Na de wat tegenvallende test te Leuven en het telkens moe ontwaken, besloten we om ons bloed te laten onderzoeken. Stiekem hoopte we dat de bloedwaarden niet meer optimaal waren. Na een dag kreeg ik telefoon van mijn dokter met de mededeling dat mijn ijzer en vitaminen waardes zeer laag waren, mijn witte bloedcellen zagen er ook niet goed uit net als het testorongehalte, magnesium, enz. Het was "gene vette", ondanks de vitaminen en de magnesium tabletten die ik dagelijks neem. Ik had een hematocriet van 41. De oplossing voor dit probleem, rusten, ijzertabletten nemen en een vitaminenkuur dewelke wekelijks word geïnjecteerd. Op het einde van de maand moeten we het bloed dan nog eens laten controleren, hopelijk zijn mijn waardes dan al wat beter. Enerzijds ben ik tevreden dat ik nu eindelijk weet waarom ik steeds zo moe ben, anderzijds een maand voor het begin van het wegseizoen is dit niet erg hoopgevend.
Het kan van nu af aan alleen maar beteren.
donderdag 25 februari 2010
zondag 21 februari 2010
Inspanningstest
Na mijn stage met de nieuwlingen van Hand in Hand te Nieuwpoort, had ik een afspraak gemaakt te Leuven voor een inspanningtest. Het leuke was, deze test werd afgenomen door Kevin Van Hoovels. We waren nog wat vermoeid van het weekend maar het zou wel loslopen dacht ik, echter de resultaten vielen serieus tegen. Ik kreeg mijn tikker niet omhoog, en het vermogen de wattage, daar konden we nog mee leven, maar toch. We hadden dan ook al vlug door dat dit geen mooie testresultaten zou opleveren. Mijn vermoeden werd bevestigd, een maand voor het wegseizoen van start gaat is de conditie ver zoek, ondanks mijn goed resultaat te Blankenberge. De emmer is bijna leeg, ik heb een erbarmelijke basisconditie. Ik heb dit jaar dan ook niet gerust in de winter maar blijven wedstrijden rijden, zij het crosscountry wedstrijden dan wel strandraces. De combinatie van de krachtblokken en het slechte weer deze winter was geen goede zaak, wanneer ik dan tijd had om duurtraingen uit te voeren, dan was het wel aan het sneeuwen en of vriezen. Twee dagen slecht geslapen over het resultaat van deze test. En dit weekend dan maar eindelijk begonnen met duurtraingen, zaterdag 4h op de fiets en zondag 3h30, en de hartslag maar proberen laag te houden. Ik kan je verzekeren zelfs nu ik rustig rij, voel ik op het einde van de training dat mijn benen helemaal op zijn. Morgen gaan we laten bloed trekken, ik ben eens benieuwd. Nu een maand rustig aan, in Kokszijde rijden we nog mee en dan de eerste wegkoers te Kessel-Lo, daarna gaan we ons terug laten testen. Afhankelijk van de resultaten van deze test word het wedstrijdschema aangepast. Een hele maand zonder krachttrainingen of intensieve blokken, we zijn te moe, het vat is af. Losrijden en lange duurtraingen, hopelijk boeken we resultaat tegen de volgende maand. Zo niet worden de duurtraingen verlengd tot de basis terug optimaal is en we terug wat intensiever kunnen gaan trainen. Laat ons hopen.
zondag 14 februari 2010
Stage te Nieuwpoort
Net terug van Nieuwpoort met Hand in Hand, we hadden geluk met het weer en het was een leuke bende.Volgend jaar zijn we terug van de partij. Alle foto's vind je hier.
dinsdag 9 februari 2010
Strandrace Blankenberge
Eindelijk waren de weersvoorspellingen eens positief voor het weekend, zaterdag besloten om hier in de buurt met mijn nieuw Garmin GPS toestel, dmv een gedownloadde track de streek te gaan verkennen. Ik was vertrokken met de racefiets, bleek dit een route te zijn voor een MTB, op het einde raakte ik zelfs verzeild naast de autosnelweg, rijdend over de holle slijke wegen. Ik waande me Roland Libeton, alleen had ik de verkeerde banden gemonteerd. Ik reed samen met Marnik richting kust, we hadden afgesproken om 17h30, ik moest mijn nog gaan haasten of bie bie kwam nog te laat. Buiten het slijk was het vandaag aangenaam om te fietsen, zeker als de zon er door kwam, morgen zou het dus een zalig dag worden. 's Avonds nog een voortreffelijke tagglatelli verorberd met aaneensluitend, reuzepannekoeken met warm krieken en slagroom .... echt renners eten.
De volgende morgen bij het ontwaken kwam ik tot de vaststelling dat het beloofde mooie weer voor een andere keer zou zijn. Koud, mistig en nat, de goesting was weer ver te zoeken. Marnik was de nummerbordjes al gaan halen,de benen werden ingesmeerd, maar de moraal was bij beiden ver te zoeken. Van mijn rug had ik niet al teveel last, de beentjes voelden nog wat vermoeid aan na gisteren, maar de goesting zou wel komen zeker. Meestal zijn dit bij mij de signalen dat ik een goeie race ga rijden, afwachten dus, in Bredene waren de benen goed, maar viel de fiets uit elkaar, nu hadden we voor de zekerheid alles nog eens 2x gecontroleerd. De golfbrekers in Blankenberge liggen er erbarmelijk bij, met her en der grote gaten, oppassen dus. Er stond niet veel wind dat was dus in mijn voordeel, maar je moest dikwijls van de fiets, in de haven hadden ze zelfs 2 trapjes gemaakt om de snelheid te minderen. voor de start wist blijkbaar niemand nog niet naar welke kant we gingen vertrekken, links of rechts. Dit werd ons duidelijk gemaakt door de speaker van dienst, er werd zelfs beslist om de kleine afstand te veranderen, wie gaat dat van die gasten nog gehoord hebben. De start was een loopstart, volgens mij nog altijd het veiligste, direct onder de pier na rechts, de fiets op en gaaaaaaaas. Echter na 200m zag je al de fietsen vliegen en de renners roepen en tieren, er lag daar een golfbreker die veel te kort was, bij een snelheid van ronde 40km/h werd je daar gewoon gekatepulteerd, met alle gevolgen vandien. Blijkbaar heeft daar iemand zijn nekwervel en ruggewervels gebroken. Voor Marnik was het daar ook al gedaan met fietsen, hij vloog over deze golfbreker en belande in spoed ........rug pijn, borst pijn, blijkbaar allemaal verrekingen ..... de hand was wel gebarsten. Ik was voor de eerste keer in al die strandraces eens goed weg, en kon met nog een renner opschuiven tot helemaal vanvoor. Het peleton brak in 2, het ene deel, waaronder mezelf ging naar links (waterkant) en de rest naar rechts (strandkant). Uiteindelijk bleek strandkant net iets sneller. Bij de eerste doortocht kon ik me nog goed handhaven bij de eerste 30, alleen de zandstroken ......meestal verloor ik daar 10-tallen meters en kon ik deze daarna wel telkens terug dicht rijden. Op het strand had ik zelfs weinig problemen en het mocht nog wat sneller gaan. Ik reed samen met Grace Verbeke, een madam met poeier in haar benen en de winnares bij de dames. Ik was nog steeds verbaasd dat het zo vlot ging, de rug hield nog altijd stand, maar in de voorlaatste ronde kreeg ik het gat na de loopzone niet meer dicht gereden, dju toch. Blijven rijden en wat later werd ik inghaald door nog een renner van Versluys, maar het tempo lag beduidend lager. De laatste ronde kreeg ik het wat lastiger, ik besloot om ipv rond de trappen over de trappen te stappen, moordend voor de benen. maar het einde was in zicht. Moe, helemaal onder het slijk van in de duinen, bevroren door het water maar .....voldaan kwam ik over de meet.
Uiteindelijk werd ik 10de bij de masters en 48ste in het algemeen klassement.
zaterdag 6 februari 2010
Rik De Saedeleer
De voorbereiding is helemaal in duigen gevallen voor het nieuwe weg sezoen, te wijten aan het "mooie weer" hier in Belgie. De duurtrainingen zijn letterlijk in het water gevallen, lees sneeuw. Maar we zien de toekomst hoopvol tegemoet, de samenstelling van onze nieuwe ploeg is een feit, maar daar kom je achtereen alles over te weten. Onderstaand filmpje wil ik u echter niet weerhouden, de legendarische Rik De Saedeleer.
Abonneren op:
Posts (Atom)