Het Dorpsgenot richtte voor de eerste maal een wielerwedstrijd in voor dorpelingen en wielertoeristen, aangezien ze zelf ook een wielerclub hebben konden al de leden van deze club ook meefietsen met de dorpelingen. Ik had besloten om niet te fietsen. Ik ben nooit een goeie thuisrijder geweest, bewijs daarvan mijn koers in Messelbroek (afgestapt). Aangezien de Koekie (uitbater van het Dorpsgenot en bezieler van deze koers) mij contacteerde om toch mee te rijden met hem bij de dorpelingen, stemde ik toe. We waren dus met een aantal renners van het Dorpsgenot aanwezig. Het weer was voortreffelijk, maar na mijn onfortuinlijke val van vrijdag had mijn lijf en benen her en der last. We waren met dik 40 renners en de eerste ronde werd netjes achter de wagen afgelegd met Koekie op kop. Bij het ingaan van de 2de ronde werd het tempo opgedreven en de koers was bezig. Het parcours een dikke 3km bestond uit een lichte helling in 2 delen, en op het 2de deel stond de wind pal op de neus. Daarna was er een gevaarlijke haakse bocht en dan bergaf richting hoofdbaan. Eenmaal links opgedraaid richting finish hadden we de wind vanachter. Bijna elke ronde werd er gesprint voor een premie in totaal deden we iets van een 48km. Er waren nog wat renners aanwezig, zelfs een paar jonge snaken die gezwind over het parcours reden. Maar al vlug werd duidelijk dat er op de helling te traag werd gereden, daar waar je verwacht van het peloton uiteen te rammelen, daar kwam iedereen terug. Er zat dan ook weinig cohesie vanvoor. Op een gegeven moment kreeg nummer 200 zomaar een vrijgeleide. Nogthans het was een echte hardrijder, maar niemand sprong er naar toe en we bleven op 20sec. rijden. In het begin van de koers had ik steun van Chris (de plakker), trok zelfs de spurt aan voor mij voor een premie. Op een gegeven moment vielen er een paar renners achter ons, misschien word het tijd om het gat gaan toe te rijden. Ik had met de jonge renners (Jan en zijn broer denk ik) afgesproken om 3 rondjes van et einde weg te springen naar de koploper, en zo gebeurde. En toen waren we nog met 9, maar ronddraaien bleef moeilijk. Ik zat al een hele tijd met tekenen van krampen in mijn benen, te weinig gedronken en mijn bidon was al een gehele tijd leeg, de val op de bmx deed er natuurlijk ook geen goed aan. De laatste ronde sprong Jan weg op de helling, ik erachter, toen had ik vol moeten overnemen .... maar ik durfde niet aangezien ik moest zien dat mijn benen niet in de krampen schoten. Iedereen terug bijeen en massaspurt. Nu ik ben niet van de traagste dus dat kwam wel goed, ik wist dat Jan als eerste zou aanzetten, maar hij ging rechts rijden. Ik kreeg schrik dat ze mij gingen insluiten, dus ik bleef wat links van hem. Slim als een jonge renner is dook hij potverdikke rechts het gat in. En ineens zat daar iemand in zijn wiel die ik van gans de koers nog niet gezien had (slimme coureur). Dus zij naar rechts en ik naar links, met niemand om uit het wiel te komen. Ik had nogthans met mijne 11 wind af eens graag geprobeerd uit Jan zijn wiel te springen. Jan was de verdiende winnaar, jong talent en ik was verdienstelijk derde. Ik gelukkig, de Koekie gelukkig, zijne trui mee op het podium, Eefje de vrouw van de Koekie gelukkig (zij was het bloemenmeisje) en bij bloemen horen kussen. De organisatie was dik in orde, er was veel volk naast het parcours. Er komt volgend jaar ongetwijfeld een vervolg.
Foto's volgen asap.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten