Toch even getwijfeld of we nog zouden gaan koersen dit jaar maar Dante had er zin in dus vertrokken we voor de laatste koers naar Waremme. Van dezez koersen was er blijkbaar ook een apart klassement en de 9 tot 11-jarigen starten er tesamen, er waren overigens ook geen "verveldende" proeven. Het parcours was best te pruimen, starten wer er gedaan op de weg om dan een grasstrook in te duiken en daarna 180° te keren en dezelfde grasstrook licht hellend om zo een bosje in te duiken, met 2 leuke diepe putten om door te rijden. Daarna kwamen ze terug op het stukje weg waar de aankomst was, er diende dan een kleine grasstrook schuin genomen te worden, even rond een voetbalplein fietsen, achteraan terug om hoog om dan in een lus te beginnen aan de volgend ronde. En het was slijk, maar er was nog goed te rijden. Op zich was dit een vrij snel parcours met heel wat "vals plat", dit zouden ze wel eens kunnen gaan voelen in de laatste ronde.
Dante stond op de eerste startrij en was meteen goed weg, met net voor hem nog een renner van DCM, hij wilde deze nog voorbij voor het eerste keerpunt en daar liep het al een klein beetje fout, te hard in de remmen, vanachter weg en voet aan de grond, ..... maar hij zat nog op zijn fiets. Hij kon terug aanpkken als 4de, niks gebeurt dus. Bij de eerste passag aan de finisch wilde hij meteen naar de koploper rijden, maar teveel snelheid icm het verkeerde spoor op de schuine grashelling, en hij ging serieus tegen de vlakte. Bij mij was er direct lichte paniek, hem kennende, bij pijn of als hij merkt dat het gat te groot is wil hij zich wel eens afreageren op zijn materiaal en soms vertikt hij dan zelfs om verder te fietsen. Dus ik al spurtend naar des plek der onheil, maar het was ver en mijn fysiek ..... Echter iets later stond hij recht en sprong hij terug op zijn fiets, echter hij had een achterstand, de eertse waren het voetbalveld al rond, hij moest er nog aan beginnen. Wie weet kan hij nog naar de derde plek rijden. Ik was al enorm content dat hij zonder morren was ver gereden, dank u Tess.
Maar hij was goed vandaag, hij was zelfs aan het lachen op zijn fiets, en het parcours lag hem wel, zodoende duwde hij overal vrij groot naar omhoog, naar mijn inschatting zelfs een tandje te groot. Maar een ronde later was hij bij de twee koplopers geraakt, net voor het voetbalplein, en toen ze terug omhoog reden had één renner de rol moeten lossen en reed Dante op kop. Ik maande hem aan om wat te minderen, hij had immers al een serieuze pijl afgeschoten, en ik had wat schrik voor de laatste ronde. Maar ze begonnen de rest al te dubbelen, hij nam 3 meters, en dan weet ik al genoeg, hij ging de renner van DCM niet meer aan zijn wiel laten komen. Bij het inrijden van het bos reed er een gedubbelde renner voor hen, zaak was deze zo vlug mogelijk te paseren zonder te vallen. Dante kon deze nog pakken bij het indraaien van de 1ste kuil, de renner van DCM had net iets meer moeite om hier te paseren. Bij het uikomen van het bos, was zijn voorsprong geruststellend, wetende dat hij raar of zelden stil valt.
Zijn 21ste overwinning van het seizoen was een feit, ikzelf vond het feit dat hij na zijn valpartij verder reed het mooiste van allemaal, ook al had hij dan mischien niet gewonnen.
De mannen op plaats 2 en 3 waren blijkbaar een jaartje ouder, dus dit gaf deze overwinning net iets meer glas. Maar hij vond het weer ontzettend leuk, nu op weg richting snowboard vakantie!
HIERONDER FOTO'S VAN DE KOERS
