Jaaroverzicht 2010

video_player_embed_code_text

BK voorprogramma Leopoldsburg miniemen

Beach Endurance De Panne

Je vindt een heleboel foto's terug als je hier klikt.
Met dank aan Annelies en ploegmaat Filip, deze laatste had weer een lelijke trui aan.

BK Leopoldsburg

Zondag werd het BK gereden voor aspiranten en de rest voor de jeugd te Leopoldsburg, de miniemen konden hier starten in het voorprogramma. Dante had hier vorig jaar gewonnen, maar was toen 2x serieus gevallen, toen was er niet veel tegenstand. dit jaar meer renners meer plezier, maar moeilijker om te winnen. Vorige week ging het vrij vlot, echter dit was op een technisch parcours, vandaag lag alles zo hard als beton, en echt technisch was het niet. Echt veel renners waren er niet vandaag, Dante nam meteen een kopstart met Cisse en Wout in zijn wiel, zij scheidde zich af na de eerste ronde. in ronde 2 zat Dante nog steeds op kop en nog steeds rijdend op zijn kleine plateau, in de boststroken nam hij een meter of 2, echter op de baan kwam alles weer samen. deze 3, gingen strijden voor het podium, ik verwachte naarmate dat de koers vorderde de 2 ploegmaten Dante en Cisse afstand gingen nemen van Wout. Echter in de voorlaatste ronde kwam Wout alleen in de passage door het bos met Dante op ettelijke meters achterstand, Cisse zat nog verder achter. Hij was gevallen en Cisse kon hem niet meer ontwijken. Hand in Hand in de achtervolging, ik maande hem aan om nu al op de grote plaat te gaan rijden, indien ze terug kwamen ging het toch een spurt worden. op zijn kleine plaat zou hij zich zot duwen. En jawel, pa riep, zoon schakelde. Bij het opdraaien van de laatste rechte lijn zaten ze terug bijeen, het was een lang recht stuk, normaal moet je hiet uit het wiel kunnen komen, echter dit zijn miniemen, en die geven van in het begin alles, in de wielen zitten kennen deze gasten nog niet echt. Dante vertrok op kop van ver, normaal heeft hij kracht genoeg in zijn benen, zolang hij maar niet gaat zitten. Uiteindelijk gaven de 2 companen zich uit de kopgroep en kon hij al juichend aankomen. Wout 2de en cisse 3de, 2 mannen van "Hand in Hand" in de top 3. De trainer en secretaris van de ploeg waren aanwezig en konden tevreden terug kijken op de prestaties van deze jongsters. dante kan tegenwoordig al beter tegen de koude, hij immers alleen wat last van koude voeten. het filmpje van Jos post ik morgen.

Slecht nieuws!

Aangezien Dante in de veldrit te Hulshout van zijn fiets was gestapt met ademhalingproblemen, had ik besloten, zeker aangezien hij toen vooraan reed met nog een goeie 500m te rijden, om hem bij een specialist eens langs te sturen. De eerste resultaten waren bemoedigend, en de conclusie was toen, gewoon veel te diep geweest. Maar hij diende zich nog aan te melden in de kliniek te Tienen, voor allerhande testen, deze apparaten waren blijkbaar niet voorhanden te Aarschot.
Echter mijn vrouw belde een paar uur later volledig over haar toeren, je moest 60% halen om deze test te mogen beginnen, in Aarschot behaalde hij 80%, nu echter 58%. Te weinig om zelfs die test uit te voeren.
Verdict, inspanningastma. Dit verklaard dus ook waarom hij sommige koersen met veel overtuiging won zonder enige moeite, en sommige koersen kwam hij bijna halfdood over de meet na zijn overwinning. Nu moet hij 14 dagen medicatie nemen om nadien terug te Tienen zich te melden voor deze inspanningtesten. Hij heeft dezelfde puffers als de pa meegekregen, want den ouwe heeft ook al van jongs af aan last van inspanningastma. Hopelijk met de gepaste behandeling zal hij minder last hebben dan de pa in zijne jonge tijd. Meteen het vrouwke verteld dat er ergere dingen zijn op de wereld en dit goed te behandelen is. Voor Dante zal het nu ook aangenamer fietsen worden, hij zal nu niet meer het gevoel krijgen dat er iemand zijn keel dichtnijpt.

Strandrace Bredene

Het seizoen is eindelijk gedaan voor, 40 koers staan er op de teller. We behaalde in de LMTB 2010 nog een 6de plaats bij de Masters II in het algemene klassement. Niet omdat we goed waren, er waren gewoon weinig renners die deelnamen aan het klassement, en er waren er een paar die meer dan één wedstrijd hadden gemist. Zo kom je al vrij makkelijk op een mooie positie te staan in dat klassement.
Ploegmaat Marc gaat dit jaar terug strandraces rijden, de eerste was te Bredene, hij deed het daar lang niet slecht met een 35ste plaats algemeen en een 7de plaats bij de Masters.

Veldrit te Wuustwezel

Aangezien ik besloten had om mijn seizoen te beëindigen voor dit jaar, 40 koersen was meer dan zat, reden we natuurlijk met de zoon naar Wuustwezel net achter Brecht. Verre reis en vroeg vertrekken, de ganse familie om 7h uit het bed, maar Wuustwezel had een pooi parcours voor ons in petto. Vorig jaar kon Dante daar winnen in zware weersomstandigheden, echter dit jaar was het daar kurkdroog. Vandaag werd het een goede test, technisch parcours, zeer veel renners en zijn eerste wedstrijd met zijn nieuwe fiets. Een clubfiets van Zannata, eentje met grote wielen, bij deze staat zijn VDW te koop. Hij zag het helemaal zitten, het parcours verliep tov vorig jaar in de andere richting. Het wasbord zat erin, ze mochten enkel over één berg fietsen ipv twee, jammer. daarna vlogen ze het bos in, met veel draaien en keren. De proeven waren goed verlopen eindelijk konden ze gaan starten. Ik dacht dat ze op dit technisch en zwaar parcours redelijk lang bijeen zouden blijven, echter dit bleek niet zo te zijn. Dante nam wederom een kopstart en nam direct 20m voor het wasbord, zijn bmx-technieken kwamen hier goed van pas. En hij liep meteen verder uit, achter hem was er een achtervolgende groep met een 6-tal renners. Ik had wat schrik dat hij te fel startte, maar ditmaal was hij vertrokken op zijne kleine plateau, en wonder boven wonder, hij schakelde niet naar zijn grote plaat .......hij schakelde helemaal niet. Zijn benen zou hij nu toch niet kapot rijden, hij bleef vrij gemakkelijk voorop en achter hem werd fel gestreden voor de 2de plaats. Ik maande hem dan ook aan om wat rustiger te rijden in de voorlaatste ronde, om dan zo in de allerlaatste ronde nog eens door te trekken. Tegenwoordig kijkt hij wekelijks met mij naar de crossen op tv, en hij had Stybar bezig gezien, ook een ex-bmx'er, menneer begon dus in de laatste rondjes te springen over de laatste 2 bergjes van het wasbord. De pa roepen, "geeeen risico's" hij antwoordde "wat zijn risico's?", ...... slecht voor mijne tikker. Hij kwam uiteindelijk met ruime voorsprong over de meet, achter hem werd massal gespurt voor de tweede plek, nipt verloren door Arne, dewelke nogthans het merendeel van het kopwerk voor zich had genomen. Volgens mij was dit één van zijn beste koersen van dit veldrit seizoen, en hij was niet kapot toen hij over de meet kwam. Ik was super tevreden omdat hij van zijn grote plateau was gebleven en hij was superblij, omdat hij nu een bekertje kreeg ipv een medaille. Hij vond het daar zo leuk dat hij erna nog blijven fietsen is, er was een zandbak, een kleine Coremans fietste daar zeer vlotjes door, er waren anderen (wat ouder) waar het heel wat minder ging. Hij had vandaag een superdag en het belangrijkste hij had ervan genoten, kijk maar eens naar de foto's vanuit de zandbak. Laat de zwaar koersen maar komen, dat ziet hij helemaal zitten. Overigens hij moet nog naar de kliniek voor zijn volgende testen ivm zijn ademhalingproblemen dewelke hij had te Hulshout. De eerste testen waren al positief, hopelijk de volgende ook.

LMTB 2010 Meerhout

Vandaag stond de voorlaatste wedstrijd van deze trophy op het programma, en we waren ideaal voorbereid. Neefje van Dante was blijven slapen, echter hij had 's nachts nachtmerries van "Harry Potter", om 4h 's morgens dan nog een discobar gaan afbreken en 's morgens stond de vrouw aan het bed te roepen dat de kelder onder water was gelopen. Slapen zat er dus niet in, net op tijd met de kelder op te ruimen, 11h30. Nog vlug even een nieuw ketting en cassette steken en we kunenen vertrekken. Timing is alles. Het parcours was net hetzelfde als vorig jaar, maar nu was het baggeren geblazen rond de vijver, het maïsveld lag er verwonderlijk goed bij. Een mooi parcours, met korte maar nijdige klimmetjes, maar blijkbaar hadden er nog veel renners last van het weer. De opkomst was maar wat magerkes. De rest van het verhaal, zoals de laatste weken, rug wil niet mee dus koersen lukt niet echt. Volgende vindt er de laatste manche plaats van deze Trophy, maar bie bie gaat passen. de pijn is amper te harden, we hebben dus deze week onze fiets niet meer aangeraakt. De kleine moet naar Wuust-Wezel, das daar een schoon parcours, de pa gaat supporteren. Vrijdagavond, ga ik me laten inspuiten, hopelijk kunnen we dan in het weekend rustig wat kms rijden. Volgende week hebben we een afspraak gemaakt in een pijnkliniek. we zijn benieuwd.
het seizoen was lang, we begonnen met strandraces, dan hebben we het hele jaar op de weg gaan koersen en op het einde zijn we nog wat gaan mountainbiken. Dat laatste was er net teveel aan. We hebben dit jaar deelgenomen aan 40 wedstrijden met wisselend succes. nu is het rusten geblazen, en hopelijk achtereen terug opbouwen naar volgend jaar toe. Bij deze bedank ik dan ook mijn ploegmaten, Marc, Luc en Jan voor het fijne weg seizoen. Binnenkort krijg je natuurlijk ons jaar overzicht.
De volgende verslagen zullen gaan over de veranderingen in de ploeg, de nieuwe site, de koersen van.

LMTB 2010 Lommel

Na de koers met de zoon te Genk, trok Dante mee om voor de pad pa te gaan supporteren te Lommel. Maar het was aan het regenen, en de pa en regen is geen goede combinatie. Aan de inschrijvingstafel weer een discussie, want nu moesten we onze licentie toen, ..... hoe waren wij dan ingeschreven? Daarna samen met de zoon gaan verkennen, ik besloot om zolang mogelijk te treuzelen voor de start en had mijn lange broek en trui met lange mouwen maar aangehouden, het werd voor mij immers een doorgedreven training, waar wel zouden proberen om zo goed mogelijk te rijden. Echter het klassement ligt zo goed als vast dus, een baanjanet rekent graag, aankomen, meer moesten we niet doen. We kwamen net op tijd aan de start, nog 30 sec., timing is alles in het leven. We vlogen direct met gans de bende een singletrack in, hier en daar hadden ze het parcours voorzien van stukken "Finse piste", goed voor de lopers en goed voor ons, want slijk was er niet te bespeuren, maar stoempen dat je moet doen. In de eerste ronde ging er al iemand van de koplopers tegen de Lommels heide, en aan het geschreeuw te horen van de renner, zag dit er niet goed uit, het parcours werd zelfs even afgesloten totdat de hulpdiensten arriveerden. Blijkbaar had de onfortuinlijke renner 5 ribben gebroken, je zou voor minder lawaai maken. Het tempo lag in het begin niet al te hoog en de benen voelde na de training van gisteren lan niet slecht aan, en ik besloot dus maar om nr. 411 te gaan volgen, wonderwel ging dit een paar rondjes goed zonder al teveel problemen, maar éénmaal 1h MTB, en dan vindt de rug dat het wel wellentjes is geweest, blijkbaar was ik toen voor plaats 5 aan het strijden, ..... strijden, afzien is een betere verwoording. De pijn was weer niet te harden dus, liet ik mijn compaan rijden en deed het wat kalmer aan want achter mij was er direkt niet veel beweging. Echter ik liet het tempo zo hard zakken dat ik 2 concurrenten zag naderen. Even geprobeerd om ze op afstand te houden, maar dan toch maar beslist om mij laten in te lopen en zodoende er van de laatste ronde er één lange sprint van te maken. Het parcours lag mij wel daar in Lommel, we werden gedubbeld door de eerste eliterenners en het werd dus tij om een eerste bommetje te gaan gooien, fysiek had ik nog over en één rondje de pijn verbijten moet wel lukken. Ik zette aan op de heuvelzonde met mijn twee concurrenten in het wiel en ...... krak ketting over. Het is voor in uw broek te kakken, ik voelde mij lang niet slecht en wilde nog een s een volle ronde a bloc rijden, maar de ketting wou niet mee. En dit in de laatste ronde, man, man, man. Dante vroeg of ik ontgoocheld of triestig was, ik antwoordde "t'is koers, niks aan te doen". Overigens ik vond het ontzettend leuk dat hij een keer naar den ouwe kwam kijken. Hij heeft me zelfs in de 3de ronde geweldig laten lachen, ik in volle vaart aan het afzien en dan hoor je je zoon roepen "Goed bezig papa, je hangt eerste, of nee tweede, (toen was ik al 20m verder) al roepend, zeg hoeveelst ben jij in feite. Ik heb er dikwijls ambras mee maar soms heeft hij geweldige uitspraken. We waren dus laatst, dankzij de ketting. Volgende week wordt het hoogstwaarschijnlijk de laatste koers dat ik rij. Ik mag één koers missen en ik denk dat we de we voor de laatste gaan passen, alhoewel. Overigens volgende week gaan we een afspraak maken in een pijnkliniek en hopelijk kunnen zij iets doen aan mijn versleten rug. Zolang ze maar niet zeggen stoppen met fietsen, want voorlopig staat dat nog niet in mijne woordenboek. Ik ben het overigens beu om steeds te klagen over die rug.

Cyclocross te Genk

Het was kiezen voor Herenthout of Genk, van Herenthout wisten we dat dit een plat maar mooi parcours was. Echter de starturen voor Dante vonden plaats om 12h, en in Genk was het starten geblazen om 10h. Aangezien de pa moest gaan koersen in Lommel, was de keuze vlug gemaakt. Genk het Bloso centrum, daar moesten we zijn, er was daar een geweldige accomodatie, allemaal bos en een zeer knappe taverne. Alleen moesten we nu betalen voor binnen te komen, 6€ voor de ma en 5€ voor de pa. Bij wedstrijden van de miniemen mag men immers geen geld vragen. Brave Limburgers, maar ik was het er dus weer niet mee eens, ..... toen vertelde ze een ander verhaal, het was voor de locale club te steunen, en was dus niet verplicht. Mensen die hun mond niet durven open trekken hadden het dus wel aan hun rekker, weinigen waren hier mee opgezet. Ze waren met niet al teveel maar Arne de jonge renner van de club uit Zolder was aanwezig en ook het jonge talent dat gewonnen had te Mol met ruime voorsprong. Afwachten wat het zou worden, hopelijk stapt hij niet af zoals vorige week. Inmiddels heb ik hem naar den dokter gestuurd, hij moet nog één test ondergaan. Er werd hem wel aangemaand om ook te trainen en niet alleen wedstrijden te rijden, 3x in de week ...... Ik ben al blij als hij 1x in de week zijn fiets opkruipt. De start dan, eerst een plat stuk en dan klimmen naar het hoogste punt om dan continu te draaien en te keren, terug te dalen naar start en aankomst.
Echter terwijl de meeste hun rondjes aan het verkennen waren zat hij natuurlijk in de plaaselijke speeltuin, en toen ze moesten gaan starten, moest er nog ene een grote boodschap gaan doen. Je kan al raden wie, gelukkig bleef iedereen wachten en konden ze met de hele bende starten. Al van in de start werd alles uiteen gereden. De winnaar van Mol op kop dan Dante en dan Arne, de verschillen werden stelselmatig groter. En ze kwamen dus ook zo over de meet. Dante vond het leuk om rond de bomen te slippen, veel show maar je wint er niet veel mee, maar het is plezant. En weer stond hij te groot na elke bocht was het stoempen om zijn pedalen terug in gang te krijgen. Hopelijk zal hij het is ene keer leren, maar voorlopig trekt hij er zich niet al teveel van aan. overigens dit zal één van zijn laatste koerske worden op zijn fietsje, we hebben inmiddels een nieuwe Zanatta besteld met grote wielen. Afwachten hoe hij daar mee uit de voeten kan.
Volgende week is het koers in Hoboken, ik denk dat we daarvoor gaan passen.
Genk was voor herhaling vatbaar, overigens als je frietjes besteld met een curryworst, dan krijg je daar 2 stuks een apart nog een salade erbij. De spaghetti aldaar was ook niet slecht.

LMTB 2010 Eksel

We moesten ons haasten om op tijd te arriveren in de koers te Eksel, start was voorzien om 13h45 en ik zat om 12h30 nog in Hulshout, supporterend voor de zoon. Onderweg gebeld naar geert, dewelke daar in de voormiddag had gereden om het inschrijvingsformulier te ondertekenen ......, maar dit werd niet toegelaten.
Eénmaal aangekomen, in vliegende vaart gaan tekenen, 13h30 ...... misschien dan toch nog het parcours gaan verkennen. Echter 5min. voor de start was ik nog niet rond, en ik wist hoegenaamd niet waar ik mij bevond, even de hulp ingeroepen van mijn Edge en net op tijd present. Life is about timing, vandaag reed ook de Belgisch kampioen Nico Berkmans mee, echter in de eerste bocht deed deze al aan bodemonderzoek, niet veel later kwam hij ons terug voorbij gevlogen. Mijn start trok weer op niet veel en hier te Eksel was de start toch belangrijk, allemaal bospaden, maar smal, inhalen was hier dus moeilijk. Ik had me geconcentreerd op 411, deze stond net voor mij in het klassement, maar de vogel was al vlug gaan vliegen. Ik moest 2x  remmen op de enige kleine hellingkejs, en 2x te voet. We waren aan het rijden voor plaats 8, samen met nr. 417 namen we ieder een ronde kop. Ik moet wel zeggen, het begint stilletjes weer te vlotten in de bochtjes, ik was het gevoel compleet kwijt na een jaartje koersen op de weg, ik ben dan ook terug overgeschakeld naar mijn ouwe getrouwe Nobby Nic vooraan. Deze band boezemt toch iets meer vertrouwen in.Met nog 2 rondjes te gaan, merkte ik dat mijn compaan de snelheid er helemaal uit hiel op sommige stukken. Ik besloot dan maar om nog eens vol over te nemen en kon zonder problemen wegrijden en kwam dan als 9de over de meet. Ik had er vandaag veel lol in, de rug, zelfs na een week niet meer te fietsen is nog steeds de spelbreker. Fysiek en benen zijn niet slecht, maar kracht zetten kan ik niet, en een echte flyer ben ik niet dus.
Besluit, mooi parcours, geweldig weer, 't ventje komt nog veel te kort ..... maar dat wisten we. Nog een paar wedstrijden in deze Trophy en dan wordt het opbouwen toe naar volgende we seizoen. Overigens de fotograag van dienst Guy Van Helsen levert prachtig werk!

Cyclocross te Hulshout

Het seizoen is weer begonnen, regen, wind, grauw en guur weer, behalve in Hulshout. Aangenaam herfstweer, maar jammer genoeg een niet uitdagend parcours, meestal over verharde paden en een rondje rond de wielerpiste, voetbal -en atletiekveld, wel op gras. Aangezien het toch wat had geregend zou dit wel even zwaar kunnen worden. de proeven liepen wat uit, ik maakte mij al nerveus want ik ging zelf nog koersen te Eksel, start was daar voorzien om 13h45, het was nu 12h en ze waren nog altijd die proeven aan het afhaspelen.
Eindelijk gingen ze vertrekken, Dante nam direct een kopstart, iets later kwam ploegmaat Cisse er al vlot over en de rest van het peleton werd al direct op een lint getrokken. De zoon reed weer veel te groot, het was weer stoempen geblazen. Ik heb het hem al 1000x verteld maar eigenwijs zoals hij is, trekt hij zich daar meestal niets van aan. Cisse had al een gat geslagen van een dikke 20m en reed vlot trappend verder, Dante besloot dan maar om het gat terug te dichten en meteen de kop weer over te nemen. de 2 renners van Hand in hand waren weg en hadden al een mooie voorsprong op de eerste achtervolger. Cisse vertrok weer en Dante moest weer een gat laten, wat hij iets later op dezelfde manier weer dichte. bij het ingaan van de laatste ronde waren ze weer bijeen, en het zag er naar uit dat ze ervoor gingen spurten, het beste was er bij beiden blijkbaar al af, niemand waagde zich nog aan een aanval. Tot ineens Cisse alleen ddorkwam, zoonlief was nergens te bespeuren, alle renners waren bijna gepasseerd. Gevallen? Ik lopend zoals in mijne jonge tijd, en jawel achter aan de wielerpiste zat hij tegen een boom, fiets aan de kant. Echter hij was niet gevallen, maar kreeg geen adem meer en werd misselijk .... Hij was dus gewoon afgestapt en dit terwijl hij op kop reed en ze alleen nog rond het voetbalterrein moesten. Ik kon het moeilijk geloven, afstappen met de meet in zicht, sowieso afstappen ..... in mijn woordenboek vind je dit niet terug. ik had dan meteen verteld dat hij dan had moeten minderen, maar toch niet afstappen. Alles behalve dat laatste.
Was het een paniek reactie, toen hij geen lucht meer kreeg. Hoogstwaarschijnlijk te diep gegaan en een beetje zwart voor de ogen gezien. Hij had een prachtige koers gereden, er spanning en suspense in tot in de laatste meters, beiden renners gaven alles en wilde niet onderdoen voor elkaar. Ik kan ervan genieten, rijden tot het licht uitgaat.
Cisse werd dan ook de verdiende winnaar, ik maande Dante nog aan om die laatste 500m toch nog te fietsen, zodoende kwam hij als laatste binnen. Koersen, een harde sport.
Volgende keer vliegt hij er terug in met evenveel overgave en karakter, hopelijk stapt hij niet meer af.
Paljas wil zelfs naar den dokter, om toch maar zijn adem te laten controleren ..... volgens mij was hij gewoon te diep gegaan.
Zalig, sterven op de fiets, alleen zal hij het daar met mij niet over eens zijn.
Blijkbaar had hij de proeven gewonnen, maar tijdens de huldiging was hij al terug huiswaarts gekeerd.

2011, ..... de toekomst is verzekerd !

Dit jaar namen we voor de eerste maal in teamverband deel aan diverse wegkoersen en met succes. Aangezien we zulks een goede respons kregen op ons team en op deze blog, hebben we nu al nieuwe renners aangetrokken voor 2011 en 2012. Jammer genoeg zijn er een paar renners van vorig jaar die wegens tijdsgebrek niet meer voor onze ploeg zullen uitkomen. Binnenkort word deze site dan ook helemaal aangepast, en worden de nieuwe renners, truien en sponsors bekend gemaakt.

LMTB 2010 Zolder

Het gaat tegenwoordig niet echt vlot meer, deels dankzij de fysieke problemen, deels door de motivatie, deels door de drukke agenda. Maar toch, zondag is het koersdag. Ditmaal kortbij te Zolder, we kwamen weer veel te laat aan, geen tijd meer op heel de ronde te verkennen, bwhaa we zullen wel zien onderweg. normaal Zolder, een parcours dat mij moet liggen, bij de start liet ik ze gewild, of ongewild weer rijden. de grinta, de panache, is zoek bij mij. Nogal een geluk dat Swakke mee was komen rijden, zo had ik wat gezelschap, maar die reed ook al stijf door in het begin. Ik vond het zelf een zeer mooi parcours, vol van de singletracks, keren, draaien, en op het einde een lichte helling. tweemaal moesten we het circuit van Zolder op en jawel ion het terugkomen, reed bie bie naar rechts, een geluk dat Swakke riep. In het vervolg moet ik toch trachten van iets vroeger te komen om dan zo het parcours op zijn minst 1x verkend te hebben. Na een paar rondjes kreeg ik nog iemand van de Masters II in zicht, deze had ik de vorige koers nog net achter mij gelaten, een hele ronde bleef hij 50m voor mij uit rijden, toen besloot ik maar het gat dicht te rijden. Na twee rondjes gemakkelijk in zijn wiel te hebben vertoefd, moest ik hem toch laten rijden, niet dat hij zo snel reed, maar de rug vond het welletjes voor vandaag. Ik keek achterom of ik swakke nergens zag rijden, maar er reed in feite niet veel volk meer achter mij. Ik werd dan ook voorlaatste. Rug weer helemaal paraplu, deze week niet kunnen trainen, teveel pijn, we zullen wel zien wat het zondag wordt. Het was nogthans een leuk parcours, het weer was uitzonderlijk goed en we hebben ons nog redelijk kunnen amuseren, maar vlammen zit er voorlopig niet meer in.

Cyclocross Mol

We zijn wat laat met onze verslagen, maar ik heb het veel te druk. Op het Zilvermeer te Mol ging Dante dit jaar de eerste keer eens meekoersen in het veld, ditmaal moest hij meefietsen met de 9-jarigen. Die gasten in het bos rijden altijd 1 jaar hoger dan hun leeftijd. Ze zijn het domein overigens helemaal aan het heraanleggen, ik en Marnik waren met de fiets 's morgens naar ginder afgezakt en het was potverdikke koud, het was even zoeken achter zoonlief en vrouw. Net voor de start, ..... papa ik moet plassen. Ik had hem verteld dat hij als eerste de bosstroken moest aanvangen, dus volle bak vanaf de start. Hij schoot dan ook meteen als eerste weg op zijn klein fietske, de meetsten rijden blijkbaar nu met grote wielen, we zullen weer kosten moeten gaan doen denk ik. bij het ingaan van de tweede ronde hing hij nog altijd op kop, maar hij stond weer veel te groot te duwen, enfin, hij had niks groter meer. Niet willen luisteren, na elke bocht en heuvel, in gang trekken op zijn grootste verzet. Ze hadden al een heel groot gat met zijn tweeën, maar zijn compaan, reed vlotter en deze schakelde wel voor en na elke bocht, na de bosstrook was deze dan ook ribbedebie. Zijn tweede plaats kwam niet in het gedrang, want het was een hele tijd wachten op nummer 3. De laatste ronde waren ze de 8-jarigen al aan het dubbelen, deze waren net achter hun gestart. Dante maar roepen, opzij, opzij, maar die gasten weten natuurlijk ook niet wat ze moeten doen. Even liet ik me gaan en begon mee ter roepen, brullen, op die gastjes, achteraf denk je waarom, moest ik zonodig mijne versterker weer helemaal open draaien. Volgende koers trek ik mijne kabel uit. Eerste koers meteen 2de, met klein wielen. we hebben inmiddels al een nieuw fietske besteld, het zal in het begin wel wat aanpassen worden voor hem. Met dat BMX'en heeft hij een voorliefde voor klein fietskes den ik. Hij had zich toch weer geamuseerd, de familie was present en bie bie was gelukkig met de inzet van de zoon en reed met Marnik terug naar huis met mijn fietske.

Mix oktober 2010 by dmcmusic

Mix oktober 2010 by dmcmusic

Mix september 2010 by dmcmusic

Mix september 2010 by dmcmusic

LMTB 2010 As

De rug was helemaal naar de kloten, na de wedstrijd van vorige week. Kraker, acupunctuur, want we wilden zondag toch starten te As, een parcours uitgetekend op de mijnterril. Veel te mooi om thuis te blijven, zaterdag nog 100km gefietst met de mannen van de RUF, ik mocht mooi in het wiel blijven plakken, maar toch de benen en op het einde de rug voelde niet goed aan. Eenmaal thuisgekomen had ik mij direct horizontaal gepositioneerd, ne renner moet nu eenmaal rusten.
Ploegmaat Marc reed zondag ook te As maar den bij de Funklasse III, die rijden ongeveer 1h en in de voormiddag. Zijn eerste optreden dit jaar op zijn MTB en direct een overwinning!
Ik rij met de Masters II, wij rijden in de namiddag en ongeveer 1h45 -2h. Het parcours was net zoals weer ontzettend mooi. Mooi is natuurlijk relatief bij het MTB'en, want dan weet je dat je metten een zwaar parcours krijgt voorgeschoteld, met per ronde meer dan 100hms, een ronde bedroeg een dikke 4km. We gingen dus afzien, er zat zelfs een helling in van meer dan 30%. De afdalingen waren snel, maar gelukkig niet technisch. Ik besloot om rustig te vertrekken, om zo mijn motor niet op te blazen en de rug wat te sparen. Maar na 1h was het ver weer van de soep, het klimwerk begon zijn tol te eisen en ik moest het tempo iets laten zakken. Uiteindelijk nog moeten spurten in de laatste rechte lijn om zo mijn 9de plaats te vrijwaren. Ik heb een hele tijd de nummers 8 en 7 in mijn vizier gehad, maar het beste is eraf en de techniek is niet meer wat het geweest is. Het kan alleen maar beteren. Maar we hebben ervan genoten, zalig parcours, je verveelde je geen enkele moment.
Nog een kleine voetnoot, de eerste 2 elite renners hadden mij gedubbeld, waarvoor dank, zo hoefde ik één ronde minder af te leggen. Ik had echter wel graag gehad dat er wat meer respect werd getoond voor mensen van mijn leeftijd. Dus in het vervolg als jullie mij paseren bergop, gelieve dan niet doodleuk een tegen elkaar conerseren over koetjes en kalfjes, maar gelieve te hijgen en te kreunen ........ Het zou veel beter zijn voor mijn moraal.

LMTB 2010 Reppel

We hadden buiten het BK marathon van het hele jaar onze mtb nog niet aangeraakt, maar  het BK was goed meegevallen dus gingen we nog eens een poging wagen, ditmaal te Reppel. Hier vindt de eerste manche plaats van de LMTB, de kleine had zijn koers gewonnen op de baan, ik was dus in allerijl nog naar Reppel afgezakt. Het parcours verkennen was voor een andere keer, we starten dus bij de Masters II dewelke samen vertrekken met de Masters I. En bie was laat gearriveerd en kon dus ook als laatste starten. Er werd mij verteld een plat parcours niet al te technisch, dus ideaal voor een baanjanet, de bandjes nog iets harder opgepompt  ..... later bleek dit een foute keuze. Het werd direct achtervolgen van in het begin, op het eerste rechte stuk was ik al 100m achter op de eersten, dus maar stoempen om wat korterbij te komen, bij het eerste hellinkje had ik de aansluiting gevonden en ja hoor, ze gingen er spontaan liggen met zijn vieren. En den ouwe is niet zo snel op en af zijn fietske dus weeral achtervolgen, een ronde later van de 8 af te leggen rondes was ik goed op dreef en er werden zelfs wat Masters I ingehaald, toen vloog er een twijg rond mijn cassette..... afstappen, draaien draaien aan het wieleke en veel lelijke woorden gebruikt. En weer achtervolgen, plezant dat mountainbiken, en toen zaten we nog maar in ronde 4 en ging mijn lichtje langzaam maar zeker uit. 1h koers en alles deed al zeer aan mijn lijf, mijn rug wilde al naar huis, mijne moraal wilde al meegaan en ik maar stoempen stoempen stoempen. Waarom zit ik hier op die klote fiets, mijn lijf weer frut van een te rijden. Misschien benik verslaafd aan pijn, mijne kraker, heb ik anders niks om over te zagen tegen mijn vrouw ....... na ingelopen te zijn door de eerste elite renners zat mijn wedstrijd er een rondje vroeger op. En wat waren we slecht, als je op de baan slecht bent kan je zelfs nog winnen maar op die fiets met die dikke banden. ik kwam bij de laatste over de meet als 11de, ik kon gewoon niet beter vandaag en de rug ....... dan had ik maar in de zetel moeten gaan liggen zeker. Volgende week nog eens proberen, nog eens het snot uit mijn lijf rijden en tot de vaststelling komen dat het op is voor dit jaar. Afzien moeten we doen, volgende week in As.

Miniemenwedstrijd te Kumtich

Vandaag zaten we achter Tienen, en we hadden ontzettend mooi weer en een parcours met veel draaien en keren, er stond wel redelijk veel wind. De supporters waren allen op post, ik maakte mij zorgen dat hij weer ergens ging missen in de bocht, maar de aankomst was hier lang en licht hellend, ideaal.
De tijdrit bestond uit een dikke 400m bergop, met een tijd van 57.58 won hij hier bij de 8-jarigen hij ging zelfs bij de 9-jarigen hier redelijk wat renners vooraf. De koer zelf, 2 rondjes, en bij het ingaan van de laatste ronde had hij al een gat van 10m, hij keek continu achteruit, ipv gewoon even door te rijden. Bij de meet was het verschil niet groter of kleiner geworden. Hij vond het blijkbaar leuk gewoon te versnellen als ze achter hem ook versnelde, en zo hield hij dit gat gewoon op een dikke 10m. Slecht voor mijne tikker, hij vond het niet nodig om sneller te rijden en vond dit leuker. Blijkbaar is er volgende week nog een wegrit.

Miniemenwedstrijd te St. Lambrechts Herk

Wel ginder in Herk was er een heel mooi parcours voorzien voor deze gasten, de omloop bedroeg maar een km en dus mochten zij hier vier rondjes afleggen. De tijdrit won hij overtuigend, in de koers konden nog 2 renners enige tijd aanklampen, maar richting meet was het steil bergop, ideaal voor Dante. Eindelijk schakelde hij dan toch een beetje tijdens deze wedstrijd, zo niet reed hij zijn benen sowieso stuk op deze helling. Bij het ingaan van de laatste ronde had hij al een klein gat geslagen op zijn eerste achtervolger, in de laatste rechte lijn zette hij nog eens vol aan en nu wel op het groot mes en won overtuigend deze koers. Molenwiekend kwam hij over de meet, waar hij dit heeft gezien ....? Niet van de pa want die kan geen koers winnen.

Foto's koers en dorpsloop Dorpsgenot Rillaar

Het heeft even geduurd maar hieronder vindt je de nodige linken.
Dorpsgenot loop klik hier.
Dorpsgenot koers dorpelingen klik hier
Dorpsgenot wielertoeristenkoers klik hier
Dorpsgenot dorpelingen deel II klik hier 
Dorpsgenot Zumba klik hier

Clubkampioenschap BMX

Het was zover de 2de en laatste manche van het clubkampioenschap te Aaarschot. Dante had vorige keer goed gefietst en stond er dus vrij goed voor. De reeksen gingen vlot, alles gewonnen 1x tweede. Echter in de finale waar hij als 2de aan het starthek mocht plaats nemen was hij goed weg, maar kreeg toen weer schrik.  Dat is zo'n beetje zijn probleem bij het bmx'en, als er volk aan beide kanten aan het rijden is mag je er prat opgaan dat hij zij remmen dicht knijpt. Resultaat 4de, hij denkt steeds dit daarna nog te kunnen goed maken, maar dit is bij het bmx'en zeer moeilijk. Niet goed gereden, hij was boos op zichzelf, maar werd uiteindelijk toch nog tweede in het kampioenschap. Tegenwoordig ziet hij de trainingen ook weer helemaal zitten, hij begint meer bergjes te springen, het liften kan af en toe nog beter. Zondag gaat hij op de baan koersen.

BK marathon MTB Beringen

Waarom?
We hadden dit weekend geen koers op de weg, en het BK was dit jaar kortbij, waarom niet. her was van op de Roc d'azur van vorig jaar geleden dat ik nog een marathon had gefietst, overigens dit jaar had ik met de  United bikers aan 1 TT deelgenomen en dat was alles. Ik had mijne nieuwe wielen ZTR Crest en banden Hutchinson Cobra nog niet kunnen testen. Vrijdagavond nog naar het Clubkampionschap BMX gaan kijken van mijn zoon, waar hij uiteindelijk 2de werd in het klassement, na een slechte finale te hebben gereden. En dan besloten om 22h om toch eens mijn fiets in orde te gaan zetten, morgen moest ik om 8h vertrekken.
Het was een zeer mooie locatie op de mijn van Beringen, het was leuk om nog eens allemaal wat bekende gezichten van vroeger terug te zien en om die stresskonijnen nog eens te jennen. Bij een renner moet je daar nooit niet veel moeite voor doen, ..... altijd opgefuckt, nooit niet zen. Wat mij opviel was dat die mountainbikers toch allemaal zeer scherp staan tov die wegrenners. Ik was direkt weer bij de dikste, en dan met mijn wit truike. De start verliep mooi en rustig in blokken, ik stond bij de Masters II, klaar voor mijn eerste wedstrijd van het seizoen. De start verliep vrij rustig en niet te chaotisch, direkt richting terril, de aanloopstrook was breed en bergop en hier werd al direkt alles door elkaar gereden. Eenmaal op de terril begonnen de moeilijke en gevaarlijke technische passages, het lafg er nu nog redelijk droog bij, maar straks?
Op de terril liet ik mij weer ringeloren, Marc en Swakke, staken daar net nog drie renners voorbij, net voor de eerste afdaling, en Bie Bie moest daar afstappen, en je kon daar niet meer paseren, maar het was nog ver 89km. Bij de laatste afdaling van de terril zag ik Marc nog in de verte rijden, Swakke was al lang weg.
Vanaf nu kon de kraan open, veel singletracks en voornamelijk platte en goed te rijden tracks. Ik geraakte samen met rudi Geentjes weg en hij reed een aangenaam tempo, overigens was dit de ideale gangmaker door de singletracks in het bos. gewoon zijn lijn proberen te houden, want het gevoel bij mij was helemaal weg, het was te lang geleden. maar na een 5km moet ik daar met mijn pedaal iest geraakt hebben, en ik maakte daar een doodssmak tegen de grond. We waren even verward, zochten de fiets, en weer verder. Rudi was vliegen, dus ik zette de achtervolging terug in. Bleek dat ik mijn bidon was verloren met deze val, nogal een geluk dat Tom onderweg stond, ik wist dat Kris Willemsen had opgegeven en vroeg hem een bidon. net toen ik iets later de aansluiting kon maken bij Rudi, kwam ik weer ruim uit een bocht, met voor mij een grote plas, ik reed er recht door, ......bleek dit meer weg te hebben van een vijver, tot over mijn trapas in dat water en stil. Miljaar, nu was hij voorgoed weg.
Wat later kreeg ik in de verte Swakke in het vizier, ik voelde dat ik er zo kon naartoe rijden, maar reed op mijn eigen tempo het gat dicht. In de technische stukken was Swakke zeer sterk, echter op de stukken asfalt en de lange rechte stroken in het bos zat er blijkbaar niet veel poeder op. Ik maande hem dan ook aan om in mijn wiel te kruipen, aangezien dat de lange stukken mij toch beter lagen, en met zijn 2 is het toch net iets leuker. Na het afronden van de eerste lus zaten we nog altijd mooi bijeen, echter vanuit de achtergrond kwamen de gasten van de Fun A er al aangestoven met in hun kielzog, nog een paar renners die ik een hele tijd geleden had gelost. Tijd om terug even een tandje bij te steken, probleem was toen als Swakke voor mij reed, kon hij meestal het wiel niet houden en dan reed deze brave jongen het gat telkens dicht op de goed berijdbare paden met Swakke in mijn wiel. Dit gebeurde een aantal keren, tot we op de tweede lus terug op die zandpassage kwamen, en daar reed Swakke zeer vlot door, en ineens was hij weg. In plaats van even te wachten, maar we zitten in een koers. ik was er toch van overtuigd om terug te komen, maar nu bleek dat hij wel vlot overpakte op de asfaltstukken.
ik was meteen gemotiveerd, en zette de achtervolging in. het duurde toch even eer ik terug kon aansluiten, middels en dankzij de nr. 2 en 3 van de Fun b. we waren dus terug met een paar renners bijeen, en de motor begon bij mij nu pas los te komen. Het tempo ging naar ohoog met nog zo'n 20km te gaan. Weer liet Swakke een gat vallen, ik zag het echter niet zitten om dat gat weeral eens te gaan dichtrijden, en stak hem direct voorbij ...... Maar dan besloot hij om te gaan spurten, eerst dat gat laten vallen, als je dan wil paseren dan krijgt hij het in zijn bolleke om te gaan spurten en mij daar het paseren te beletten.
Waarom?
We zijn een marathon aan het rijden, hij heeft daar het merendeel in mijn wiel gezeten, en dan ...... Ik vroeg hem beleefd wat de bedoeling was. Boys will be boys zeker. iets later kwam ik bij de bevoorrading Patrick tegen de man van de uiteindelijk winnares bij de Dames "Kim Saenen", bleek dat marc maar net voor mij reed. Enige minuten later reden we bij elkaar, plezant 2 ploegmaten samen naar de laatste km's. Op het einde kwamen we in een zeer leuke passage in het bos, naar omhoog, beneden, keren en draaien. Maar het sturen is veel minder tegen vroeger en ik moest de mannen van de Fun b laten rijden,  bij Marc was het beste er  af. we reden samen met een renner Van versluys naar de Terril, de laatste 5 km, maar het had hier zo fel geregend, dat we met uitzondering van de eerste beklimmingen de rest diende tevoet af te leggen.
uiteindelijk kwamen we binnen op een 17de plaats bij de masters II, Mark kwam iets later binnen op plaats 22, de wandelpassages waren er teveel aangeweest.
Nog wat gaan nakaarten in de tent bij een frisse Cola. En we gingen moe maar voldaan naar huis met één vraag in het achterhoofd.
Waarom?

VWV Kasterlee

Het seizoen zit er bijna op, Kasterlee het was een mooi parcours waar het wel opletten geblazen was in de bochten. Met zijn drie stonden we aan de start. Het scheurde vrij vlug van in het begin, ik geraakte op 100m van de koplopers, maar gene meter dichter. Daarna nog eens een ontsnapping gemist. Marc viel uit met een gescheurde band. In de laatste ronde probeerde ik samen met Luc om weg te geraken, in de voorlaatste ronde geraakte ik dan toch nog uit de greep van het peloton. Uiteindelijk 16de geworden, Luc zat in het peleton. Spijtig dat de LAATSTE UIT DE KOERS Mario Pauwels weer commentaar had. Daarna mij nog goed geamuseerd als speaker ter vervanging van Johnny.

VWV Koers te Schriek

Op een weekend 2x koers te Schriek, nu een avondettape. We stonden met drie aan de start, af en toe weg geweest, maar ik had vandaag niet de benen, de laatste tijd is het wat minder. Marc werd 7de, ik 18de en Luc zat in het peleton.

Landen miniemen wedstrijd

Tegenwoordig begin ik minder en minder nerveus te worden op de wedstrijden van mijn zoon. Alhoewel vandaag in Landen had ik weer een pittige discussie met een locaal oud renner. En dan heb ik dat mooi verwoord en wat verbloemd. De wedstrijd zelf was weer vrij lastig, toch weer redelijk wat bergop en voorzien van de nodige bochten. Zijn grootste tegenstander van Zolder was ook aanwezig, het beloofde alvast een spannende wedstrijd te worden. De tijdrit schreef hij op zijn naam, voor de wedstrijd zelf had ik hem verteld dat hij als eerste uit de bocht moest komen en dan direct moest aanzetten, aangezien het hier een korte aankomst was. De eerste ronde waren ze met 3 weg, met Dante de hele tijd op kop, maar bij het ingaan van de laatste ronde kwam er een hel lawaai van zijn fiets. Bleek achteraf een spaak afgebroken in zijn achterwiel. Ze waren met 2 lichtjes afgescheiden van de eerste achtervolger, en dan was het weer afwachten geblazen wie er als eerste uit de bocht zou komen. Een trui in het zwart, en Dante volgde niet direct, dju. Even later kwam hij uit de bocht gevlogen, zetten nog aan maar strandde op 10 m. Hij was behoorlijk kwaad, blijkbaar had hij zich vergist in de voorlaatste bocht, iemand had daar het hek open gezet ...... en hij dacht 't is hier naar rechts. Toen hij besefte dat hij hier niet moest remmen was de vogel al gaan vliegen, (de pa heeft dat ook al voorgehad, maar dan wel in MTB wedstrijden, heeeeeeel lang geleden)  maar het was niet zeker dat hij hier anders had gewonnen. Ze zijn met hun tweeen iets te sterk voor de rest, maar wel aan elkaar gewaagd. de vorm van de dag, parcours, juist schakelen, enz. beslist meestal over de zege.
Hij werd nog verdiend 2de met zijn gebroken spaak, maar was vooral kwaad op zichzelf. Volgende week beter.

13-09 Koers te Schiek

Het einde van het seizoen is naderbij en je merkt het aan de verslagen, ik geraak amper achter mijn computer. Dit heeft zo zijn redenen, bezig met de sponsoring voor de ploeg voor volgend jaar, de kleine die elke week gaat fietsen, veel te druk op het werk, .... en geen goesting. In Schriek waren er twee koersen kort na elkaar en dit was de eerste in het rijtje, we konden nadien mosselen gaan eten in de grote feesttent. Er werd weer zoals het hele jaar al, weer snel gestart en het viel weer niet echt stil. tot mijn grote verbazing waren Jan en Maaike aanwezig, reden te meer om ons eens extra in te spannen. In de eerste ronde was ik dan ook meteen vertrokken en mischien kon dit wel de goede ontsnapping meteen zijn, want ik had nog 3 goede renners die waren meegesprongen, maar twee vonden het blijkbaar nog veel te vroeg. Mark en Luc waren ook aanwezig, zodoende probeerde we toch weer mee de koers te maken, er werd 1 premie verdeeld, en die ging naar ploegmaar Mark, ik zat in het wiel van den tweede, dus die deed weinig moeite aangezien ik met een grote glimlach in zijn wiel zat te wachten. De spurters hadden tegen het einde van koers weer wat problemen en Luc van Roy besloot dan maar om zijn remmen dicht te knijpen ....... op onze leeftijd moet je je toch niet meer gaan bezig houden met zulks onverantwoord gedrag. Dit was erover, alhoewel ik voor de rest geen problemen heb met Luc, maar dit werd toch niet echt geapprecieerd door het merendeel van het peloton. misschien had hij een slecht dag, maar dan nog, hij is een veel te goed renner om zulke fratsen uit te halen. Op het einde waren er dan toch een paar renners weggereden en wij gingen spurten voor de ereplaatsten. In de laatste bocht kwam ik op kop en Luc draaide binnendoor, ik hield mijn benen stil. Maar Luc had zich blijkbaar wat verrekend met de wind op kop en viel stil op een 20m van de meet. Ik trok mij terug in gang en we kwamen als ploeg leuk achter elkaar over de meet. ik 14de, Luc 15de en Mark zat net achter ons. Morgen gaan we supporteren voor de zoon en maandag komen we terug koersen in Schriek maar dan pal in het centrum.

Koers Budingen miniemen

Gisteren had ik geluk met het weer, Dante echter kon vandaag gaan koersen in de regen. De organisatie had besloten om het uur dan maar te veranderen. Deze wijzinging stond blijkbaar in het wielerboekje, maar anno 2010 zit iedereen achter zijn computer en daar was niets verandert. Nu dat is ook niet helemaal correct, het was verandert en nadien terug aangepast. Iedereen stond daar meer dan 1 uur te vroeg, verkleumd in de kou onder veel te kleine en vooral te weinige tentjes. De rit zelf was weer voorzien van een pittige klim en zijn compaan van de club uit Zolder was ook aanwezig. Benieuwd hoe hij het er nu ging vanaf brengen. De tijdrit zag er al niet goed uit want deze verloor hij, hij was weer te koppig om te schakelen en reed veel te klein bergaf. Echter in de koers ging het stukken beter, ze vertrokken achter de 9-jarigen en de eerste ronde hadden ze beiden al het peloton ingehaald van die gasten waaruit 2 renners waren ontsnapt. Benieuwd wat het zou worden in de 2de ronde, het was een lange aankomst, licht hellend, ideaal voor hem, maar zouden ze nog bij een zijn. In de verte kwamen de koplopers van de 9-jarigen uit de bocht met net daarachter Dante en zijn compaan, hij zette van ver aan en remonteerde die gasten van 9 jaar nog. Geweldig gereden in slechte weersomstandigheden, misschien word het een echte Flandrien. Volgend week kunnen ze nog eens tegen elkaar uitkomen.

Koers Pijpelheide 6 september

We willen voor de laatste maand de conditie nog wat aanscherpen voor de riem er af
gaat dus gingen we voor de derde dag op rij maar koersen, een paar uur verlof genomen en hupsakee met de fiets naar Pijpelheide. Zo konden we ineens wat losrijden, en er was een pak volk, niet verwonderlijk want elke ronde geven ze hier premies voor elke categorie tijdens deze kermiskoers. En het ging snel vanaf de eerste ronde, even getwijfeld of ik Bruno ging remonteren voor de eerste premie, dan toch maar blijven zitten. echter na deze spurt reden er 2 renners weg, en jawel ze zijn weg gebleven. Weer waren we er niet bij, niemand van onze ploeg en vandaag stonden we aan de start met 4 renners. Luc, Jan, Mark en bie bie. Mark zag het blijkbaar vandaag wel zitten, de eerste ronde hebben we wat geprobeerd echter het lukte niet. jan was blijkbaar na een paar rondjes moeten afstappen. Ikzelf draaide nog goed mee rond vanvoor in het peloton, echter toen er nog 3 rondjes dienden afgelegd te worden, ..... wilde ik in de snelste bocht van het parcours iets te vlug aanzetten en raakte tegen 45km/h met mijn pedaal de grond en mijn achterwiel kwakte naar omhoog. Een geluk dat ik een mtb-verleden heb en ik vloog daar tegen volle vaart uit het parcours, door iemand zijn bloemen om zo uiteindelijk achteraan in zijne gazon tot stilstand te komen. Enkele seconden later paniekeerde een renner door mijn manouever en belande wel tegen het asfalt. Gedaan koers, Luc en Mark konden nog strijden voor een ereplaats. Mark werd 7de Luc zat rond plaats 20 en ik had heel veel geluk dat er geen omheining stond, dat ik naast dat paaltje ben gereden en dat zijne gevel 10m later in de bocht stond. En nu gaan we rusten, bie bie is moe.

Koers Aartselaar 5 september

Dante, zat dus in Paal te koersen, maar ik werd langs de kant op de hoogte gehouden over de uitslag, 3de dus. Allesinds zou de pa zijn tenen moeten uitkuisen om deze uitslag te evenaren. Aartselaar, er stond heel veel wind en het was een mooi parcours maar wel met een moeilijke aankomst, smal en er lag nog een flauwe bocht voor. We waren met drie aanwezig van de ploeg, mark, Luc en biebie, echter we waren weer niet mee in de goede ontsnapping. Zelf gaan  met alles meegaan en van de moment dat ze echt wegrijden zaten we er niet bij, frustrerend. Mark is nog in de achtervolging gegaan met een paar man en ik had gat laten vallen, samen met Luc counterde we alles. Er was dus dik 15 man weg, we konden enkel nog maar rijden voor een top 20 plaats, maar in het peleton zat er niet veel jus meer in. Iedereen speculeert daar op de laatste km, Luc probeerde het nog maar hij viel iets te vroeg stil en iedereen was terug bijeen. Ik zat nog redelijk goed en goed vanvoor en strandde op een 17de plaats, Luc was iets achter mij, Mark zat ergens rond de 12de plaats.
Mooie koers, mooi weer, mischien gaan we het morgen nog eens probere te Pijpelheide.

Koers Dante Paal 5 september

Zondagmorgen en mijn zoon ging nog eens koersen op de weg ditmaal kort bij huis te Paal. Eens aangekomen bleek er al veel volk aanwezig te zijn, die klein gasten brengen meestal een heleboel familie mee, echter mijn vader die krijgt ge niet mee. Ik ging vandaag koersen te Aartselaar, en dit was meteen het dilemma, want indien ikzelf ging rijden dan moest ik de start missen. Maar aangezien ik zeker geen druk wil leggen op mijn kleine snotaap ging ik met hem samen het parcours verkennen en daarna zou ik richting Aartselaar rijden. Het was een mooi parcours met direct na de start een mooie helling, idealer was geweest indien deze helling net voor de start lag. Tijdens de verkenning maakte ik hem erop attent om de bochten goed aan te snijden en vooral om niet te groot te duwen bergop, klein bergop en dan boven schakelen op het grote mes. Hij was het met mij weer niet eens want hij kon op zijn groot mes naar omhoog duwen ........ Een 2de verkenningsrondje was ook niet nodig hij had alles al gezien.
Achteraf belde de mama, hij was derde geworden, maar had niet meegespurt. Hij had wel de tijdrit gewonnen. 's Avonds vroeg ik hoe de koers was verlopen, maar blijkbaar was hij toch ontgoocheld wat ik kreeg er geen woord uit. De dag nadien vertelde hij mij dat hij dus overal op dezelfde versnelling had rondgereden, namelijk zijn grootste, ook bergop. Wie niet horen wil moet voelen zeker, echter aan de uiteindelijk winnaar was blijkbaar niet veel te doen. En waarom hij niet mee spurtte, ..... zijn benen deden pijn, ..... hoe zou dat nu toch komen?
Ik vind het leuk dat er voor die jonge gaste koersen worden georganiseerd, maar raar of zelden loopt dit van een leien dakje, ditmaal was het blijkbaar weer van datte. Eerst wel proeven voor die gasten, nadien werd dit geannuleerd, iedereen deed zijn nummer binnen en toen kregen ze te horen dat er wel proeven waren. Dus iedereen terug om de nummers te gaan halen, om dan uiteindelijk toch maar geen proeven te doen.
Wat een soap, ik vraag me af of die gasten een draaiboek maken, of ter plaatse gewoon iets verzinnen. Maar ik moet eerlijk zijn dit is bij het merendeel van de wedstrijden zo'n klucht zelfs bij het MTB'en. In de winter bij het cyclocrossen is het meestal iets beter georganiseerd. Je zou denken, hij gaat nu met mij eens mee trainen, maar neen, enkel als ik mijn mtb neem rijd hij mee.

Koers Grasheide 4 september

We zijn dus terug aan het koersen, vandaag op een gemakkelijk parcours, weinig bochten en je moet bijna nergens niet echt doortrekken na een bocht. Het ging dus een snelle koers worden. We waren met 74 renners, dit geeft ook al meteen de moeilijkheid aan van het parcours. Er werd gedemareerd en gevlamd, maar niemand geraakte weg tot in de voorlaatste ronde, er ontsnapte 4 man op een diefje. Iedereen zal wel gedacht hebben die pakken we nog wel terug, maar niemand voelde zich geroepen. In de laatste 2km probeerde ik nog een ultieme jump, ik strande op 20m van die gasten hun wiel, en het was mijne laatste pijl. Uiteindelijk nog 25ste geworden Luc 23ste en mark 22ste. Jan was vandaag ook aanwezig maar die kwam nog iets later binnen. Ik mag tevreden zijn nu ik terug begonnen ben met koersen dat ik nog een redelijk arsenaal aan pijlen heb, echter ze zijn een stuk korter geworden en schieten minder ver.  Morgen rijden we mischien naar Aartselaar, maar de kleine moet gaan koersen, .... ik zal er nog eens een nachtje over slapen.

Koers Beerzel 29 augustus

We hadden weer een drukke nacht gehad op de "Black & White party",  's morgens zijn we pas gaan afbreken om 11h. Ik had een zware kop, vermoeide benen, en die kloterug wilde ook weer niet mee. Maar om 12h was alles opgekuist, en wat nu .... in de zetel in slaap gaan vallen of gaan koersen. Ik besloot dan maar om te gaan koersen, het zou mijn eerste wedstrijd zijn bij de VWV, nadat mijn rug te Keerbergen helemaal was geblokkeerd met alle gevolgen vandien. De koers van Beerzel lag mij wel.
Ploegmaten Mark en Luc waren ook aanwezig, in de eerste ronde spurtte ik meteen weg, kwestie van wat spanning op de benen te brengen, we waren vandaag niet met al teveel renners, misschien omdat ze niet bijsterend mooi weer hadden voorspeld, het bleef echter de ganse koers droog. het was moeilijk om weg te geraken, maar 2 man was er dan toch vandoor Jan Van den Brande met zijn cumpaan waren er stilletjes vandoor gemuisd, we hebben ze niet meer terug gezien. ik had al lang in het snuitje dat ik niet de conditie meer te pakken had van een paar weken geleden, maar met mijn in aktiviteit kon dit ook moeilijk anders. iet wat later reed er een omvangrijke groep in de tegenaanval, Mark was mee, Luc en ik hadden aan een knipoog voldoende om achter alles plat te leggen. Twee renners raakten nog wet echter zij bleven op een dikke 100m voor ons rijden, in de voorlaatste ronde probeerde Luc alleen het gat te dichten, echter zonder resultaat. Toen hij werd gegrepen was het mijn beurt om weg te springen in de laatste ronde, ik kreeg nog wat renners mee, maar echt ronddraaien gebeurde niet. op de meet had ik net nog wat meters over op wat nog overbleef van het peloton. Mark werd 5de, dankzij subliem werk van Luc en bie bie, ik werd 17de en Luc eindigde ergens rond de 20ste plaats. Maar het was lang geleden dat ik nog zo moe was geweest na afloop, volgende week zijn we terug van de partij.

Kids Challenge Langdorp

Dante zat al een tijdje te zeuren om te mountainbiken, dus besloten we om hem in te schrijven te Langdorp. Woensdag waren we even gaan trainen met Andre Coppens, de bezieler achter dit evenement, en ik vond het een aangename verrassing. In plaats van rondjes blijven te rijden, werd hier ook op techniek getraind. Zo leer je tenminste nog wat bij, deze training met Andre is zeker voor herhaling vatbaar. Zaterdag moest hij achteraan starten aangezien hij nog  aan geen enkele wedstrijd had deelgenomen, kwam er nog bij dat je hier nergens kon voorbij steken, met uitzondering van 1 strook van 50m boven in het bos. Voor de mensen van de streek, zij dienden de lussen tot boven te rijden, met een toertocht is het hier ook altijd file, gewoon omdat je niet kan paseren. Ik dacht, aangezien dit zijn eerste wedstrijd was met zijn Mtb en dan direct starten bij de 9 jarigen (8 en 9 rijd hier bijeen), vanachter starten het parcours waar je niet kan paseren ..... hier zal hij wel eens goed op zijn doos krijgen. En dan kreeg ik hem misschien aan het trainen in het weekend, bij de eerste doortocht, was de koploper al een heel stuk vooruit op den tweede, deze had eveneens een groot gat op den derde en daarachter op een 100m reden wat renners in groep. En mijne kleine aap zat daar als laatste gepositioneerd. ik was al aangenaam verrast, want ik had direct in het snuitje, dat hij zich moest inhouden, ik maande met mij volumineuze stem hem aan om proberen die gasten ergens te paseren. De volgende ronde zat hij al in het wiel van den derde, ik werd al licht euforisch, maar hij had een heel gat moeten dichtrijden, misschien zijn motorke opgeblazen. Echter toen hij vroeg hoeveel hij er nog moest inhalen was ik gerust, hij had nog de tijd en den adem om een klappeke te doen tegen de pa in de koers, bij de volgende doortocht kwam hij dan ook als derde door. de eerste twee waren echter ver weg, en toch reed hij nog naar nummer 2 in de voorlaatste ronde. Hij probeerde deze boven op het brede en platte stuk deze te remonteren in zijn alom bekende stijl, hoe groter hoe beter (dat moet ik hem nog wijsmaken, dat dat niet altijd beter is) en hij kwam ernaast en toen besloot die snotaap met nummerbordje 1 om hem op een RECHT stuk, gewoon de kant in te rijden. Op die leeftijd is dat er wat over, als ze dat bij mij in de koers doen, dan krijgt die gast gewoon ne slag oep zijn cabine. We zullen maar denken dat hij verschoot dat hij nog geremomteerd werd en toevallig met mijn zoon naar links reed, deze laatste kon wel alles dicht smijten. Ik ga hem nog eens laten meekoersen, daar zal hij dat niet meer moeten proberen. Ik moet wel zeggen deze renner reed wel slim en reed ook veel kleiner, in de laatste ronde zorgde dat hij in de lussen steeds klein trappend in de bochtjes kon versnellen. Dante had nog 1 kans en dit was in het laatste rechte stuk boven in  bos het nog eens proberen, echter zijn tegenstander was ook niet van gisteren en versnelde direct op zijn kleine versnelling na de bocht, Dante zetten zijn versnelling vanachter op zijn grootste en vanvoor stond hij op zijn middenblad, weer op de kracht. Met het gevolg dat hij direct 10m achterstand had, en toen hij in volle vaart kwam aansluiten, moest hij al gaan remmen om terug aan de afdaling te beginnen. Hij werd mooi derde in het wiel van nummer twee, de winnaar was al een tijdje binnen. Misschien had hij kunnen paseren dat hij het gat wat kleiner kunnen maken echter het mocht niet zijn door onsportief gedrag. Alhoewel, ik denk dat die kleine zich van geen kwaad bewust was, hij zal ook wel geweten hebben en gevoeld dat Dante wat sterker was, maar hij was slimmer en reed eveneens zeer goed. Want op nummer 4 was het ook even wachten. De strafste quote van de dag kwam na de koers uit de mond van de zoon, "ik ben wel niet moe". de pa nog ne hele technische uitleg gedaan over het kleiner schakelen, maar dit ging het ene oortje erin en het andere eruit. Hij heeft me wederom aangenaam verrast, de kleine aap. Jammer dat er niet meer mogelijkheden waren in het parcours om in te halen, maar ik had hem eerlijk gezegd nooit bij de eerste 3 verwacht. Dan maar gaan vragen om hoe laat de prijsuitreiking was, aangezien ik nog een discobar moest gaan opstellen. Gevraagd aan 2 mensen van de bond, van alle twee kreeg ik te horen om 17h. Dus ik naar huis, vliegen om alles klaar te krijgen, daarna terug naar langdorp om dan te horen te krijgen van Andre Coppens "toch spijtig dat hij niet op de prijsuitreiking was". Mijn pottekes kookte over, ik had mij in alle bochten moeten wringen om daar om 16h30 te zijn en dan krijg je zoiets te horen. De hoeveelste wedstrijd is dit al in deze challenge? Het is niet dat we het niet gevraagd hadden. Ik heb mijn ongenoegen dan ook duidelijk op mijn mannier over gemaakt. Wat een organisatie, en dan gaan we het nog vragen aan die gasten van de bond. Nu de zoon vond het nog niet zo erg, maar ik heb me in alle bochten moeten wringen om daar terug op tijd te geraken, en dan krijg je te horen dat de prijstuitreiking al 2 uur geleden geweest was ...... het is om in uw broek te kakken.
Uiteindelijke was dit toch weer een mooie ervaring, en was de pa weer aangenaam verrast. Maar aan alle mooie liedjes komt ooit eens een eind, maar zolang ze duren kunne we er alleen maar van genieten.

Niet te doen

Dancemix augustus 2010

Aangezien we nu toch wat tijd hadden, ip v te fietsen heb ik maar eens iets in elkaar gemixed. Hopelijk bevalt het jullie. DMC MUSIC by dmcmusic

Het Dorpsgenot

Normaal gezien reden we niet mee met de dorpelingenkoers te Rillaar aangezien ik nog steeds zat te sukkelen met mijn rug, alhoewel ik de laatste week terug mijn fiets was opgekropen. Maar er werd nu op voorhand zoveel zever verkocht, dat ik maar besloot om deel te nemen. Dit werd dan meteen direct een mooie test voor mijn rug, het was maar een 50km koersen, we zullen wel zien waar we uitkomen, en zo hard zou er nu ook wel niet gekoerst worden. Het weer zat mee en ik had gans mijn rug ingesmeerd met een soort van Tiger Balsem, nog iets tegen de pijn genomen en we waren klaar om te starten. Direkt na de eerste ronde eens doorgetrokken, en ..... de pijn was te harden. We kregen pas halverwege koers wat last, maar niet echt erg, maar er werd dan ook niet echt doorgereden, soms leek het meer op een wandeling. Uiteindelijk werd het een massaspurt, ik had het wiel genomen van de winnaar van vorig jaar, maar dit jaar had hij blijkbaar ook zitten sukkelen, hij deed dan ook niet mee voor de overwinning. Vlug op den 11 naar de uiteindelijke winnaar gesprongen, maar een ploegmaat deed rechts de deur dicht ipv recht door te blijven spurten. Remmen dicht dus en dit in de laatste 20m, uiteindelijk 4de geworden. De avond na de wedstrijd en de dag nadien bleek alles nog mee te vallen voor mijn rug, dus binnen 14 dagen gaan we nog eens testen bij de VWV. Hopelijk zal de rug daar dan ook niet protesteren en kunnen we dit jaar nog een aantal wedstrijdjes meerijden. Ik kijk er in ieder geval naar uit. De organisatie in Rillaar was perfect, en het was leuk, jammer dat er niemand kon winnen van het Dorpsgenot, als je met ca. 15 renners aan de start staat en er rijden er maar een dikke 30 mee, dan zou je toch denken ..... Lefevere zou zijn haren hebben uitgetrokken denk ik. Blijkbaar hadden er een paar last van de ogen, en zagen ze het verschil in truitjes niet, zo'n verhalen na de koers zijn nog altijd het mooiste. Overigens reden we dinsdag weer mee met de mannen van het Dorpsgenot, nu wisten ze wel hun pedalen staan, ik heb me dan ook geweldig geamuseerd. Proficiat aan alle deelnemers en tot volgend jaar.

Dante wint in Tienen

Het is al even geleden maar mijn rug lag zo paraplu dat ik zelfs niet meer achter mijn computer geraakte. De zoon was echter nog gaan koersen te Tienen, meestal zijn er niet al teveel renners in zijn categorie, echter nu waren er 15 deelnemers ingeschreven. Het parcours net achter Tienen te Borst was voorzien van een lange helling niet zoals in Attenrode, maar het ging toch nog bergop en ze moesten 3 rondjes afleggen. het leuke eraan was nu dat ze maar 20 m achter begeleiding moesten rijden. Eerst dienden echter proeven te worden afgelegdn nadien een tijdrit en dan de wedstrijd. Tijdens de proeven was het nog droog echter tijdens de tijdrit dienden de metsten renners dit af te leggen in de regen. Ik had Dante dan ook verteld om zeker geen risico's te nemen in de bochten, aangezien dat er riooldeksels lagen en als deze nat zijn en je rijd er niet voorzichtig over dan lig je tegen de grond. De koers zelf dan, ze kwamen met een nog omvangrijke groep de eerste ronde door in de gutsende regen, het was al een beetje gerekt, maar het peloton was nog bijeen. Echter in de 2de ronde, ging er een renner vol door de bocht bij het ingaan van het rechte stuk richting finish omhoog, met alle gevolgen vandien, onderuit. Blijkbaar viel het achteraf nog mee, schaafwonden was zijn leergeld. Dante kwam daar op kop met een 4-tal renners en nam nog rustig de tijd om uit te leggen tegen mij, dat die pa van dat kindje hem was vergeten te vertellen dat je bij regen voorzichtig door de bocht moet fietsen ..... De laatse ronde was ingegaan, en je hebt toch altijd zenuwen als vader, ge ziet die gasten niet rijden, er was al iemand gevallen, je weet maar nooit. Bij het ingaan van de laatste rechte lijn waren ze nog met zijn twee, maar het was nog ver en bergop, alles lag door elkaar de volgende renners volgede op een 20-tal meter. Hij begon al zittende te versnellen, al snel moest zijn compaan enkele meters laten en begon achteruit te kijken. Ik maande hem aan om nu recht te staan en voluit te gaan, boven aan de finish kwam hij binnen met ruime voorsprong zijn compaan en ploegmaat werd nog net geremonteerd op de meet, maar dit was zijn eerste koers, dus hij had eveneens voortreffelijk gereden.
Zijn volgende koers ga ik hem eens laten MTB'en te Langdorp, daar kan hij tegen gasten van 9 jaar koersen, hij zal daar echter wel vanachter moeten starten.
We zijn eens benieuwd.

Koers miniemen te Houthalen

Zondagmorgen, ik ben kermend van de pijn wakker geworden, de pijn is niet meer te harden in mijn rug, tranen rollen spontaan over mijn wangen. De nodige pijnstillers en spierontspanners in mijn kas geslagen en blijkbaar net iets teveel want ik val enkele minuten later in slaap in de zetel. Het vrouwke wekt mij want Dante gaat koersen te Houthalen. Ik geraak nog amper uit mijn zetel, maar de pa wil absoluut mee naar de koers. Blijkbaar een klein rondje met na de start een lichte helling, voor de start was nog idealer geweest. Eerst een tijdrit, deze wint hij met 3 sec., de koers zelf eerst een ronde achter de begeleider en dan hebben ze amper nog een rondje om het verschil te maken. Hetgeen ik nog altijd niet snap is het volgende, de tijdrit wordt gereden zonder begeleiding, ze hebben dus al 1 ronde voluit en alleen over het parcours gevlamd, de koers zelf zijn ze dan verplicht om een verkenningsronde af te leggen. De logica is hier ver zoek, en in Attenrode hadden ze dit beter voor elkaar. Eerst een verkenningsronde, dan een tijdrit en dan gewoon koersen. Bij het ingaan van de tweede en meteen laatste ronde vlammen ze met zijn allen de helling op, Dante staat weer iets te groot, maar komt toch vooraan boven en dan is het bang afwachten. In de verte komen ze aangestormd, er zit nog iemand in zijn wiel, deze begint de spurt en pakt direct een lengte. Dante remonteerd en heeft op de meet nog een fietslengte voorsprong. Het was in feite de eerste keer dat het verschil zo klein was, maar hij heeft nu toch door dat hij moet blijven doorspurten tot over de meet. De pa wier zo fier als ne gieter, de pijn in mijn rug is even vergeten. Volgende week is het koers in Tienen.

VWV Keerbergen 31 juli

De rug was eindelijk aan de beterhand en voor de koers te Keerbergen ging ik mij nog even laten los masseren in de voormiddag, de benen voelde goed, het weer was goed en de goesting was er. Meer moet dat niet zijn, blijkbaar is het daar een moeilijke koers, met smalle banen en veel draaien. Als je hier niet goed bent hang je er sowieso af. De wagen was gepakt nu alleen nog mijn schoenen aantrekken, en toen gebeurde het, bij het bukken ging ik helemaal door mijn rug, zonder aanleiding pardoes met mijn smoel op de grond. Ik geraakte amper recht, alles was geladen en ik besloot om dan toch maar te vertrekken, het zal wel beteren. Eens aangekomen bleek het echter nog erger geworden, ik geraakte amper uit mijn wagen, ik besloot om nog niet in te schrijven maar eerst wat rondjes te proberen losrijden, samen met de ploegmaten Luc en Mark, maar die eerste ronde was een marteling, ik besloot om nog een rondje mee te rijden en dan mijn fiets terug in de wagen te zetten. echter dat tweede rondje had ik een iets beter gevoel, zou het dan toch ......
Toch maar gestart, bedoeling was alles geven in het begin tot de rug helemaal protesteert en dan maar af te stappen. Echter de eerste rondjes viel die pijn wel mee, de goesting om te koersen + de adrenaline maakt veel goed. Er werd gevlamd daar in Keerbergen, en de gasten die ja anders de laatste ronde pas ziet lagen er nu één voor één af, alles op een lint. herhaaldelijk geprobeerd om weg te geraken maar zonder succes, Mark probeerde ook telkens maar ook zonder succes. Er waren wat woordenwisselingen, omdat als Mark weg was er een paar renners het op hun heupen kreeg omdat ik dan wilde afstoppen ..... raar zij doen net hetzelfde maar dan is dat de normaalste zaak van de wereld. Halverwege koers moest ik wat gas laten want de rug begon te protesteren, onze ploeg was altijd in de koers want Luc draaide nog altijd goed mee rond, en zulks een parcours is niet echt zijn da da. Op een gegeven ogenblik waren er 4 renners weg, Mark erachter, maar hij bleef wat hangen tussen in. Ik probeerde om de sprong te maken naar Mark, het was daar smal en als ze niet direct reageren zou ik een kans maken, Luc Van Roy had dit in het snuitje en sprong direct mee en nam vol over. We reden in één ruk tot bij Mark en de koplopers, we waren weg met 7. Er was niet echt een goede verstandhouding en echt vlot rondraaien zat er dan ook niet in, uit onze kopgroep moest er nog iemand lossen, zijn benen wilde niet meer en het ging net wat te hard. En toen waren we nog met 6, maar de laatste 2 rondjes was ik bijna aan het huilen op mijn fiets, zo'n pijn in die kloterug. Meer karakter dan verstand en maar blijven doorfietsen, ik had Mark al verteld dat hij op mij niet moest rekenen voor de sprint, ik zou al blij zijn indien ik nog de meet zou halen. Uiteindelijk won Luc Van Roy in de spurt, Mark werd derde ik spurtte niet mee, wegens niet kunnen, en werd 6de. Ploegmaat Luc had een geweldige koers gereden in het peloton en had alles gecounterd in de achtervolging en het spel lam gelegd. Uiteindelijk finishte hij nog vooraan in het peloton, en dit ondanks reuze afstoppingswerk. Maar ik geraakte niet meer van mijn fiets, blijkbaar heb ik een lumbago nu en is het fietsen even gedaan, 2x kraker, 3x dokter met inspuitingen en het lukt nog altijd niet om op mijn fiets te kruipen. Ik zit hier mijn kas op te vreten. We zijn versleten, dju toch. moeten stoppen met voetballen met die klote rug en nu begint dat met dat koersen ook, ik zal dan toch moeten gaan petanque, met koordje en magneet.

Foto's van Larum

De foto's van de koers van Larum vind je hier.

28 07 Larum C D E

Larum 28/07/2010

Het is een verslaving fietsen zeker als je voor een wedstrijd al verlof gaat nemen. de rug begint is aan de beterhand, dus we gingen nog eens testen te Larum, om 17h30 was de start al voorzien. Mark reed voor de eerste keer terug mee na 3 weken afwezig door zijn ongeval. We waren met zijn drieën want luc was ook aanwezig. Er waren maar 4 bochten dus echt zwaar was de koers niet, ik had vandaag niet de benen om weg te geraken, ik kon mij wel laten zien vanvoor en we deden wel moeite, maar daar hield het op. Er waren er dan op het einde toch 2 gaan lopen waaronder andre Aertgeerts, de latere winnaar. De rest ging spurten voor de ereplaatsen, maar het beste was er bij mij al af en ik werd uiteindelijk 19de net achter Mark, Luc zat vandaag ook niet met denderende benen en kwam iets later binnen. Hoopvol was wel dat de rug het redelijk heeft uitgehouden, zaterdag rijden we in Keerbergen.

Koers miniemen te Attenrode

Aangezien ik nog teveel last heb van mijn rug en ik vandaag de taak van speaker moest vervullen bij de VWV was ik met Dante naar de koers te Attenrode, vlakbij Glabbeek en niet te ver van thuis. Ik merkte direkt dat dit een zwaar parcours was, starten en direct bergop, en deze helling bleef maar duren, eenmaal boven waren het 3 bochten naar rechts steeds in een dalende lijn. Eerst op het programma een tijdrit, infeite een klimtijdrit, ze moesten starten en de aankomst was boven. Hij reed vol overgave maar iets te zwaar naar boven, echter de tijden vind je nooit meer terug. de koers zelf dan, de 9-jarigen starten als eerste aangezien zij 2 rondjes moesten afleggen en de 8-jarigen startte zo'n 10-15 sec. later, zij mochten stoppen na 1 ronde. Ik had mij gepositioneerd boven op de berg, daar had hij toch al een deel 9-jarigen te pakken echter er was een kleine kopgroep weg en er zat nog een 8-jarige in zijn wiel. Bang afwachten en ik dus terug naar beneden om de aankomst mee te maken. en wie kwam daar als eerste uit de bocht, mijne zoon, hij had alle 9-jarigen al te grazen genomen en had nog 10m voorsprong op de meet, zij moesten echter nog een rondje afleggen, de tweede 8-jarigen had blijkbaar toch al wat achterstand opgelopen, maar had ook nog heel wat 9-jarigen gepasseerd. een van zijn strafste koersen van het jaar, bergop is hij sterk, en de bochten beginnen ook aardig te lukken. Echter voor de proefjes heeft hij weinig interesse, want daar zette hij voet aan grond, niet wetende dat dit niet mocht. Als hij zich maar amuseert, maar hij verbaasd mij tegenwoordig elke week keer op keer. Nog een paar jaar, als de goesting voor het fietsen blijft tenminste en hij gaat de pa belachelijk maken denk ik op de fiets.

VWV Baal 24 juli 2010

We hadden het hele rijtje al afgelopen kraker, masseur en als laatste Dr. Mertens, deze laatste verzekerde mij om zeker deel te nemen aan de wedstrijd van zaterdag. Alhoewel ik de hele week mijn rug bijna niet kon bewegen, dinsdag had ik eens gaan testen met de fietsvrienden van het Dorpsgenot, maar op het einde van de rit kon ik bijna geen kracht meer zetten. Ik geraakte zelfs bijna thuis niet meer van mijn fiets. met een klein hart dus richting Baal vertrokken, en we gingen ons zeker niet mengen in de debatten. Er was elke ronde een premie voorzien en in ronde 3 was er een premie voorzien voor onze catogorie, zelf had ik nog geen trap teveel gegeven en tot nu toe voelde de rug nog altijd goed aan. Mischien dan toch eens proberen ....
Na het opdraaien van het rechte stuk was Luc Van roy al vertrokken deze hield zijn benen echter stil toen hij zag dat ik mij in gang trok, ik had me goed kunnen positioneren en ging dus toch een poging ondernemen. De wind stond daar goed maar het was nog ver tot aan de meet en er was al een renner ontsnapt, deze reed nog een 20m voor mij uit. Zelf dacht ik dit word een hopeloze zaak tot ik hem zag achteruit kijken en iets later nog eens en nog eens, .... ik wist dat zijn benen aan het vollopen waren. Dus kop in de grond op mijn 53x11 voluit naar de meet en hopen dat er niemand niet meer overkomt. Blijkbaar had ik op de meet nog heel wat meters voor op de volgende renner. Als er niet moet worden gestoempt en gewrongen val ik als spurter wel mee, echter na deze inspanning reclameerde het bekken en ik besloot dan meteen om mij terug in het pak te nestelen. Dit was geen gevaarlijk maar een makkelijk parcours. Enkel de harde wind was spelbreker om de koers te laten ontploffen, 3 renners geraakte dan toch weg met als uiteindelijk winnaar Andre Aertgeerst. drie rondjes voor het einde heb ik het nog even geprobeerd, zonder succes. De laatste ronde had ik verkeerd gegokt en veel te lang gewacht om nog enige rol van betekenis te spelen in de spurt, ik eindigde dan ook ergens rond plaats 25/30. Luc en Jan waren ook present, beiden hebben ze geprobeerd om weg te geraken echter zonder succes. Luc werd 20ste.
Foto's volgen nog.