Helecine

Deze nacht waren we na de kwis vrij laat thuisgekomen en ik lag dus pas in bed om 2h30. Dante was mee gaan kwissen en lag in de wagen al uitgeteld. Binnen een paar uur moet hij gaan koersen, niet echt ideaal. 's Morgens de pa met veel moeite uit zijn bed, Dante zat al vol leven. We reden richting Helecine voor zijn eerste wegkoers en ik was dan ook super benieuwd. Ze moesten 6 rondjes afleggen van ca. 1km, richting aankomst was er een lichte helling. Aangezien het een krachtrenner is was dit ideaal, bergop op de force. Met 15 renners aan de start, de 7-8 en 9-jarigen reden te samen. in het begin was het even wachten, de ambulance was blijkbaar nog niet present. En dat wachten, als ikzelf ga koersen heb ik geen last van de zenuwen, maar bij de zoon, ik had dan oog het grasperkje al lang plat gelopen met mijn ge ijsbeer.
Eindelijk gingen ze starten, ik had mijn camera in aanslag om alles op de gevoelige plaat vast te leggen. De eerste 2 rondjes hing hij op een 3de 4de plek, in ronde 2 had hij zelfs een klein gaatje moeten laten. Ronde drie, kwamen er 2 renners uit de bocht dewelke zich hadden los gerukt uit het peloton. Ik dacht ai, hij zit er niet meer bij, bij die gasten van 9. Maar wie kwam daar als eerste door den bocht, kleine Coremans, met in zijn wiel ene van 9 jaar, met grote wielen, Dante rijd met MTB wielen, hij is nog wat klein voor een groter kaderke. Bij de volgende doortocht waren ze nog steeds met 2, en de rest was in de verste verte al niet meer te zien. Op het einde moest hij de duimen leggen in de spurt, hij vergeet dan ook altijd te schakelen en ziet het nut er nog niet van in, als we samen fietsen begint het nogthans al te lukken. ik maar roepen "steek uw armen in de lucht dan pak ik zo ne foto", hij was immers eerste van de 8-jarigen. Maar in Helecine hebben ze blijkbaar maar 1 podium en hij stond dus op het tweede schavotje. De tweede van 8-jaar was als 6 de gearriveerd. Ik zo fier als ne gieter, dan toch ene met talent. Hij vond het leuk, maar was toch een beetje moe op het einde. Hij terug naar huis met de wagen en de mama, ik met de fiets.
Alle foto's vind je hier terug.
Minimes 7-8-9 ans
1. HERMANS Berre (9 ans - DCM-GB VORSELAAR CYCLING TEAM)
2. COREMANS Dante (8 ans - WSC HAND IN BAAL)
3. DE KINDER Matthias (9 ans - RIJSCHOOL AH - GENTSE VS)
4. PAYEZ Mateo (9 ans - TEAM CYCLISTE DE HESBAYE)
5. CRABBÉ Kiona (9 ans - LOTTO OLYMPIA TIENEN)
6. MICHOTTE Maëlle (8 ans - ENTENTE CYCLISTE ST GEORGES)
7. LIEVENS Niels (8 ans - RIJSCHOOL AH - GENTSE VS)
8. HAUTECLAIR Tommi (7 ans - TEAM CYCLISTE DE HESBAYE)
9. PONCIN Lore (9 ans - ENTENTE CYCLISTE ST GEORGES)
10. BERNARD Thibaut (7 ans - TEAM CYCLISTE DE HESBAYE)
11. RIGO Thomas (8 ans - TEAM CYCLISTE DE HESBAYE)
12. VELGHE Jordan (7 ans - LOTTO-PREDICTOR-VC ARDENNES)
13. PARMENTIER Margot (8 ans - UCS CRABBE PERFORMANCE VOO)
14. MATHIEU Sacha (7 ans - TEAM CYCLISTE DE HESBAYE)
15. SCHOONBROODT Loïse (9 ans - LOTTO-PREDICTOR-VC ARDENNES)

VWV Keerbergen

Vroeger had je zondag Josdag, tegenwoordig is het zaterdag koersdag. Weeral te Keerbergen, goed weer en nergens anders koers en dan heb je 80 renners aan de start. Wij stonden met 3 aan de start Mark, Luc en bie bie. Ik had mij moeten haasten aangezien ik nog vrij laat met klanten zat, opgejaagd en gefrustreerd aan de start. Want voor vertrek had ik bij onze ploegmecanicien Marnik nog even mijn versnellingen moeten laten regelen. De koers zelf, vanaf de eerste ronde waren er 3 gaan lopen en de koers werd lamgelegd door hun ploegmaten, we hebben het een paar keer geprobeerd maar ik had flanellen benen. Ik kon vertrekken, en dan ontbrak de kracht om door te rijden. Op het einde dan maar alles op een lint gezet richting aankomst, de bedoeling was dat Mark vanuit het wiel kon komen maar Mark zat te ver. Uiteindelijk werd hij 19de, Luc en mezelf kwamen ergens rond de 30ste plaats over de meet. Niemand gevallen en er werd niet te hard gezeverd en gewrongen. Met een gemiddelde van 41,2 km/h op mijn Edge was dit een snelle koers, maar dit voelde zo niet aan. Nu vlug naar huis en richting Beerse om samen met de JeJeekes te gaan kwissen en morgenvroeg weer op dan gaat de zoon zijn eerste wegkoers rijden te Helecine. We zijn benieuwd.
Alle foto's van de wedstijd vind je hier terug.
01-Andre Aertgeerts
02-Piet Hereygers
03-Marc Schellens

Testing, testing, one, two, one, two

Meten is weten hebben ze me vroeger verteld in school. Dus het was tijd voor de tweede test dit jaar aan de KUL te Leuven. Deze keer kon ik uitgerust de inspanningtest uitvoeren, 2 maand geleden was dit niet het geval. Dus vol goede moed aan de test begonnen, mijn I-pod meegenomen, de ventilator op stand 3 en duwen maar. De test verliep vrij vlot, ik had al de hele week last van mijn rug, echter van dit euvel was niets te merken tijdens deze inspanningtest. De trapfrequentie kon ik meteen erg hoog houden,ik ben zelfs gedurende gans de test niet onder de 100 omw/min geweest. Bij het ingaan van blok "340W", kwamen mijn longen bijna uit mijn borstkas, even later was het dan ook gedaan met koeken zingen. Ik stapte met een positief gevoel van mijn fiets. Bleek dat ik maar 1 minuutje langer had gefietst dan 2 maand geleden, mijn maximale hartslag lag 5 slagen hoger en mijn omslagpunt lag nu 7 slagen hoger. Tevens was er een lichte verbetering in elke trainingzone merkbaar. En ik stond wat lichter dan de vorige keer, dus de test was geslaagd. Alleen mijn basisconditie is nog altijd onvoldoende, en daar moet dus meer op getraind worden. Niet verwonderlijk aangezien ik niet gestopt was met koersen na de strandraces, maar direct van start was gegaan met wegkoersen. Ik had nog iets meer verwacht, maar mijn trainer was positief over deze test. Het zal wel los komen zeker, binnen 3 weken vertrekken we voor een weekje Mallorca, daar gaan we werken aan onze duurtraingen.
Ola.

BMX Kampioenschap van Vlaanderen

Na mij koers gisteren, en de nacht weer te hebben doorgebracht achter mijn discobar, was het zaaks om toch nog op tijd uit mijn bed te kruipen om te gaan supporteren voor zoonlief. Vier uurtjes toch nog kunnen slapen en letterlijk uit mijn bed gekropen, de rug staat weer helemaal paraplu. De wedstrijd ging door te Aarschot, ik had al even gebeld voor de stand van zaken. Hij was goed bezig, 1 reeks gewonnen en 2x op de tweede plaats. In de kwartfinale gaat het direct om de knikkers, niet geplaatst bij de eerste 4 en je kan direct je valiezen passen. De kwartfinale won hij blijkbaar overtuigend, juist op tijd om voor de 1/2 finale te supporteren. Hij werd na een spannende race vierde, en was geplaatst voor de A-finale. Op zich vond ik dit al een hele prestatie, na zijn val van vorige week, maar hij hield weer zijn benen even stil in de eerste bocht. Ik had hem verteld dat hij in de finale daar moest spurten ipv zijn benen stil te houden. Voor de titel zou hij niet in aanmerking komen, maar het is BMX en daar word nog al eens gevallen, dus je weet maar nooit. Ik vond het al leuk dat hij in de A-finale zat. De start, hij was meteen goed weg, maar werd licht geraakt op een berg en sloeg een beetje in paniek en van zijn pedalen. Als laatste van de bende kon hij terug vertrekken, dju toch. Ik had mij op het einde van de eerste bocht gepositioneerd, en maar roepen "spuuuuurteeeeen". En jawel, vol overgave, vloog hij door de eerste bocht, en passeerde direct wat renners. Hij werd uiteindelijk nog 5de, jammer van die paniek reactie, want hij was redelijk goed gestart. Maar hij ging nu eens eindelijk geweldig door de eerste bocht. Zoon was tevreden met zijn prestatie net als de pa, nu nog wat meer lef en vertrouwen en dan komt dat wel goed. Binnenkort ga ik hem eens inschrijven voor een wegkoers we zijn benieuwd. 's Avonds zijn we nog samen gaan fietsen op de weg. Conclusie, het was een leuke dag.

VWV Meer

Ondanks de drukke agenda vandaag had ik besloten om gezamenlijk met het team af te zakken naar Meer. Het was een eind rijden dus op tijd vertrekken was de boodschap, zoonlief ging mee supporteren, ik had hem dan ook meteen een teamtrui aangetrokken. Onderweg nog Mark opgepikt en wij geladen en gepakt op weg richting Nederlandse grens. De koers vond plaats aan de "Mosten" en het parcours liep lateraal naast de autosnelweg aan de windmolens, je kan er niet naast kijken. Het weer was fantastisch de eerste echt zonnige dag van het jaar, ...... en toch vroeg Jan of we met korte mouwen gingen rijden. Het parcours verliep over smalle wegen met een "gevaarlijke S-bocht", achteraf bleek hier niets gevaarlijk aan, wel was het zo dat na het nemen van deze bocht steeds alles op een lint werd gezet. Het peleton telde 50 renners en er werd gestart per categorie. We waren nog maar net gestart of er lag al iemand op de grond, was dit een slecht voorteken? Ik vond het een nerveuze wedstrijd er werd gewrongen en geduwd, de pret was er bij mij dan ook al vlug af. Ik moet er niks van weten van dat gewring en dat gezaag. In de eerste ronde ging er ook een renner onderuit in de eerste rechtse bocht richting aankomst, hier lag nogthans een mooi stuk zwarte asfalt, ..... te mooi. De volgende ronde ging mijn achterwiel daar weg en van toen zat bie bie met een ei in zijn broek. Ik reed door elke bocht als een gepensioneerde, met als gevolg dat ik steeds dat gat terug kon dicht rijden. Ik was dan ook steeds tegen mezelf aan het vloeken "strandjanet, looser, leert met ne vlo rijden, watje, .....) maar in die bocht gingen ze bijna elke ronde tegen de vlakte dus. Ik heb het een paar keer geprobeerd, een keer was ik weg met ploegmaat Mark maar dit was echter van korte duur. Uiteindelijk reed er 4 man weg, ze hadden 30 sec. en we kregen dit gat niet meer toe. We hebben een paar keer geprobeerd om mooi rond te draaien echter dit bleef nooit lang duren. Mark werd uiteindelijk 17de na een hele koers vanvoor gereden te hebben, ik werd 20ste, alhoewel onze ploegmaat Jan in den uistlag staat als 20ste, maar hij had de koers moeten verlaten met een lekke band. Luc had een mindere dag en eindigde in het tweede peleton. Onze ploegfotograaf was niet ter plaatse en de zoon heeft dan maar voor de foto's gezorgd, alhoewel, hij was steeds wat laat met drukken denk ik. Deze nacht moet ik gaan werken maar Luc en Mark gaan het morgen nog eens proberen te Turnhout.
Hieronder de podiumbeesten
01-Patrick Verdonck
02-Dirk Fuchs
03-Luc Verheyen

BMX Vlaamsbrabants Kampioenschap

De eerste wedstrijd van de Flanderscup telde meteen mee als Vlaamsbrabants Kampioenschap. Vorig jaar had Dante deze titel behaald te Keerbergen bij de 7-jarigen, nu een jaartje ouder ging de wedstrijd door te Aarschot. De reeksen verliepen vlot, echter in de kwartfinale werd hij 4de, maar de eerste 4 gingen door naar de 1/2 finale. Hij zou het moelijk krijgen om zich te plaatsen voor de A-finale, ik had me gepositioneerd in de eerste bocht en had hem verteld dat hij zijn start wat moest verzorgen en moest blijven doorrijden ipv van te remmen als er een andere renner zijn lijn wilde afsnijden. Lef, daar komt het op aan. De mannen met het grootste hart kunnen na een slechte start nog veel goed maken. En zijn start was weer niet denderend, de eerste 4 gaan naar de A-finale dus was het inhalen geblazen. In de eerste bocht passeerde hij binnenkant bocht meteen enkele renners en kwam als 3de op de berg. Ik zo blij als een kermisvogel, hij gaat zich plaatsen voor de A-finale. ik ging dus meteen onder de brug staan om hem aan te moedigen, de 1ste kwam door de 2de, 3de, 4de ...... Dju, waar zit die nu, ik had gehoord dat er iemand gevallen was maar was er niet bij stil gestaan dat het wel eens mijn zoon kon zijn. Toch nog wat gepanikeerd blijkbaar en zwaar onderuit en dit terwijl hij op plaats 3 lag. Maar hij bleef liggen en da's niet zijn gewoonte, richting het rood kruis, bleek zijn heup helemaal opgezwollen en bont en blauw te zijn, het vel hing ook aan zijn broek. Hij zag het niet meer zitten en er werd ons aangeraden om wat foto's te laten nemen, daar de zwelling redelijk groot was. Het is ne Coremans efkes op de tanden bijten en afwachten. Door zijn val zat hij dus in de B-Finale, maar wou niet rijden. Ik was toch maar eens gaan kijken naar die papieren, bleek er niemand van de provincie in de A-finale te starten, dju toch. Maar in de B-finale zat nog 1 renner. Uiteindelijk ging hij dan toch starten, als het niet zou lukken of het moest teveel pijn doen, dan moest hij van mij maar stoppen. Maar proberen te starten zou toch mooi zijn, grinta. Uiteindelijk werd hij 4de, reed niet echt voluit en had weinig vertrouwen tussen het pak, maar de 4de plaats was voldoende om als kampioen te worden gehuldigd.
Ik vond zijn 1/2 finale geweldig sterk gereden, spijtig van de val en het feit dat hij toch wilde starten uiteindelijk was des te beter. 's Avonds was hij tevreden met zijn trui en was hij al aan het springen op zijn trampoline. Al bij al viel het nogal mee, zijn heup is echter nog altijd dik.

BMX interclub

Het seizoen is terug begonnen, en blijkbaar groeit de zoon te fel want ik kon direct een nieuw fietske kopen voor hem, hij rijd nu met een GT Expert met nummer 552. De eerste wedstrijd was een interclub tegen de mannen van Keerbergen. Zo kon hij direct zijn machine testen. Hij behaalde uiteindelijk een 3de plaats, nu zondag komt er het Vlaamsbrabants kampioenschap eraan. We zijn benieuwd.
Alle foto's van de interclub vind je hier terug.