!


• Organisatie top


• Nieuwe afpeiling, zeer slecht


• Parcours, zeer mooi maar niet vandaag


• Remblokken, ketting, cassette, en trapas naar de kloten

Conclusie, dure marathon. Tot volgend jaar, maar met dit weer blijf ik in mijn zetel liggen.

31 mei de 10h van Grobbendonk 2008

Na jaarlijkse gewoonte waren we weer present met ons team, ditmaal met Marc, Tom, Angie en Filip. Laatstgenoemde ziet het wel zitten om met ons oude knollen te gaan meefietsen, hijzelf is 27 jaar jong en meteen het groentje van de ploeg, hij beschikt echter over een stel benen zoals stronken. Het parcours dit jaar werd afgelegd in de andere richting, en een paar lange stukken hadden ze vervangen door singeltracks. Aangezien ik het parcours niet had verkend, buiten 1 rondje ging (moest) Tom starten. Hij heeft dit met verve gedaan want hij kwam de eerste ronde door als 4de, hij is dan ook meteen gekroond tot vaste starter van dienst. Het systeem in de wisselzone hadden de mensen van de organisatie ook veranderd, net zoals het vaststellen van de gereden rondjes van de vrouwen. En we moeten eerlijk zijn, dit hadden die gasten goed gedaan. Elke vrouw moest minimaal 6 rondjes afleggen en telkens een armbandje inleveren bij de organisatie. In de wisselzone kwam je niet in zonder fiets, en zo moet het. Ieder deed in het begin 2 rondjes, ik werd aangemaand om mijn banden niet te plat te zetten aangezien ik bijna elke wedstrijd dit jaar ben plat gereden. Maar dat viel geweldig tegen, ik wisselde op een zesde plaats, maar had moeite met mijn fiets onder controle te houden, zeker 4 renners vlogen mij voorbij. De banden gingen bij mijn volgende rit een heel pak platter, mijn tijden werden toen stelselmatig sneller en sneller. Bleek dat we in het begin al aardig wat tijd hadden verloren op de Slijkdabbers en op Cyber, maar oude knollen komen langzaam op stoom, en bij de laatste 2 uur besloten we om elk één ronde te gaan rijden ipv 2. Op een minimum van tijd hadden we het gaatje dichtgereden met de overigens zeer sympathieke renners van Cyber, de Slijkdabbers hadden toen al een rondje genomen. Het laatste uur had Cyber de strijdbijl begraven en bouwden we onze voorsprong op hen vlotjes uit, in de laatste ronde kon ik met 11min45 de mannen van de Slijkdabbers nog net verassen voor de meet, zodoende zaten we terug in dezelfde ronde. Maar hier is het blijkbaar ergens fout gelopen bij Chronorace, volgens ons hebben ze die laatste ronde vergeten te tellen, want in de uitslag stonden we 3de in de mix ipv 2de en 15de ipv 9de in het algemeen klassement. Dit werd echter ter plekke danzij Cyber direct rechtgezet.
Wie zegt nu dat dat men een wedstrijd niet kan rijden op een sportieve mannier!
Besluit, het weer zat mee, de organisatie was nog beter dan vorig jaar, de concurrentie was sterk en sympathiek, en we hebben vanaf nu een Teammanager, namelijk Dirk de pa van Filip zelf een fervent en sterk fietser. Samen met zijn schoondochter heeft hij zelfs gezorgd voor de prachtige foto's.
Volgende week gaan we rijden in het Hageland.

30 mei BMX te Keerbergen

Vrijdagavond, ik had Dante ingeschreven om aan een interclubwedstrijd deel te nemen te Keerbergen. Ze mochten het parcour gaan verkennen om 18.00h dus het was haasten geblazen na het werk, maar Kurt zijn zoon deed ook mee dus hij kwam mij oppikken. Vandaag reden de recreanten en de wedstrijdrijders onder elkaar, in totaal waren er ongeveer een 130 rijders het merendeel van onze club, Bekaf. Hij heeft nog nooit gereden op een ander parcours en dit is nog maar zijn tweede wedstrijd, dus het werd afwachten. Ze hadden hem al gewaarschuwd voor de eerste hindernis na de start want die lag er nogal veraderlijk bij. Tijdens de opwarming bleek hij steeds sneller en sneller te fietsen, dus het bleek hem wel te liggen het "Sven Nijs Circuit".
Dan de eerste reeks, het belangrijkste bij mijn zoon is de start, veel kracht en doorzettingsvermogen, maar nog niet te veel techniek, dus een goede start is belangrijk. Hij vertrok als eerste en kwam als eerste over de meet, terwijl de mama al roepend en tierend aan het supporteren was naast het parcour, tot groot jolijt van Dante. De tweede reeks won hij weer, maar toen kwam de tweede toch al iets korter. In de derde reeks liet hij zich verschalken in de laatste bocht met als uiteindelijk resultaat in die reeks een 2de plaats. In de A finale werd hij tweede, aan de eerste was niet veel te doen. Eindelijk heeft hij iets gevonden wat hij graag en vol overgave doet.
De papa was natuurlijk enorm trots, het belangrijkste is dat hij het graag doet en zich ervoor inzet. Hopelijk kan de papa morgen ook zo'n puike prestatie neerzetten tijdens de 10h van Grobbendonk.

23 tot 25 mei Herbemont

Een weekendje Herbemont met de Rillaarse Bikers, het paste perfect in mijn agenda. Samen met enkele moedigen vertrokken we met die fiets naar ginder, we waren met zijn 4, Frank, Ludo, Eric en bie bie. meer gegadigden konden we niet vinden, misschien omdat Joris er op zaterdag een wedstrijd van 10km had aangekoppeld? Hoogstwaarschijnlijk zal het wel de afstand geweest zijn, 182km ...... Ik was al aan het genieten en we waren nog niet vertrokken. Ik ging nu eindelijk de tramroute eens fietsen, Tienen - Namen. Onderweg kwamen we nog 4 renners tegen en raar maar waar zij reden ook die richting uit, ik hoorde Ludo nog lachen, "wij rijden net iets verder" tot daar iemand van die bende op reageerde "ja, maar ik rijd tot in Rome". Ik moest Ludo vast houden of hij viel van het verschieten van zijn fiets. Blijkbaar fietste deze jongeman voor een goed doel en werd hij gesponsord per km, hij reed van abdij naar abdij, in 16 dagen naar Rome, ave.
De tramroute gaat heel lichtjes bergop, je voelt het bijna niet, maar de Frank zat goed en toen we in Namen arriveerde hadden we 29,1km/h gemiddeld. Ludo had even een zwak moment gehad, maar zijne dieselmotor moest nog opspringen. Van Namen naar Dinant daar nog een terrasje meegepikt en toen begon het pas. Het parcours werd licht hellend, niet echt zwaar maar we hadden toch al 100km in de benen en dit begon bij Eric en Frank een beetje te wreken. Frank moest minderen bergop en Eric kreeg last van zijn darmen. Het goede weer en de wil om er te geraken maakte echter veel goed. De laatste 10km ging ik mezelf even testen, Ludo ging gezwind mee, de wedstrijden komen eraan, ideaal om eens af te zien. Deze laatste kilometers gingen dan ook in stijgende lijn, en we rede à bloc naar omhoog. Het mooiste dat een mens kan doen is afzien als men gezond is. Boven aangekomen zat er al een deel van de bende aan het terras. Er was te merken dat er een paar niet gefietst hadden die vrijdagnacht, het leek net een zondagsmarkt, er werd gelachen, gedronken en plezier gemaakt. Ik lag toen al horizontaal in mijn bed. De dag nadien gingen we 74km mtb'en, zalig groene streek, en het parcours was mooi uitgestippeld door Joris en Bert. Ze hadden gezorgd dat we op het einde een wedstrijdje konden rijden van 10km, ik vond dit een zeer leuk idee, wat ik echter niet snap is dat de het bestuur zich profileert als een recreanten vereniging en wedstrijdrijders niet apprecieert en hier dan ook geen rekening mee houd. En hier word dan een wedstrijd van 10km gereden, waar bijna door iedereen word aan deelgenomen. Het zal wel aan mij liggen, maar soms snap ik sommige mensen echt niet, of handelen zij uit eigen belang? De wedstrijd, ik dacht eerst niet mee te doen, wat heb ik hier te winnen? Win ik, dan is dit de dood normaalste zaak van de wereld, ongeacht die 180km van gisteren, win ik niet ....... jaaa. Er waren 3 hellingen voorzien en dito afdalingen. Bij de eerste helling waren we nog met zijn drieën volgende helling nog met zijn tweeën en de laatste helling kwam ik alleen boven, het was leuk nu konden we tenminste gelijk binnen rijden. Groepsfeer is immer belangrijk in Rillaar.
's Avonds was er een kwisavond, zeer plezant en heel goed uitgewerkt. En om 00h30 zat ik nog alleen in het salon, iedereen zijn bedje in. Ik heb nog eenmaal gebruld, geen reactie dan ook maar het bedje in. Zondag de laatste dag, ze hadden slecht weer voorspeld maar het werd een stralende dag, er was net die dag een een nabijgelegen dorpje een TT wij met zijn allen naar ginder. We zijn niet met zijn allen terug gekeerd, spijtig wat de TT op zich was aangenaam. Het weekend op zich was een absolute meevaller, buiten Ludo ......die snurkt. Drie dagen gezellig gefietst, zalige bedden, zalig weer, en een zalige sfeer .........Hoeveel punten zou zo'n verslag niet opbrengen. Ik had misschien zaterdag de voorzitter moeten laten winnen, dat waren dan bonuspunten geweest.