dinsdag 9 februari 2010

Strandrace Blankenberge


Eindelijk waren de weersvoorspellingen eens positief voor het weekend, zaterdag besloten om hier in de buurt met mijn nieuw Garmin GPS toestel, dmv een gedownloadde track de streek te gaan verkennen. Ik was vertrokken met de racefiets, bleek dit een route te zijn voor een MTB, op het einde raakte ik zelfs verzeild naast de autosnelweg, rijdend over de holle slijke wegen. Ik waande me Roland Libeton, alleen had ik de verkeerde banden gemonteerd. Ik reed samen met Marnik richting kust, we hadden afgesproken om 17h30, ik moest mijn nog gaan haasten of bie bie kwam nog te laat. Buiten het slijk was het vandaag aangenaam om te fietsen, zeker als de zon er door kwam, morgen zou het dus een zalig dag worden. 's Avonds nog een voortreffelijke tagglatelli verorberd met aaneensluitend, reuzepannekoeken met warm krieken en slagroom .... echt renners eten.
De volgende morgen bij het ontwaken kwam ik tot de vaststelling dat het beloofde mooie weer voor een andere keer zou zijn. Koud, mistig en nat, de goesting was weer ver te zoeken. Marnik was de nummerbordjes al gaan halen,de benen werden ingesmeerd, maar de moraal was bij beiden ver te zoeken. Van mijn rug had ik niet al teveel last, de beentjes voelden nog wat vermoeid aan na gisteren, maar de goesting zou wel komen zeker. Meestal zijn dit bij mij de signalen dat ik een goeie race ga rijden, afwachten dus, in Bredene waren de benen goed, maar viel de fiets uit elkaar, nu hadden we voor de zekerheid alles nog eens 2x gecontroleerd. De golfbrekers in Blankenberge liggen er erbarmelijk bij, met her en der grote gaten, oppassen dus. Er stond niet veel wind dat was dus in mijn voordeel, maar je moest dikwijls van de fiets, in de haven hadden ze zelfs 2 trapjes gemaakt om de snelheid te minderen. voor de start wist blijkbaar niemand nog niet naar welke kant we gingen vertrekken, links of rechts. Dit werd ons duidelijk gemaakt door de speaker van dienst, er werd zelfs beslist om de kleine afstand te veranderen, wie gaat dat van die gasten nog gehoord hebben. De start was een loopstart, volgens mij nog altijd het veiligste, direct onder de pier na rechts, de fiets op en gaaaaaaaas. Echter na 200m zag je al de fietsen vliegen en de renners roepen en tieren, er lag daar een golfbreker die veel te kort was, bij een snelheid van ronde 40km/h werd je daar gewoon gekatepulteerd, met alle gevolgen vandien. Blijkbaar heeft daar iemand zijn nekwervel en ruggewervels gebroken. Voor Marnik was het daar ook al gedaan met fietsen, hij vloog over deze golfbreker en belande in spoed ........rug pijn, borst pijn, blijkbaar allemaal verrekingen ..... de hand was wel gebarsten. Ik was voor de eerste keer in al die strandraces eens goed weg, en kon met nog een renner opschuiven tot helemaal vanvoor. Het peleton brak in 2, het ene deel, waaronder mezelf ging naar links (waterkant) en de rest naar rechts (strandkant). Uiteindelijk bleek strandkant net iets sneller. Bij de eerste doortocht kon ik me nog goed handhaven bij de eerste 30, alleen de zandstroken ......meestal verloor ik daar 10-tallen meters en kon ik deze daarna wel telkens terug dicht rijden. Op het strand had ik zelfs weinig problemen en het mocht nog wat sneller gaan. Ik reed samen met Grace Verbeke, een madam met poeier in haar benen en de winnares bij de dames. Ik was nog steeds verbaasd dat het zo vlot ging, de rug hield nog altijd stand, maar in de voorlaatste ronde kreeg ik het gat na de loopzone niet meer dicht gereden, dju toch. Blijven rijden en wat later werd ik inghaald door nog een renner van Versluys, maar het tempo lag beduidend lager. De laatste ronde kreeg ik het wat lastiger, ik besloot om ipv rond de trappen over de trappen te stappen, moordend voor de benen. maar het einde was in zicht. Moe, helemaal onder het slijk van in de duinen, bevroren door het water maar .....voldaan kwam ik over de meet.
Uiteindelijk werd ik 10de bij de masters en 48ste in het algemeen klassement.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten