VWV Keerbergen 26 april

Iets voor 12h net uit mijn bed na weer een hele nacht gewerkt te hebben, blijkbaar heeft het goed geregend. Koersen zal niks worden voor vandaag, maar een paar uur later droogde de baan mooi op .....Toch maar gaan koersen, voor de zekerheid rijden we naar Keerbergen, immers als het begint te regenen, dan stap ik af. Onderweg telefoon van Dirk, hij was me net gepasseerd met de wagen. Ik moest stoppen bij Filip, want die lag in zijn luie zetel naar de koers te zien en was niet van plan om te gaan rijden. Ik heb hem dan toch kunnen overtuigen om mee te gaan fietsen, en Dirk ....die moest toen ook maar meerijden van zijn vrouw. Ge vind ze niet veel meer, vrouwen die zeggen dat ge moet gaan koersen. Een geluk dat er niet teveel renners waren, zo'n 70 man, goed te doen voor dit parcours. De eerste ronde besloot ik om vanachter te gaan rijden, en zien wat de beentjes en vooral de rug gingen zeggen. Dat viel goed mee dus in de 2de ronde schoof ik verder op in het peloton, ik volgde daar iemand in een bocht over het fietspad, knal die kerel onderuit en ik kon hem nog net ontwijken. Maar ik stond wel geparkeerd, dan maar besloten om vanvoor te gaan koersen. Ik zat net op een trouwfeest "van links naar rechts van ....", de ganse breedte van de baan werd goed benut en nu en dan viel het even stil. Ik besloot om ook maar eens mee te springen, echter zonder resultaat. Maar de benen voelde goed en dan in de laatste bocht bij het ingaan van de 3de ronde, gebeurde het.
We gingen mooi door de bocht hier was overigens plaats zat en ik zat in Johnny Vertessen zien wiel, ..... en toen zag ik het gebeuren. Hij keek naar rechts om te zien of er nog iemand kwam, net op dat moment ging de renner voor hem naar rechts en reed zijn voorwiel knal onderuit. Ik kon geen kant meer op, ik probeerde nog over zijn fiets te springen, maar tegen dik 40km/h is dit geen sinecure. Ik ging met mijn klikken en klakken onderuit, schuivend over het asfalt. Het was net of het gebeurde in slow motion, ik zag de renners achter mij naar alle kanten schieten. En dit lukte wonderwel op twee na, zij kwamen ook ten val. Volgens mij is er nog ene op mijn lijf gevallen. Ik hoorde Johnny roepen "mijne fiets" ik bleef stilletjes liggen op den asfalt. Dit heb ik nog overgehouden aan mijn voetbalcarrière, als ze u tackelen, blijven liggen. Op de moment zelf voelde ik nog niet teveel, maar mijn fiets. Er stond nog maar 3 dagen een nieuw zadel op, de eerste koers met men nieuw wielen, ....ik ga nog wat blijven liggen. De mannen van de ambulance vreesde het ergste, ik vroeg hen om even naar mijn fiets te gaan kijken. Deze was klaarblijkelijk nog redelijk in orde in tegenstelling tot de fiets van Johnny, zijn wiel stond naar alle kanten, goed voor de vuilbak.
Ik had veel schade aan mijn lijf van tandwielen, mijn onderbeen was getatoeëerd, een 1/2 meter hoger stonden ook al sporen van een tandwiel, rakelings naast mijn kindergeld. En dan de ribben deden overal pijn.Mijn vrouw dewelke anders nooit niet komt kijken, kwam terplekke als ze mij aan het verzorgen waren. "Ik heb liever dat je een been breekt dan de kader van uw fiets" 't is toch een schatje. Maar het is dan ook al de 2de valpartij op 3 maand, de laatste keer had ik mijn hand gebarsten.
Daarna nog de ploegmaten wat aangemoedigd, Filip reed in de laatste ronde weg maar kon jammer genoeg niet vooruit blijven. En onze oudste reed zonder de problemen de koers uit. Gisteren ben ik gaan fietsen, maar alles aan mijn ribben doet pijn, zeer veel pijn. Hopelijk komt het goed tegen het weekend.

VWV Keerbergen 25 april

Het is alweer weekend en jammer genoeg kan ik vandaag niet gaan koersen aangezien ik tussen 16 en 19h een discobar moet gaan plaatsen en daarna 's avonds gaan draaien. Maar we kunnen wel de ploegmaten gaan aanmoedigen, Mark, Dirk en Luc rijden immers bij de "C's". Met de fiets naar ginder, maar eerst nog wat in den tuin werken want anders blijft vrouwlief niet content. Aangekomen had ik al direct miserie met een politieagent, die daar het verkeer aan het regelen was, blijkbaar had hij een slechte dag, want bijna iedereen moest eraan geloven. Hij had misschien zelf liever meegereden? Mark probeerde in het begin van de koers een aantal keren weg te rijden, echter zonder succes. Dirk en Luc zaten verder in het peloton. Op het einde van de koers zagen we Dirk op kop van het peloton, Luc vanachter .....maar van Mark geen spoor. Hij was onderuit gereden in een bocht, iets later kwam hij binnen met de ambulance. Alles open en zijn hand 2x zo dik. Zijn fiets zag er nog redelijk uit. We maakten wat grappen heen en weer en we reden terug huiswaarts. Morgen ga ik ook koersen afhankelijk van het weer zal het in Boom of in Keerbergen zijn. Want er waren weer meer dan 100 vertrekkers, iets teveel van het goede. Ik kom al wat op leeftijd, en dan beginnen we meer na te denken, wat we niet kunnen zeggen van sommige jonge renners bij de "A's".

Vlaams Brabant Kampioen

We hadden weeral een uitputtend weekend, vorige week was er "De Ster is Back" fuif en nu dit weekend zou er van slapen ook al niet veel in huis komen. Vrijdagavond gaan helpen bij de Rillaarse Bikers, zaterdag eveneens, 's avonds gaan draaien en dan 's morgens terug paraat op de wei te Rillaar. En op de middag zakten we dan af naar Keerbergen waar Dante moest gaan BMX'en, voor het Vlaams Brabants Kampioenschap. Zaterdagnacht thuisgekomen om 5h s' morgens en iets na 7 stonden we dus paraat op de weide, het weer viel mee en ik kon me nog redelijk wakker houden, alhoewel het koppeke deed pijn. Op de middag richting Keerbergen, nog een trui voor Kurt zijn zoon meegenomen en we waren klaar voor de eerste reeks. Er waren 5 reeksen bij de 7-jarigen, en ik had had al menig jonge renner zien vallen op de eerste berg. Maar toen het hek viel nam Dante direct een kopstart en reed vlot naar de overwinning, dit deed hij in al zijn 3 reeksen. In de kwartfinale werd hij 2de, toen bleek dat er in de halve finale maar 3 renners meer waren van Vlaams-Brabant en hij effectief kans maakte op de titel werd de papa nerveus, ...we gaan stillekes zwijgen want anders word de zoon misschien ook nerveus. Hij nam een goede start, maar in de laatste 2 bochten liet hij een paar renners onderin passeren en kon ze nadien op het wasbord niet meer inhalen. Hij heeft veel kracht in de benen, maar techniek dat moet nog komen. Maar hij was diep ontgoocheld omdat hij deze gasten had laten paseren. Later was ervan deze ontgoocheling niks te merken toen hij met zijn trui van Kampioen van Vlaams-Brabant op het podium stond te blinken. En de papa lag toen al in de zetel te sterven, maar was vooral trots, zeer trots. Doemme, en ik zal nooit zo'n truike kunnen bemachtigen, wegens te plat.

VWF Ternat 13 april

Het was met wat geweest het paasweekend. Vrijdag hadden we de "Ster is Back" fuif, ik was daar beginnen opstellen om vrijdagmorgen 8h, alles was zaterdagmorgen terug ingeladen om 9h45 ......Bangelijke fuif. Om 10h30 mijn bed ingekropen en om 12h hing er al iemand aan de bel. Het leven kan soms zwaar zijn.Dan toch maar besloten om naar de koers te gaan kijken van de VWV te Keerbergen, met het fietsje naar ginder, supporteren voor de ploegmaten en daarna met het fietske terug. Dit werd uiteindelijk een lijdensweg, zweten en niet meer vooruit geraken, iets te weinig geslapen zeker ...... 's Avonds om 22h30 Friet met balletjes in tomatensaus gaan eten in het Dorpsgenot. Morgen gaan we meerijden met de mannen van de RUF, er stond de Hagelands rit geprogrammeerd, ong. 80km. Het ging niet echt lekker op kop, ik duwde vierkant en besloot om nog een 50km gaan uit te fietsen, morgen ging ik immers koersen in Ternat.
We hadden met ons 4 afgesproken, Marc, Filip, Dirk en mezelf. Echter Dirk was al vertrokken met de "C"'s en Filip was niet aanwezig hij was gaan fuiven en zag het niet zitten. De jonge mannen van tegenwoordig kunnen niet veel meer verdragen. Ik zou niet veel moeten koersen, het is elke week van dat bij mij. Ik en Marc vol overgave supporteren voor den Dirk, deze reed zoals gewoonlijk weer vlot mee, pas op het parcours was licht lopend bergop en veel draaien en keren. Ik had Marc overtuigd om eens mee te rijden onder het mom "beter georganiseerd en stukken veiliger".
Echter bij de start was de groen vlag al met de A's mee vertrokken tot groot jolijt van ons, ....het zullen 10 rondjes worden ipv 11. Het was al bij de 1ste of 2de passage bergop dat ik een fiets over mijn rug zag vliegen ....zonder renner. Was er blijkbaar iemand willen aanzetten van achteruit en los op een andere renner gevlamd. Het was daar nogal nerveus, vooral de jonge gasten kwamen telkens idioot doen in de bochten, wij naar buiten zij binnenkant en de rest moest dan maar uitwijken. Wat resulteerde in een valpartij in de laatste ronde. De benen waren redelijk, de rug was redelijk, dus ik probeerde in het begin ook eens wat ik waard was bergop, meer dan 50m geraakte ik wel niet weg, nog altijd te plat. Ik ging mij maar in de buik van het peloton nestelen, dan kon ik alles overzien. Marc probeerde op het einde een paar keer maar geraakt ook niet weg, de laatste ronde wilde ik naar vanvoor opschuiven, maar ik zat net achter die valpartij en werd wat opgehouden.
Ik kwam als 31ste over de meet net achter Marc. En Dirk stond met vrouwlief met een verfrissende en deugdoende Cola aan de meet, vrienden, makkers, Cola ...
Volgende week gaat de kleinste koersen, dus word het 3 dagen zonder fiets. Hopelijk krijg ik geen afkick verschijnselen.

De Ronde Van Vlaanderen

Actiefoto van op de Bosberg.

Dante 7 jaar

Dante 7 jaar
Video verzonden door COREMANS

Mijn zoon word 7!

Olne - Spa - Olne

Al 2 dagen namekaar vroeg uit de veren om te gaan fietsen. Zes uur gisteren hebben we alles al gepakt, want anders mij kennende kom ik toch te laat bij Bert. Samen met 5 Rillaarse Bikers richting Olne, Bert en ik voor de wedstrijd de rest voor de TT. Nog altijd goed weer en natuurlijk heel veel volk, ingeschreven, T-shirt gaan halen nog wat plezier gemaakt met Kim en Patrick en dan richting start. Ze starten daar in blokken en ze sturen u direct naar een versmalling wat op het einde uitmond in een singletrack naar beneden, en zoals ieder jaar zijn er ook nu weer een paar mannen die al aan het wringen en het drummen zijn. Ademend Dirk, rustig blijven, tot 10 tellen ..... Niet gemakkelijk om niet die mannen daar eens mijn gedacht te zeggen. Want zoals steeds rij je die paljassen op de eerste serieuze helling zo voorbij. Besloten om gewoon een tempo te rijden en te zien hoe de benen reageren na de 130km van de Ronde Van Vlaanderen van gisteren. En het viel goed mee, zeker op de verharde en asfaltstukken. Mijn banden stonden wel veel te hard, in de afdalingen was het dan ook oppassen geblazen. Bert zag me altijd rijden en na 20km zat hij bijna in mijn wiel. Buiten een pijnlijke rug ging het bij mij nog vrij vlotjes, het was dan ook niet al te slijk. Ik besloot om wat te versnellen, eens kijken of Bert nog ging volgen? Een paar kilometers later had er weer een sympathieke wandelaar geknoeid met de bordjes en bie bie zat samen met een heleboel anderen verkeerd. Terug er zat niets anders op, wie kreeg ik in mijn visier, Bert. Nog even al gevraagd of dat hij de bordjes had verwisseld en dan maar door gereden. Waar ik vroeger het verschil maakte in de afdalingen deed ik dat nu in de klimmetjes. Ik moest telkens een gat laten in de afdalingen, maar bergop reed ik direct get gat zonder enige moeite weer dicht .....genieten. Mijn ketting had er al een paar keer naast gelegen, maar we werden niet nerveus en konden steeds verder rijden, ik wist dat de laatste kilometers op mijn lijf waren geschreven. Licht hellend en veel asfalt, we gaan rijden tot we naast onze fiets vallen ....en toen sloeg het noodlot toe. Plat vanachter op 15km van de meet, vlug een bommeke erin, er zit product in mijn banden. maar het mocht niet baaten, dan maar een binnenband steken, vlug even de multi-tool van de Steffe pakken dewelke ik in een tasje onder mijn zadel had bevestigd .....tasje weg, verloren in afdaling? En ik moet een inbussleutel hebben om mijn wiel te demonteren. Miserie, miserie, dan maar te voet verder aan een paar vriendelijke bikers gevraagd of dat zij iets bij hadden. Joepie een inbus, binnenbandje steken en wij verder, ja mijn kl******ten, direct terug plat. Bleek mijn band helemaal gescheurd te zijn. Mijn vrienden van Diest stopten om te helpen, waarvoor dank. Maar we gingen maar terug wandelen, genieten van de natuur. Maar Bert was ik nog altijd niet tegengekomen, die zal ook stukken hebben, 25min later kwam hij bij mij. Nog eens geprobeerd met een bommeke maar dat was goed voor 2km. Zijn benen waren ontploft ipv van zijn band, en zat met krampen. Ik besloot om maar verder te wandelen, nog een paar kilometer en ik was binnen. Onderweg kwam Kim nog even een goeiedag zeggen, zij was vertrokken in de 2de startbox. Er zat een heel goede tijd in, maar ik heb me toch geamuseerd. Aan iedereen bedankt om te helpen. mijne rug is vandaag wel helemaal paraplu. Zo wandelen met nieuwe carbon schoentjes is ook niet alles. Maar nen echte Flandrien geeft niet op. En in de namiddag Volderke weer zien schitteren in de Ronde, mijn gemoed schoot weer vol, tot hilariteit van mijn vrouw......dan laat ik eens mijn gevoelens zien.

De Ronde Van Vlaanderen

Zaterdagmorgen 4 april, op uitnodiging van Francis kon ik samen met Maurice en Vicky de Ronde Van Vlaanderen gaan rijden voor wielertoeristen. We werden op op 130km van de aankomst gedropt met een bus, het gebeuren werd overigens verzorgd door Delta Loyd. Ontbijt, kledij, technische bijstand en niet te vergeten onze teenslippers. Alles was tot in de puntjes georganiseerd, zelfs het weer zat mee. Maar het was er druk zeer druk. Met als gevolg dat je op de echt steile hellingen, zoals de Patersberg moest opletten of je stond te voet. Maar men mijn MTB ervaring mocht dit geen probleem zijn. We zijn dan ook overal naar boven kunnen rijden, soms heb ik wel wat moeten roepen, en de mensen die me kennen .....Inderdaad ze gaan dan opzij, natuurlijke charmes zeker. De bergjes gingen zeer vlot, maar we reden dan ook zeer rustig. Onderweg Maurice toch ergens kwijt geraakt in een afdaling op kasseien. Overigens mijn hand dewelke was gebarsten 2 maand geleden, wel ik dacht dat ze terug was gebarsten. Afzien bergaf, en met 1 hand en als een strandjanet naar beneden. Ik heb overigens de Italiaan zien liggen dewelke werd vermeld in het nieuws, het zag er ver van goed uit. Onderweg nog gewacht op Francis, die zag er nog altijd goed uit. Overigens wij zijn wel de enige 2, die alle bergjes hebben gedaan. Maurice en Vicky hadden een heuveltje overgeslagen en worden dan ook oneervol geschrapt uit den uitslag. Bij aankomst in de nog wat lekkere pasta binnen gewerkt en na een gezellige babbel met de vrienden huiswaarts gekeerd. Het was een zeer fijne dag waar ik de heuveltjes goed verteerde. Francis nog eens bedankt! En morgen gaan we een wedstrijdje rijden met de MTB want dat is al heel lang geleden. Olne-Spa-Olne, goed voor 65km.

Dante word 7

De tijd vliegt, mijne kapoen werd 7.