donderdag 29 januari 2009

Het noodlot slaat toe !

Het is weer even geleden dat we nog iets hebben gemeld op mijn blog, dit heeft natuurlijk verschillende redenen. Het seizoen is al even voorbij voor mij, aangezien ik niet heb deelgenomen aan de diverse winter -en strandcompetities. En dit jaar vond het Bedrijfsvoertuigen Salon plaats, waar ik elke dag diende aanwezig te zijn. Dus van trainen kwam er ook al niet veel in huis. Maar deze week waren we met volle moed en overtuiging, en met enkele kilo's lichter stilletjes beginnen te trainen. Ik was van plan om elke dag te gaan fietsen, maar iedereen die mij een beetje kent weet dat ik 's avonds bijna gene steek voor mijn ogen zie en toch. Toch besloot ik op woensdagavond na het leveren van een voertuig te Herentals terug te keren met mijn fiets. Werken combineren met trainen, zalig, mijne baas content en ikke content. Er werd mij afgeraden om via de tramroute naar huis te fietsen, wegens te donker. Maar eenmaal aangekomen bleek dit allemaal goed mee te vallen. In het begin zijn dat daar open vlaktes en heb je nog een redlijk zicht. Echter na een paar kilometer, veranderden de open vlaktes in hoge bomen naast de route. Zicht op dat moment, zeer pover. Maar ik wist dat Hulshout niet ver meer was en daar was alles verlicht tot in Aarschot. Dus nog even blijven fietsen, we zetten onze frog led zo dat ik 1,5m voor mijn fiets nog wat schemer had. Voor die paar kilometer zou dit nogwel lukken. Ik bleef goed doortrappen, ik had er zin in en met muziek van mijn I pod fietste ik onbesuisd verder. Nergens had ik tot dan een verkeersremmer zijnde houten schutsels tegen gekomen. Tot ik ineens 1,5m voor mij zo'n houten verkeersremmer merkte. het was zoals de Titanic op die ijsschots ......onoverkomelijk, hier gingen doden vallen. In een laatste reflex, ik had geen tijd meer om te remmen probeerde ik hier nog tegen dik 30km/h te slalommen, maar tevergeefs. Ik raakt met mijn linkerhand deze ijsberg , eeuh smerig houten ding en vloog zonder helm met mijn klikken en klakken over mijn stuur. Even dacht ik terug aan de tijd dat ik voetballer was, kreunen, roepen, bijna huilend jammeren .......heel mijn lijf was in pijn, maar niemand kwam. Ik heb daar zeker 15 min. op het koude asfalt gelegen, in de pikke donker en het was daar ijzig stil (ijs van Titanic, hoe verzin ik het). Er zat niks anders op dan maar alleen recht te kruipen en te zoeken achter mijn fiets, mijn fiets had ik direct gevonden maar mijn voorwiel was spoorloos. Dit lag 10 meter terug, alles deed pijn, al jammerend belde ik naar Mario Bauwens, hij kent de streek dus hij zal mij wel vinden. Zijn eerste vraag was dan ook logisch, waar ben je ergens op de tramroute, .........Ik wist het begot niet meer, ik zag iets verder licht branden aan een huis, dit was een dokter, ik ging daar aanbellen voor hulp. Maar ondanks dat deze thuis was deed hij niet open. Dan maar verder zoeken, een dikke 100m verder brande er ook licht, deze mensen waren zo vriendelijk om zich direct over mij te ontfermen. Zij konden perfect de coordinaten geven van waar ik mij begaf SOS Dirk. Beetje later kwam Mario met zijn Audi Q8, inderdaad het heeft wat weg van een boot en ik was gered. de vork van mijn fiets was gebroken, in de kliniek bleek dat mijn hand gebarsten was. Op mijn verzoek werd deze niet beplaasterd, anders had ik 4 weken plaaster aan mijn broek. Ik ben er zeker van dat mijn moraal dan ook was gebroken. Nu op zoek naar een nieuw kader of vork, kader eerst nog eens laten controleren. Mijn voorwiel staat zo krom als een banaan. en toch ben ik van plan om in het weekend terug te gaan fietsen. Hoe zot kan een mens zijn? Mario, nog eens bedankt voor de reddingsoperatie, alsook aan die sympathieke onbekende menneer die mij spontaan verder hielp.

zondag 4 januari 2009

TT Herentals

Gisteren met de mannen van Diest vandaag met de mannen van Rillaar. Herentals, jaarlijks is het daar een drukte, nu was het weer niet anders, in combinatie met de bevroren ondergrond maakte het alleen maar erger. File en nog eens file, eens op de 60km was het zalig fietsen, het verkeer werd minder en je kon gemakkelijk je eigen tempo rijden. Het parcours blijft mooi en is volgens mij nog nooit veranderd, alleen blijft het er te druk. Misschien moeten we daar maar vroeger vertrekken in het vervolg. Op het einde kon Marnix zich niet meer inhouden en werd het tempo opgedreven, Stefan moest toen passen. Maar hij was samen met Marnix wel de enige Rillaarse Biker die zich op de 60km begaven. Karakter a la Niels Albert, alleen iets trager. Het was zeer leuk tot in de laatse bocht, snelheid te hoog in combinatie met wat ijzel ..... en op mijne smoel. Heel mijne zijkant open, maar aan het fietske was er niets te bespeuren. Hopelijk volgende week wat beter weer en dan kunnen we terug op de weg gaan trainen.

TT Diest 3 januari

Aangezien het hier de laatste tijd serieus aan het vriezen is, besloten Luc en ik om onze mtb uit stal te halen. Het ging er overal vervaarlijk en hard bijliggen dus tijd om nog eens met mijn Epic te gaan rijden (oude liefde roest niet). We gingen de tt samen rijden met men club uit Diest de United Bikers, en United waren ze. Daar stond daar een hele meutte in het oranje, iedereen direct een gelukkige nieuwjaar gewenst, en blijkbaar vonden er een paar dat ik teveel had gefeest ....... neen ik moet werken tijdens de feestdagen, maar ik had drie frakskes aan. Beter te warm dan te koud. Maar van mijn wedstrijdgewicht ben ik nog wel wat kilo's verwijderd. We bleven een hele tijd bijeen wat best gezellig was, er had ook niemand goesting om er eens vandoor te muizen. Het bleef gezellig gans de rit. Het parcours was nog steeds hetzelfde, maar het was opletten geblazen, overal had je rijm en ijsplekken, maar wat verwacht je met zulks een weer. Het weer was prima, de bende was prima, ales was prima. Alleen Luc had de pech om uit zijn pedaal te schieten, deze kwam dan ook pardoes op de weg terecht, rakelings naast een wagen. Alles wat stijf, maar we zijn dan ook niet meer van de jongste. Wel spijtig dat onze voorzitter binnendoor reed, maar dat heb je met die mannen van het leger .....die kennen overal sluipwegen.

vrijdag 2 januari 2009

Jaaroverzicht 2008

Jaaroverzicht 2008
Video verzonden door COREMANS

donderdag 1 januari 2009

Yes we can

Binnenkort word heel de blog veranderd , een nieuw jaar een nieuwe ploeg, details volgen later. Het is even stil geweest, maar ik heb dit jaar resoluut gekozen om wat te rusten in de winter ipv om te gaan deelnemen aan de verschillende strandraces en andere winterwedstrijden. De goesting was ver te zoeken, vandaar. Maar vanaf morgen beginnen we stilletjes aan terug te trainen, ons doel zal in het begin van het jaar gefocust worden op de wegwedstrijden. Ik had er vorig jaar op het einde van het seizoen er paar meegereden en dit was mij bevallen. Dus voorlopig staat het MTB'en op een laag pitje. De vrienden van vorig jaar zijn allen mee overgestapt naar het nieuwe team. Dus nu word het stilletjes aan opbouwen naar maart, want dan staan de eerste wegwedstrijden gepland. Aangezien ik moet werken op het bedrijfsvoertuigen salon te Brussel word er een verplichte rustperiode ingepland deze maand. Dus de conditie zal hoogstwaarschijnlijk wat later komen. Mijn goede voornemens voor volgend jaar, blijven lachen, 4kg vermageren (het zal weer niet gemakkelijk zijn), en mij gewoon kostelijk amuseren op de fiets te samen met mijn teammaten.
Wat betreft afgelopen jaar, bedankt Tom, Marc, Dirk en Filip voor het leuke wedstrijdjaar. Mijn vrouw moet ik nog meer bedanken, aangezien ik steeds de gelegenheid krijg om te gaan trainen. Maar aangezien mijn ploegmaten veel meer kilometers hebben afgemaald, hebben zij ook geen reden tot klagen. Binnenkort volgt een overzicht van 2008.
En voor iedereen, mijn beste wensen voor 2009!
Nu vraag je je nof steeds af, vanwaar die titel? Wel ik hoop echt om 4kg eraf te krijgen .......