Koers miniemen te Attenrode

Aangezien ik nog teveel last heb van mijn rug en ik vandaag de taak van speaker moest vervullen bij de VWV was ik met Dante naar de koers te Attenrode, vlakbij Glabbeek en niet te ver van thuis. Ik merkte direkt dat dit een zwaar parcours was, starten en direct bergop, en deze helling bleef maar duren, eenmaal boven waren het 3 bochten naar rechts steeds in een dalende lijn. Eerst op het programma een tijdrit, infeite een klimtijdrit, ze moesten starten en de aankomst was boven. Hij reed vol overgave maar iets te zwaar naar boven, echter de tijden vind je nooit meer terug. de koers zelf dan, de 9-jarigen starten als eerste aangezien zij 2 rondjes moesten afleggen en de 8-jarigen startte zo'n 10-15 sec. later, zij mochten stoppen na 1 ronde. Ik had mij gepositioneerd boven op de berg, daar had hij toch al een deel 9-jarigen te pakken echter er was een kleine kopgroep weg en er zat nog een 8-jarige in zijn wiel. Bang afwachten en ik dus terug naar beneden om de aankomst mee te maken. en wie kwam daar als eerste uit de bocht, mijne zoon, hij had alle 9-jarigen al te grazen genomen en had nog 10m voorsprong op de meet, zij moesten echter nog een rondje afleggen, de tweede 8-jarigen had blijkbaar toch al wat achterstand opgelopen, maar had ook nog heel wat 9-jarigen gepasseerd. een van zijn strafste koersen van het jaar, bergop is hij sterk, en de bochten beginnen ook aardig te lukken. Echter voor de proefjes heeft hij weinig interesse, want daar zette hij voet aan grond, niet wetende dat dit niet mocht. Als hij zich maar amuseert, maar hij verbaasd mij tegenwoordig elke week keer op keer. Nog een paar jaar, als de goesting voor het fietsen blijft tenminste en hij gaat de pa belachelijk maken denk ik op de fiets.

VWV Baal 24 juli 2010

We hadden het hele rijtje al afgelopen kraker, masseur en als laatste Dr. Mertens, deze laatste verzekerde mij om zeker deel te nemen aan de wedstrijd van zaterdag. Alhoewel ik de hele week mijn rug bijna niet kon bewegen, dinsdag had ik eens gaan testen met de fietsvrienden van het Dorpsgenot, maar op het einde van de rit kon ik bijna geen kracht meer zetten. Ik geraakte zelfs bijna thuis niet meer van mijn fiets. met een klein hart dus richting Baal vertrokken, en we gingen ons zeker niet mengen in de debatten. Er was elke ronde een premie voorzien en in ronde 3 was er een premie voorzien voor onze catogorie, zelf had ik nog geen trap teveel gegeven en tot nu toe voelde de rug nog altijd goed aan. Mischien dan toch eens proberen ....
Na het opdraaien van het rechte stuk was Luc Van roy al vertrokken deze hield zijn benen echter stil toen hij zag dat ik mij in gang trok, ik had me goed kunnen positioneren en ging dus toch een poging ondernemen. De wind stond daar goed maar het was nog ver tot aan de meet en er was al een renner ontsnapt, deze reed nog een 20m voor mij uit. Zelf dacht ik dit word een hopeloze zaak tot ik hem zag achteruit kijken en iets later nog eens en nog eens, .... ik wist dat zijn benen aan het vollopen waren. Dus kop in de grond op mijn 53x11 voluit naar de meet en hopen dat er niemand niet meer overkomt. Blijkbaar had ik op de meet nog heel wat meters voor op de volgende renner. Als er niet moet worden gestoempt en gewrongen val ik als spurter wel mee, echter na deze inspanning reclameerde het bekken en ik besloot dan meteen om mij terug in het pak te nestelen. Dit was geen gevaarlijk maar een makkelijk parcours. Enkel de harde wind was spelbreker om de koers te laten ontploffen, 3 renners geraakte dan toch weg met als uiteindelijk winnaar Andre Aertgeerst. drie rondjes voor het einde heb ik het nog even geprobeerd, zonder succes. De laatste ronde had ik verkeerd gegokt en veel te lang gewacht om nog enige rol van betekenis te spelen in de spurt, ik eindigde dan ook ergens rond plaats 25/30. Luc en Jan waren ook present, beiden hebben ze geprobeerd om weg te geraken echter zonder succes. Luc werd 20ste.
Foto's volgen nog.

Dante wint te Schulen

Zaterdag de hele dag in de wagen vertoefd op onze terug reis vanuit Frankrijk, dezelfde nacht niet kunnen slapen omdat mijn bekken was geblokeerd, dus koersen zat er voor mij niet in. Mischien had de zoon wel goesting, die zag dit wel zitten en dus met heel het gezin richting Schulen voor de miniemen koers aldaar. Er was eerst een tijdrit, daarna de koers en daarna nog wat proeven. Bij de bond weten ze blijkbaar niet wat ze met die jonge gasten moeten doen aangezien er op elke koers wel iets anders gebeurt. Het waren kleine rondjes van ongeveer 2km, de tijdrit werd gewonnen door de zoon, alleen spijtig dat je de tijden niet kon vergelijken met de 9-jarigen. De koers zelf, 2 rondjes en eentje achter de begeleiding. Dus ze konden 1 rondje voluit gaan, en dat word dan een lang gerekte spurt. Als ik zelf ga koersen heb ik nooit last van zenuwen, maar als Dante moet rijden is dat een ander verhaal. Op zo'n wegrit zie je hem ook niet veel, den eerste bocht uit en dan is het altijd bang afwachten ofdat hij zijn bocht niet gemist heeft, valpartij in het peleton, ketting eraf door het schakelen, en ga zo maar verder. Maar enkele minuten later kwam hij met voorsprong uit de bocht en won hij overtuigend deze koers. Opa en oma waren ook eens komen supporteren dus we hadden gedeelde vreugde. Al bij al had hij zich weer geweldig geamuseerd, echter trainen ziet hij niet zitten, ik krijg hem raar of zelden op de fiets, de Ventoux dat zach hij wel zitten. Volgende week mag hij gaan koersen, als hij goesting heeft in Attenrode, en das ook kort bij de deur.

Carpentras 2010 deel II

Carpentras 2010 deel I

Kessel-Lo 2010

Carpentras 2010

Met het oog op het WK hadden nog wat klimkilometers gepland op en rond de Ventoux. Een weekje vakantie met vrouw en zoon, en natuurlijk onze fietsen. Op aanraden van Marnik hadden we ginds een hele leuke gite gevonden, tot groot jolijt van Dante bleek er in de andere gite een gezin te vertoeven uit het Leuvense met 3 zonen, dus aan speelkameraden geen gebrek. Zelf was ik benieuwd, men spreekt alleen maar over de Ventoux, maar daar moet toch meer zijn dan alleen dat. De eigenaars van de gite, Eric en Marie bezorgde ons de nodige informatie, dus elke dag stond er wel iets gepland ......er werd natuurlijk wel steeds gefietst in de voormiddag. In Carpentras vind je trouwens een van de grootste markten terug van Frankrijk, die week was er toevallig ook kermis, Dante ging natuurlijk wat attracties uit proberen "mr. No Fear", had blijkbaar in de rustigste attractie wat schrik (foto's). Bij aankomst op zaterdag waren we wat vroeg, we hadden dus ruim de tijd om wat aan sight seeing te gaan doen. In Carpentras waren er de zaterdag muziekevenementen, mannen en vrouwen op trommels, kleurig en veel lawaai. Ik besloot om met de wagen via Sault naar Chalet Renard te rijden, daarboven genietend van het prachtige uitzicht en van stervende renners op hun fiets richting top. Ik stelde voor om met Dante naar beneden te fietsen richting Bedoin, 20km bergaf, hij zag dit meteen zitten. Samen op de MTB naar beneden, ik had mijn Garmin in mijn broekzak gestoken, ik vertelde Dante om goed mijn lijnen te volgen, om zo de bochten mooin aan te snijden en ik beloofde meteen tegen mijn vrouw om voorzichtig en niet te vlug naar beden te fietsen. Echter na een tijdje begon mijn vrouw hilarisch te claxoneren, Dante had 2x zijn bocht wat ruim genomen, ... te ruim. Ik liet het tempo zakken en maakte hem er nog eens op attent om mijn rijlijn te volgen en zeker niet naar de bomen en de vogels te kijken. Achteraf bleek dat we maximaal tegen 65km/h naar beneden waren gedaald, net iets te snel en onverantwoord. Wat zeker de moeite waard is om ginds met het gezin te ondernemen, is via Maulicine rijden richting Veaux, aan de brug kan je daar door een riviertje trekken met rotsen, en verschillende waterniveaus (filmpje + foto's). Aangezien ik met de fiets was afgezakt naar ginder, Dante en Leen met de wagen, stelde ik voor aan Dante om de beklimming tot in Maulicine te fietsen, zijn fiets stak toch in de wagen. Dit lukte vrij vlot alhoewel hij al vrij moe was van daar een hele dag rond te crossen in dat water. Zelf heb ik die week de Ventoux beklommen langs de 3 kanten, en doordat het dit jaar zo warm was was het afzien op de kale berg, zeker vanuit Bedoin, ik wilde mijn tijd van 1h38min verbeteren, wel dit is mij niet gelukt ik reed dit jaar 2 min. langer, maar ik had voor de berg al wat kilometers gemaakt, maar persoonlijk vind ik een 39x28 toch nog te groot om naar omhoog te fietsen, op de steile stukken moet je duwen, stoempen op de kracht, de rekening krijg je gepresenteerd na Chalet Renard. De benen waren dan ook totaal kapot als ik boven kwam, we zijn oud aan het worden. Maulicine is iets minder zwaar, langs hier kom je dan langs de andere kant aan de top. De laatste dag had ik een leuke etappe in gedachten, we gingen de Ventoux beklimmen via Sault maar eerst moesten we paseren via Gorges de la Nesque, hier rij je tussen een prachtig natuurlandschap, de bergen komen daar bijeen en alles ziet er groen, als je hier een bocht mist vinden ze je nooit meer terug, de afgronden zijn hier ontzettend diep. Altijd bergop en maar draaien en keren, ik heb daar meer naast de weg gekeken dan recht voor mij, een aanrader voor elke fietsliefhebber. Het is wel zo dat mijn Garmin mij eerst nog 2 colletjes liet rijden eer ik aan deze prachtige pas begon, waaronder de Colle Suzette. Continu klimmen tot in Sault, maar dit is de "sissy"kant om de Ventoux op te rijden. In Sault even gewacht op een terrasje want Dante ging een poging doen om de kale berg te bedwingen, van in Sault is het echter nog 27km tot aan de top, dus il liet de vrouw hem een 7km verder afzetten met de wagen. Samen trokken we zo omhoog, ik was benieuwd hoe ver hij zou geraken, maar Sault is niet zo moeilijk. Ik bleef steeds naast hem rijden en telkens als hij wilde versnellen riep ik hem terug tot de orde, rustig anders haal je op het einde de top niet. Tot aan Chalet Renard had zijn bebber nog niet stil gestaan, we hadden toen meer zitten lachen dan wat anders, maar het ergste moest nog komen. Ik stelde voor om aan Chalet Renard te stoppen om een Cola te drinken, maar Dante zag die toren staan en wilde in één ruk doorrijden, hij zag het nog altijd zitten. Leen was aan het foto's nemen en aan het filmen, de wagens die passeerden moedigden hem spontaan aan. In de verte zagen we renners die het gevecht aan het verliezen waren tegen de berg, Dante zijn aangezicht stond nog altijd goed, ik moest hem er alleen op attent maken om niet te versnellen, we zouden die renners die aan het sterven waren sowieso toch inhalen als we gewoon ons tempo bleven rijden. Je had die gasten hun gelaats uitdrukking moeten zien als we hen passeerden, een gastje van 8 jaar, kleind pedalerend op zijn middenblad op zijn MTB met een verende vork nog in dat fietske, ik kon mijn grijns niet wegsteken. Op een gegeven moment passeer ik een dame, vriendelijk salueerd ze mij met "goeiedag" tot ze in de mot krijgt dat er nog ne kleine van 8 jaar aan hangt te bengelen, het volgende dat ze toen zei was "oh la la" en ze stapte van haar fiets, mentaal een kloppeke gekregen. Alhoewel ik dikwijls met mijn zoon in de clinch lig om dat het zo een koppig karakter manneke is, was ik nu apetrots, want de laatse 2km kreeg hij het zwaar en begon hij op sommige stukken al slalommend naar boven te rijden, maar afstappen stond vandaag niet in zijn woordenboek, ik mocht hem zelf niet duwen, hij wilde ALLEEN naar boven fietsen. Het is hem dan ook gelukt, de ma fier en de pa kan het nog altijd niet geloven, straf. Blijkbaar heeft hij dan toch ne goede motor steken en all redelijk wat kracht in zijn benen, dat karakter dat heeft hij van zijne pa. Boven op de berg genoten van een welverdiende Cola en daarna via Maulicine naar beneden om daar op het terras nog een leekere ijskreem te verorberen. daar is hij dan terug in de wagen gestapt en heb ik mijn weg verder gezet met nog wat plaatselijke cols. Uiteindelijk had ik 3.902 cal. verbruikt, 114km gefietst en stonden er 2.361 hoogtemeters op mijn teller en had ik de dag van mijn leven beleefd met mijn zoon. Als hij blijft fietsen zal het niet lang meer duren of hij gaat den ouwe achterlaten. Na een geslaagde vakantie en na afscheid te hebben genomen van Erik, Marie en dochters en de buren Willem en Ann en hun drie fantastische kinderen waren we onderweg nog gestopt om 2 betonnen standbeelden te kopen van 1m50 ....... mooie beelden voor in de tuin. Maar toen is den ouwe zijne rug helemaal geblokkeerd, en voorlopig ziet het er niet goed uit. Dus koersen zit er voorlopig voor mij niet meer in. Toch nog een domper op deze vakantie.
Foto's en filmpjes volgen nog.

Koers Beerzel 3 juli 2010

Deze nacht waren we een discobar gaan afbreken om 4h30, toen ik thuis kwam werd het licht, toch maar geprobeerd om terug in slaap te geraken, het was immers koers te Beerzel vandaag. De koers vond plaats aan de voetbalterreinen van Beerzel, een kleine omloop met veel draaien en keren. In Messelbroek scheen de zon voluit, hier begon het voor de start te druppelen, die druppels werd later een hevige regenbui. De motivatie was bij mij dan ook weer ver te zoeken, het is te gevaarlijk dan en het is gewoon niet leuk in de regen rijden. Ik had me voorgenomen om mee te starten, maar indien het weer niet zou beteren, zou ik afstappen. We vertrokken met een dikke 50 renners, ik gedemotiveerd helemaal vanachter op de achterste rij. In de eerste ronde ging er al iemand tegen de grond, er werd nogthans voorzichtig gereden, maar toch. Alles werd wel meer op een lint getrokken, en aangezien ze kalm door de bochten werd gefietst werd er natuurlijk goed doorgetrokken na de bocht, vanaf de eerste ronde had dit al gevolgen achter in het peleton. Er vielen al gaten, ik besloot dan maar om vanvoor te gaan fietsen want ik had echt geen zin om al die gaten blijven dicht te rijden. Inmiddels was het ook gestopt met regenen, maar het parcours lag er nog nat en glad bij. Eenmaal vooraan merkte ik dat er iemand een 100-tal meter had genomen, er kwam geen reactie, dus zette ik mij recht. Ik keek achter om en zag dat er reactie kwam van Voenckx en Aertgeerts, we waren dus weg met 4 man in de 3de ronde, ...... nog 14 te gaan. Hier was het allezins wat veiliger dan achteraan in het peleton, er werd goed rondgedraaid, alleen als Andre overnam en zijn turbo sprong aan dan moest je even diep in de beugel. Naar de start toe ging de baan vals plat bergop, niet veel maar na 17 rondjes voelde je dit wel in je benen. met nog 5 rondjes te gaan blokeerde heel mijn lijf, te weinig gegeten, te weinig slaap, ne slechte moment, maar ik moest passen voor het kop trekken. Ik wilde mijn deel van het werk blijven doen, maar het ging gewoon niet meer, en er kwam ook gene goeie moment niet meer, in de laatste ronde kwam ik er terug een beetje door. Maar ik spurtte niet mee voor de overwinning, Andre Aertgeerst won verdiend voor Jos Voenckx ik werd 4de met een dikke minuut op de volgende groep, het peleton lag uiteen, uiteindelijk kwamen er maar een 25-tal renners over de meet. We hadden er een paar gedubbeld. Deze avond gaan we weer draaien, misschien morgen naar Kessel-Lo.

04-07 Kessel lo C-D-E-.wmv

27-06 Kampenhout C-D-E.wmv

26-06 Herselt C-D-E.wmv

Foto's kampenhout

Koers Kampenhout 27 juni

Deze nacht weer gaan draaien, wakker geworden op 11h30 .... en wat moet ne mens dan doen op zondagmiddag, juist gaan koersen. Dit maal was het een parcours met een rondje van 8km, en dat vind ik nu nog eens leuk + het feit dat er niet al te veel renners aanwezig waren. Er was vandaag nog een klein koerske te Leuven. Luc en Jan waren ook aanwezig, 3 witte renners dus. Ploegmaten Dirk en Filiep waren aanwezig met de fiets om te supporteren, na de vakantie komen de gasten terug meekoersen en als Mark dan terug in orde is dan is de ploeg compleet. De koers zelf, ik denk de 2de of 3de ronde zijn we met 14 renners weggereden, ik kon nog net als laatste mijn wagonneke aanpikken, de samenwerking verliep stroef, maar we konden toch vlot wegrijden. De benen voelde goed aan, Aertgeerts begon 2 rondjes voor het einde aan te vallen, een paar keer op zijn wiel gesprongen, en die ene keer niet. Toen was de vogel dus gaan vliegen. Op het einde niet mee gespurt, Voenckx en Vanroy waren net voor de meet nog gaan lopen en er werd niet gereageerd. Uiteindelijk 14de geworden en we hadden een goed weekend met goei benen. Luc eindige vooraan in het peleton en Jan zat iets verder.