Overzicht 2007

Overzicht 2007
Video sent by COREMANS

MTB jaaroverzicht 2007

December 2007

Het is even stil geweest op mijn blog, maar wat wilt je. December, koud, duur en kort. We hebben nochthans nog wat ritjes afgewerkt en we hebben ons laten testen bij Nothebohm. Volgend jaar rijden we de officielle wedstrijden voor de "Rillaarse Bikers" aangezien zij hun eigen hebben laten aansluiten bij de Belgische Wielrijdersbond. We beginnen al te plannen naar volgend jaar, de Roc d'Azur is al geboekt, de rest ..... eind januari. Binnenkort word de nieuwe wedstrijdbike in elkaar gestoken, ik ben eens curieus naar het gewicht, onder de 9kg zou geen probleem mogen zijn. Je verneemt er later we meer over. Nu gaan we nog wat feesten en zodoende ons wintervet op peil houden.

29 november TT Maasmechelen

Zaterdag met Eric een ritje gaan doen in den Limburg, het was zalig weer enkel de overvloedige regenval van de voorbije nacht was een domper op de fietsvreugde. Op 12h10 stond ik in Scherpenheuvel nog op de plein en om 12h20 zat ik bij Eric al in den auto. Zeg nu zelf, ....
Deze TT kan je zonder meer als een van de mooiste TT's uit de streek daar noemen, al is het maar dat je de terrils, 3 in totaal mag oprijden. Eric was voortvarend vertrokken, maar hij moest dit na een tijdje bekopen. Wij met zijn 2en rustig verder, aangekomen hadden we een dikke 40km gefietst, leuke tocht, alleen spijtig van dat slijk.

30 november wedstrijd Pijpelheide

Van de blesure heb ik momenteel geen last meer, en ik moest eens een keer niet gaan draaien in het weekend. Op het aanraden van een klant van mij 'Drankencentrale Van Dijck", besloot ik om nog eens een wedstrijdje te gaan rijden, het was kortbij, en waarom niet. Gisteren had ik rustig met Eric wat gaan fietsen, de benen waren redelijk.
Maar het weer, wind, regen, storm. Op mijne leeftijd krijgt ge stilletjes aan schrik van slijk, alhoewel dat ik hier goed uit de voeten kan, noem het techniek of kracht. Maar stoempen dat gat me redelijk af. Marc en Tom gingen niet mee rijden, Tom is met verbouwingen bezig en heeft ook grote schrik van slijk. Marc, gaat voor dit jaar stoppen, 2 x kort achtereen goed op zijn gezicht gegaan, en slijk is ook niet zijne dada. 'S Morgens nog bij Tom gestopt, de zomerbanden eraf, en Noby Nics erop, tubeless. Ik vroeg me af of ik niet beter binnenbanden kon steken. Volgens Tom geen probleem, hij kwam mischien kijken, het verven kon nog even wachten. Vrouw en kind kwamen ook supporteren. Ik heb nog even gedacht om een mail te sturen naar de Rillaarse Bikers, om te vragen dat ze met vrouw en kinderen niet kwamen supporteren, er zijn er nog die dat doen ....... Genoeg gelachen, de temperatuur viel mee, het parcours daarentegen. Wij moesten als eerste rijden, door de wei, maïsveld en zandbak. Deze laatste was nog het best bereidbaar. De Goorbikers waren ook voltallig aanwezig met als kopman Hugo. Sterke beer van beroep. Bij het nemen van mijn fiets voor de verkenningrit merkte ik dat mijn voorband helemaal plat stond Ik had niets bij, een geluk dat de mannen van de Goorbikers aanwezig waren. We hadden nog net tijd voor 1 ronde te verkennen. Nog 3 minuten voor de start, en ..... mijn band stond weer plat Miljaar, een geluk dat dinges (zijne naam toch weer vergeten zeker) een binnenband bijhad. Op 1 minuut had hij mij gedepaneerd, 1000x dankuwel. De start, 27 man, met zulks een weer vond ik dit nog een behoorlijke opkomst. Ik stond op de eerste startrij, maar ik was niet goed weg, ik draaide rond de 10 plek in het veld, ik nam het verkeerde spoor en er vlamde mij nog eens een paar man voorbij. In het maïsveld wilde ik fietsen, maar iedereen liep mij daar gewoon voorbij. Miljaar, slecht bezig. Rond de 15de positie kwam ik uit het bos, waar ik werd opgehouden door een andere biker die niet wilde wijken. Ik had 3x vriendelijk geroepen, maar niets. Dan maar proberen te passeren, ik raakte zijn wiel, het manneke werd boos, stapte van zijn fiets en zette zijn fiets dwars. Iedereen stil, achter mij ene over kop. Hij kwam rijden voor zijn plezier, ik verteld hem dat je voor 2,5€ een toertocht kan meerijden met drankposten en verschillende afstanden. Hier is het koers, en als hij niet vlug uit de weg ging gingen er ongelukken gebeuren.
De achtervolging kon beginnen. we hingen rond de 15de plaats. Naast het voetbal veld stond er wind, het was hier net een strandrace. Al vlug bleek dat ik iedereen redelijk vlot kon passeren. Toen kwam ik bij een groepje van 4 man, van plaats 8 tt 4. Een paar versnellingen en we waren nog met 2. Doemme da's een jonge gastje, laatste halve ronde probeerde hij mij te lossen, maar de benen waren goed. De bochten gingen iets vlotter bij mij, en in één van die bochten misschakelde mijn jonge tegenstander, het moment om te versnellen. We stranden uiteindelijk op 20m van plaats 3, dju toch. Hugo werd verdienstelijk 2de.
Dat hadden we weer gehad. Leuke filmpje, foto's getrokken door het vrouwtje.

25 november Booischot

Het was laat gisteren, 4h30 thuisgekomen. Het had deze nacht de hele nacht geregend, ik ga morgen op de baan fietsen. Om 10h15 kwamen de gasten van Booischot voorbij, echter geen Angie en geen Tom. Achteraf bleek dat ze een stapje in de wereld hadden gezet en het was laat geworden, 1h. Ik dus alleen met die mannen mee aan rustig tempo, ze waren met een hele hoop.
Veel valt er niet te vertellen 70km in het wiel en een gemiddelde van 32km/h. Het was een rustig tempo en de temperatuur viel goed mee. En geen enkele druppel water, tijdens de rit zelf.
Moe maar voldaan. En dan nu douchen.

24 november training Bosberg

Zaterdagmorgen 8h, fris aan de vis. We gaan vandaag met Tom en Angie wat rijden op den Bosberg. Ik moet met mijn ploeg gaan voetballen om 12h. Alle thuismatchen zijn om 12h, indien ik volgend jaar trainer blijf, dan gahier toch verandering in komen. Ge kunt bijna niks doen in de voormiddag, dit geld ook voor de namiddag. Enfin, besloten om met de kompanen van het "Safety Jogger Team" wat mee te rijden. Om 9h15 was ik ter plekke en iets later was ons koppeltje ook daar. Raar, ik heb de laatste tijd niet veel meer gereden, gekwetst, druk, ... Maar de benen waren niet goed, raar hoe dat ge dat soms direct voelt als ge den eerste berg oprijd.
Angie wat technische klimmen laten doen over wortels die her en der boven kwamen. Ze had een nieuw schakelsysteem Sram X0 met draaishifters, heel goed systeem. Maar dit was de eerste keer dat ze met deze shifters reed. Nog even wennen dus.
Een dik uur later moest ik al naar huis, de voetbal (waar zijn we toch weer begonnen).
Deze avond gaan draaien, morgen misshien met Tom en Angie meerijden op de baan. de mannen van Booischot paseren blijkbaar aan mijn deur om 10h15. Ideaal, dan kan ik nog een beetje uitslapen.

18 november TT Rotselaar

Gisteren was het aangenaam fietsweer, maar bij het ontwaken deze morgen bleef de thermometer steken op -2°. We zullen onze wintervest maar uit onze kleerkast halen. Gisteren nog rondgereden in de tenue van de United Bikers, van reden we met de Rillaarse Bikers nog eens mee. Als sommige van die mannen effectief moesten rijden zoals ze het op hun forum moesten uitleggen, dan zou ik met goei benen moeten zijn opgestaan. Het uitleggen is natuurlijk veel gemakkelijker dan fietsen zelf, ieder zijn meug. Zeveren is ook één van mijn specialiteiten, vandaar deze blog. 's Morgens mijn fietsje in de wagen gestoken, 7h56 en nog niemand te zien. Ik zal alleen moeten gaan rijden, even later kwam Bert en Eric met de wagen toe. De Steffe, Spelle en Hugo waren daar al fietsend en nog iets later kwam dinges (zijne naam toch weer vergeten zeker) eraan met zijn wagen.
Spelle, mopperde even "we zullen hier een ritje gaan doen"? Hugo fietste vlug terug naar huis, want er was een transport probleem. En als er problemen zijn, kan je steeds op Hugo rekenen.
Te Rotselaar vertrokken we onder ijzige temperaturen voor wat wij hoopte een leuke rit. Bij de eerste splitsing koos 50% van de Rillaarse Bikers voor de 28km, en dit voor uiteenlopende redenen. Nu waren mijn handen of voeten bijna afgevroren, dan had ik ook gekozen voor de korte rit. Maar dit viel nogal mee dus. Voor 28km mijn broekske gaan vuil maken,da's al heel lang geleden. Verder dus met Bert, Eric en dinges. We besloten bijeen te blijven, we reden over bekende paden. We reden nog eens in Nieuwrode naar omhoog, dit was al een hele tijd geleden dat ik hier nog was geweest. Vroeger in de begin jaren raakte ik zelfs bijna de helling niet op. Nu rij ik daar met 2 vingers in mijn neus naar omhoog.
Ik was toch ne sukkelaar vroeger. Ik moet nog meer gaan trainen, want er zijn nu nog altijd bergen en afstanden waar ik het moeilijk heb, wie weet. Maar ik kan echter niet meer trainen dan 10.000km/jaar. Volgens mijn vrouw ben ik nu al niet veel thuis. Momenteel zitten we in de 9.000km, misschien rijden we nog een koers mee in de Limburg. Maar voor de rest zal het al opbouwen zijn naar volgend seizoen, en wat plezier maken met de vrienden op de fiets.
In Rotselaar was klaarblijkelijk toch niet zoveel volk. Maar het was een leuke rit en daar was niet zoveel slijk. Mijn fiets moet wel binnen, want er zoemt iets aan mijn achterwiel.
Het was overigens een mooie zondag, in de namiddag nog naar Brussel, even naar het fietssalon. En 's avonds iets gaan eten met, boem boem Tommeke. Man die kerel die kan vreten. Strafst van al die komt niks bij. Hoe kan zo'ne vetzak als ik die nu volgen?

17 november TT te Mol

Deze morgen met de kleinste naar de voetbal geweest. Ze hadden nog eens kunnen winnen en hij had een aantal maal kunnen scoren, zijn dag kon niet meer stuk. Het voordeel dat hij 's morgens moest voetballen was dat ik in de namiddag kon gaan fietsen, mijn dag kon ook al niet meer stuk. Ne Coremans is vlug tevreden.
Afgesproken met Marc, Eric en Bert. Bert belde de laatste moment nog af, spijtig maar dit zou de pret niet bederven. Het parcours was gekend, veel singel trails en ondanks de zware regenval, zou het daar nog goed droog zijn. Met mijn hardtail vetrokken, en gewoon een stevig tempo aanhouden. Ik was in de week inactiviteit bijna 3kg bijgekomen, dat gewicht moest terug naar beneden. Het ging goed, het was zalig weer. Marc hield zich gedeist maar in het 2de deel ging het tempo fors naar omhoog, maar alles is daar zo vlak als een biljarttafel, dus we konden goed in onze hartslagzones blijven. Naast het kanaal ging Eric even kop trekken, meer dan 40km/h, het trainen met de wegfiets werpt duidelijk zijn vruchten af. Marc begon na elke bocht door te trekken, Eric kreeg het wat moeilijk, dit was hij duidelijk niet gewoon. Ik maande Marc aan om iets rustiger na een bocht op de trappers te staan.
Na goed 41km waren we terug aan onze wagen, zonder bijna één plas tegen te komen.
Leuke rit, met heel veel deelnemers, en lekkere warme tomatensoep met verse groenten aan de drankpost.
Wat moet een biker nog meer hebben.
Morgen rijden we naar Rotselaar, hopelijk is het daar ook droog.

4 november, aangename verrassing

Zaterdagmiddag met mijn duveltjes gaan voetballen en nipt verloren met 10-0 tegen Zichem. Ze hebben ons in de verkeerde reeks ingeschreven, onze tegenstanders zijn meestal 1 à 2 jaar ouder. En mijn mannen zijn bijna allemaal 5 en 6 jaar, en op die leeftijd kan dat tellen.Na de training richting masseur voor een ontspanningmassage, is eens iets anders dan een sportmassage. Dit was een cadeau van mijn vrouw voor mijn verjaardag, lief vrouwke. Ze had mij ter plekke afgezet, want ze moest nog vanalles gaan doen. Vrouwen, hé. Nu zo'n ontspanningmassage, dan masseren ze bijna alles, benen, rug, gezicht en borst ..... mijn vrouw vind dit misschien leuk. Maar ik kan u verzekeren als een andere vent uw borst begint te masseren ....... niks voor mij. Johnny mijn masseur wilde mij meenemen, want hij ging naar een +30 fuif, en passeerde dan toch thuis. Maar naar goede gewoonte ga ik steeds bij Eric een tas koffie drinken, aangezien hij maar 2 huizen verder woont. Dus ik te voet naar Eric, maar niemand thuis. Ik bel naar vrouwlief om mij op te pikken.

Raar maar waar, mijn masseur kwam buiten "Dirk, niemand niet thuis, ik pak u wel mee". Mijn vrouw was al onderweg, dus dit was niet nodig. Toch raar dat die zijn deur terug opendoet, ik kreeg al wat argwaan, ze zijn hier iets van plan.Dit werd bevestigt toen mijn vrouw vertelde dat ik nog een heel leuk cadeautje ging krijgen, maar ze ging mij wel blinddoeken. Het was thuis te doen en alles stond nog niet gereed, ik moest binnen blijven en zeker niet komen kijken.Ik voelde al wat nattigheid, we zullen Marc voor de zekerheid nog even bellen. Hij antwoordde direct met "zijde gij nog thuis?", ik wist toen genoeg ons Leentje had een verrassingfeestje in mekaar gestoken en had dit redelijk lang kunnen stilhouden. Maar nu wist ik het, ik besloot om mij van den domme te houden. Even later kwam ze me halen en ik werd geblindeerd naar de garage gebracht. Bij het ontluiken van de blinddoek "GELUKKIGE VERJAARDAG", ook al was ik op de hoogte, het was toch een leuke en aangename verrassing.Mijn vrouw had op een paar dagen wat vrienden uitgenodigd, drank en wat versnaperingen stonden klaar. Ik besloot om mij eens goed te laten gaan. Als je weet dat ik op een heel jaar bijna geen druppel alcohol aanraak (echte sportman). Hoe later hoe plezanter. Langs deze weg wil ik nog eens iedereen bedanken. Ik heb me werkelijk goed geamuseerd.

Vooral even Benny bedanken, de voorzitter van de United Bikers die normaal niet kon komen, en toch is langs geweest. Kunnen sommigen mensen nog iets van leren, ne mens die zijne wereld kent. Binnenkort rij ik vast en zeker nog eens mee op een zaterdag, maar ik ben nu trainer en meestal voetballen die mannekes om 12h of later, vandaar.En dat het leuk was kan je zijn aan de hand van deze foto's.

4 november, toch even proberen.

Zaterdag, mooi weer ...... We gaan fietsen, en we zullen wel zien hoe de blessure reageert.
Ik had afgesproken met men Teammaat Marc, hij was al terug serieus aan het trainen na zijn onfortuinlijke val. Ik moet een 1/2 uurtje fietsen eer ik bij Marc ben, maar toen had ik het al door. Mijn rechterbeen had nog teveel last, we zullen wat rustiger moeten rijden. Marc stond al vol ongeduld te wachten. Team Safety Jogger was vertrokken voor een trainingsrit van 75km, na 5 km moest ik Marc aanmanen om te minderen, mijn been deed teveel pijn. Het probleem bij Marc is als hij geen 30km/h kan rijden, .....dan word hij wat nors. Alles onder de 30 is voor strandjanetten. Het werd nog leuker voor mij, na goed 50km moest ik even stoppen, niet voor te plassen maar om te braken. Er kwam niks uit, maar plezant is anders. Er kon ook niets uitkomen, aangezien ik nog niets had gegeten. Ik noem het een droogtraining, Marc noemt het stom.
Op het einde van de rit ging het steeds beter en beter met mijn been. Onderweg kwamen we Kim en haar ventje nog tegen, de wereld is toch klein. Marc was zich al een hele rit aan het verontschuldigen omdat hij niet naar een feestje kon gaan hij moest met zijn vrouw mee op griezeltocht. Ik begreep niet waarom hij zich tov mij zich aan het verontschuldigen was. Wat maakt mij dat nu uit, of hij nu wel of niet naar dat feestje gaat.
Na het douchen werd mijn been maar stijver en stijver, blijkbaar was dit toch niet zo'n goed idee geweest om te gaan fietsen. Tijd om een afspraakje te maken met de kinesist. Ik moest 's avonds naar de masseur, cadeau van mijn vrouw voor mijn verjaardag, we zullen die dat ook maar wat laten behandelen. Ik kan voorlopig toch niet deelnemen aan de wedstrijden in de LMTB, aangezien ik wekelijks moet gaan draaien met mijn discobar.
Het zal rusten worden, tot alles in orde is.

Woensdag 1 november deel 2

Het noodlot heef toegeslagen. Aangezien ik dit jaar jeugdtrainer ben bij Rillaar Sport ben ikzelf moeten gaan voetballen. Dit vond plaats woensdagnamiddag, na het fietsen dus. Eerst met mijn kornuiten tegen de mama's, daarna om 18h tegen de scholieren van Rillaar.
Het was meer dan 10 jaar geleden dan we nog eens een wedstrijdje gingen meevoetballen, en ik had er wel zin. Voetbal, was dan ook mijn eerste liefde.
Het leuke, het gevoel was er nog, niet meer zo vlug dan vroeger, maar toch. De scholieren hadden goed hun werk met den ouwe. Raar maar, maar den ouwe is nog vrij snel. Alleen spijtig dat ik na spurt nr. 40, last kreeg van mijn adductoren, en meteen wijselijk besloot om van het terrein te gaan. Ik had mijn goaltjes gemaakt en mij kostelijk geamuseerd tegen die jonge knapen.
Mijn vrouw kon er niet mee lachen, zij heeft de laatste jaren van van voetbalcarrière nog meegemaakt. Ik was meer gekwetst dan dat ik voetbalde.
Morgen is er een nieuwe dag, we zullen wel zien.

1 november verkenning TT Rillaar

Leuk, een vrije dag. Natuurlijk gaan we dan fietsen. Op het programma stond vandaag de verkenning van onze TT. We waren met bijna gans de club aanwezig. Het vertrek vond plaats bij de Gukke aangezien hij op de Kortakker woont.

Raar maar waar, de laatste tijd heb ik weinig zin om te
fietsen. Het is te druk, en fietsen is dan ontspannend, maar ik ben dan meestal (mentaal) te moe. We gingen met gans de bende bijeen blijven. Maar na een paar kilometers waren we de Gukke al kwijt. De geblesseerden hadden her en der drankposten voorzien. Blijkbaar was hij al op zoek?

Onze eerste stop was bij den Bekke, hij reed in zijn achtertuin nog even 2x plat. Blijkbaar kan zijn fiets maar 40km aan en weigert deze pertinent om meer kilometers te doen.

Na deze drankpost, waar overigens een tussenspurt werd gedaan, en Frank met de bloemen wilde gaan lopen, ..... maar helaas hij was niet de snelste (lees slimste), reden we richting de Ijsbeek. Naar jaarlijkse gewoonte word daar de koning van den berg gekroond. Ik moet toegeven, hij heeft er nog nooit zo goed bijgelegen, ik reed dan ook zonder al te veel moeite naar boven. De enige die mij nadeed was de Steffe, ook nog nen oudkrijger, maar dan nen ongetrainde. Op de volgende helling reed de Steffe vlot naar omhoog, als enige. Ik had vier pogingen nodig, deze helling ligt vol met boomwortels, blijkbaar zijn zijn Mountain Kings ideaal om nog iet of wat grip te hebben.Dus de Steffe mag zich terecht Koning noemen, ik ben dan Prins, past beter bij mijn leeftijd.Vandaar reden we richting Schoonderbuken, want daar word dan een heel nieuw stuk op onze TT toegevoegd. Het leukste was natuurlijk de drankpost bij den Bére, de vrouwtjes hadden daar verzameld, en ze hadden voor ons pannekoeken, warme choco, enz. voorzien. Jammer genoeg heb ik daarna moeten afhaken, omdat ik met de Duiveltjes moest gaan voetballen tegen de mama's. Ik had toch een dikke 60km gefietst, en het was een prettige voormiddag geworden met uitstekend weer. Wat moet een biker nog meer hebben.
Voor foto's klik je hier.

28 okober 07 TT Bierbeek

Vandaag dan toch niet naar Zolder gaan koersen. Tom, zag het het niet zitten om alweer te gaan koersen. Onbegrijpelijk, vorige keer stond hij nog op het podium. Voor mij de ideale uitvlucht om ook thuis te blijven van Zolder. Het was vrijdagnacht 4h en zaterdagnacht 5h geworden, wat een dj afzien kan. Dit alles was toch niet echt bevorderlijk voor de prestaties. Ik dus met de gasten van Rillaar mee naar Bierbeek. In het midden van de week een kleine verrekking opgelopen, maar tijdens het fietsen hadden we daar weinig of geen last van. De mannen kwamen in het begin blijkbaar niet goed ingang, het tempo lag dan ook beduidend laag. Na de eerste drankpost werd het pas leuk, hier en daar een helling, en een paar Rillaarse Bikers die bezig waren met mekaar te pijnigen. Het was een leuk schouwspel, ik voelde mij niet superfit, maar had weinig moeite om het tempo te volgen. Eric wilde nog laten zien dat hij hard naar omhoog kan fietsen met iedereen uit het wiel te demarreren, dit lukte vrij aardig, maar toen ik overnam moest hij passen, spijtig. nog spijtiger was dat hij nadien koos voor de 45 en niet voor de 54km. Het zal dan toch zijn laatste pijl geweest zijn. Ik met Marnik en Ludo verder, er zat niet veel meer in, nog een paar lichte hellingen, maar wel heel veel wind. Het was een plezante zondagmiddag met een pak Rillaarse Bikers. En ik heb vandaag weer genoten van mijn Epic. Toch een zalig fietske.
Tom ging ook rijden in Bierbeek, maar die is later vertrokken.
Marc is aan de betere hand, bij nader onderzoek bleek dat hij twee ribben had gebroken en er was 1 rib gebarsten. Dinsdag gaat hij toch proberen om eens terug te fietsen.
Volgende rit, donderdag de verkenning van onze eigen TT, hopelijk ben ik dan uitgeslapen.

21 oktober 07 TT Betekom

Vandaag was er nergens een koers, dus we konden nog eens meefietsen met de Rillaarse Bikers. Dit was al een tijdje geleden. Ik reed met de fiets naar Betekom, samen met gans de bende, buiten Bert en Eric, die reden met de wagen. Ze moesten op tijd terug zijn. Raar, want als wij nadien huiswaarts reden, waren zij ook nog maar net gearriveerd. Misschien was het de zondagmorgen koude, of zoiets. Het parcours, was bekend terrein voor mij en de organisatie verwende ons met taart op de drankposten. Voor de rest was het een leuke zondagmorgen. Op naar volgende week. dan is er een wedstrijd te Zolder. Ik moet wel op vrijdag en zaterdag gaan draaien, misschien dat we gaan passen voor Zolder. Mijn lijf, moet af en toe wat rust hebben. Voldoende nachtrust is dan nodig.

LMTB Hamont-Achel

Zondag, koersdag. Gisteren nog de hele dag zitten klinkers stapelen, niet echt bevorderlijk voor mijn rug, maar het moet toch eens gebeuren. Rond 23h mijn bed ingekropen, maar het laatste half jaar slaap ik geweldig slecht, van het minste lawaai word ik wakker, het was gisternacht weer niet anders. Zondagmorgen, ze geven 18° maar het is verdomme bitter koud, ik heb me uit mijn bed moeten sleuren, want ploegmaat Tom kwam mij halen. Onze sterrijder Marc zal met zijn gebarsten rib een hele tijd uit roulatie zijn, net nu hij veel kans maakte om iedere week het podium te halen. De donderdag op de piste had ik superbenen 40-43 km/h 3 ronden zonder probleem, maar dat was donderdag. Nu maar hopen dat ik vandaag die benen zou terug vinden. Het parcours op zich, lag mij wel. alleen de start is daar zeer belangrijk en je moet er over talloze bultjes, en als je daar uw ritme niet vind, rijd iedereen zo van je weg. Tom had last van de keel, .... voortekenen. Bij het verkennen vloog Tom (gewezen top crosser) over die bulten, ik maar stoempen en hij zonder ene trap te geven. Hij had een speciale techniek van het crossen, te laat voor mij om die nog onder de knie te krijgen. Ik had hem verteld, ga bij de start links staan. waar stond hij, in het midden op de 2de rij. Ik heb een hoge startnummer, maar nestelde mij netjes naast de baan, helemaal links op de eerste startrij. de benen voelde tijdens de opwarming niet goed, maar dat ben ik al gewoon. De eerste startrij, binnenkant ...... wie gaat mij hier tegenhouden, ik was van plan om bij de eersten de haakse bocht links de singel track in te duiken. Het startschot viel, ........ik geraakte nondedju niet in mijne klikker, Tom stak me voorbij in de haakse bocht. Ik zat opgesloten, ik wilde voorbij maar ik kon niet. Ik wist dat ik na de bosstrook moest maken dat ik zijn wiel kon pakken, of ik zou hem weer een hele dag niet zien. Een gat van 30m, overbrugbaar ik vol goede moed er naartoe, tot er één van de andere gasten uit de andere reeks, niet wilde meewerken. Ik vroeg om te passeren, er was net nog iemand uit onze categorie gepasseerd, maar die paljas weigerde (die reed misschien 60ste in zijn reeks) we hadden hem al te stekken in de eerste halve ronde. Ze mogen nu aandoen van mij wat ze willen, maar hij had zo'n endurobroekske aan. Ik wilde hem toch passeren, maar menner enduro, duwde mij de kant in, ik over mijn stuur zoals de Marc, alleen minder erg. In een Franse colere terug op de fiets, de vogels uit mijn categorie waren natuurlijk al gaan vliegen. Wie kawam ik ettelijke bochten later weer tegen .....Inderdaad die met zijn endurobroekske, de wraak zal zoet zijn. Gewacht in zijn wiel en dan binnenkant bocht met mijn dik gat tegen het zijn en dada. Zo kan het ook, zou hij dat nu leuker vinden. misschien dat hij in het vervolg toch aan de kant gaat.

Maar Tommie boy, was nergens te zien, we zouden hem terug tegenkomen na de race.Het parcours in Achel, bestaat uit vooral zand, singel tracks, één loopstuk bergop (de goei rijden daar naar boven, ikke dus niet) en heel veel van die bultjes na mekaar. Man man, mijn rug deed daar pijn op. 2de ronde zat er een 4tal man in mijn wiel, ik vroeg om de kop over te nemen aan iemand van de Goorbikers (zijn naam toch vergeten zeker, t'is ne para) en bij deze gebeurde dit ook. Nummer 408 begon een ronde later goed door te trekken, en wij met 2en weg. Maar ik had geen benul op de hoeveelste plaats we reden, en hoeveel we achter waren op de rest, niet gemakkelijk. In de voorlaatste ronde liet ik een klein gat, ik keek achter mij, en daar was niemand meer. Ik ben nogal vlug tevreden, en liet hem rijden, ik kon me blijkbaar niet echt pijn doen vandaag. Ik was er nogal gerust in, maar dan de laatste 1/2 ronde kwam daar zeker 4 man terug uit de achtergrond. het duurde niet lang of ze zaten in mijn wiel. Ik had wel niet meer volle bak doorgereden, en ik heb een goede eindspurt ...... maaar die bultjes kwamen nog. Toen kwamen de eerste 2 van de oude categorie mij voorbij gesneld. Victor had al een serieus gat op den 2de, en ik besloot om die 2de zijn wiel te pakken, en niet meer te lossen. De rest probeerde om terug te komen, Pieter kwam nog even in mijn wiel, maar is toen blijkbaar gevallen. Ik had de ideale gangmaker, in de laatste rechte lijn ben ik nog iemand voorbij gesneld. Ik geloof dat ik 11de was, den uitslag volgt nog. Maar Tom stond breed lachend aan de meet, hij had de laatste rechte lijn nog 2 man gepakt en was 3de. Safety Jogger op het podium. Ik in spurt naar de wagen, dit moesten we vastleggen. Proficiat Tom. Volgende week geen koers, de week erna Zolder. Het zal daar gene vette zijn met mij. Vrijdag en zaterdag discobar. We zullen wel zien.

Foto's en de uitslag.

LMTB Opglabbeek

Aangezien dat we vorige week in Duitsland aan het fietsen waren, hadden we de eerste wedstrijd van de LMTB gemist. Maar Tom had de kleuren van "Safety Jogger" verdedigd, hij werd heel knap 9de. In Opglabbeek gingen we van start met 3 man, de bedoeling is dat we gans de winter her en der nog wat wedstrijden meedoen. Kwestie van bezig te blijven. Raar maar waar in het begin van de week zat ik met wat zenuwen, niet echt mijn gewoonte, maar toch. Marc en Tom konden er goed mee lachen. De rollen waren omgekeerd tijdens de wedstrijddag, Marc, hij wist dat hij op dit parcours bijna zeker op het podium ging geraken, en Tom die de goede uitslag van vorige week moest bevestigen, .....ze hadden beidde last van wat stress. Het parcours zelf, zo vlak als een biljarttafel, met1 heuvel in het zand, 1 slijk strookje en dan de lussen door het park, ik heb ze niet geteld maar zeker 5 keer op en af. Tom had zich al vorige week ingeschreven, en had daarmee een nummer dewelke hem het recht gaf om vanvoor te starten. Marc en ik stonden op de laatste en voorlaatste rij. Aangezien dat het starten was in het park had je weinig kans om wat plaatsen op te schuiven. Maar starten is één van mijn specialiteiten, dus bij het uitkomen van het park waren we toch, dankzij wat kunst -en vliegwerk al goed opgeschoven. Tom reed echter al een 10tam meter verderop. ik wist dat Marc ging komen, hij had vanvoor een 48 gestoken, om zo op de lange rechte stukken goed tempo te maken. Iedereen links op een lint, Marc kwam rechts voorbij gescheurd. De moment om in zijn wiel te springen, we haalden de eerste groep met Tom op een mum van tijd in. Ik wilde mij net in Tom zijn wiel gaan nestelen toen voor Marc het noodlot toesloeg. Zijn voorwiel sloeg weg en hij begon te schuiven, er was geen houden meer aan, hij ging spectaculair ten val, en ik moest alle registers opentrekken om niet over hem te vallen. Hij lag te kermen van de pijn, ik stond helemaal stil. Dilemma, afstappen en Marc helpen of verder rijden, ik zal maar verder rijden anders krijg ik straks te horen dat ik weer slecht gereden heeft, er stond trouwens volk genoeg.
Maar ik stond weer helemaal vanachter en de vogels waren gaan vliegen.
Dankzij de vele trainings kilometers op de baan ging het mij goed af op de rechte stukken. Ik dacht nog even aan Marc, die voor de start zij "we trekken op dat eerste recht stuk een rib uit en we zijn er weer bij". De ironie van het verhaal, hij is naar spoed kunnen rijden, zijn rib was er niet uit maar wel gebarsten. Zeker de eerste 4 weken niet meer fietsen. En toen waren we nog met 2. Na de eerste ronde zag ik dat Tom met de leiders 2 lussen verder reed, maar zij waren met 9 en ik was alleen. De 2de ronde zat ik dan toch met 3 man, ik brilde ronddraaien en we rijden dat gat toe. Maar alleen de biker met de Merida draaide mee rond, de andere riep "ik kan niet beter". We kwamen geen meter korter bij het gat werd alleen maar groter, tot we te horen kregen dat er nog 2 mannen een 500m voor ons reden. Ik spurtte weg en reed het gat alleen toe. Ge moogt eens raden wie er achter mij kwam, die paljas van ik kan niet beter. Ik licht ontvlamd vertelde hem, als hij durfde de laatste ronde weg te spurtte, dat hij dan zou belanden in den decor. Hij verstond mij niet. De laatste ronde werd er tactisch gereden, we kwamen toch op de leiders niet dichterbij, maar aangezien het tempo naar beneden ging, kwamen de achtervolgers steeds dichter. Ik vertikte het om nog één meter kop te doen met die paljas in mijn wiel. En wat ik verwachte gebeurde, er werd de laatste bergop gespurt, ze reden met tweeën weg. Ik zette mij even recht en reed het gat gemakkelijk terug toe. De rest was gezien. Ik zat ideaal 3de in het wiel van de paljas, bij het ingaan van het park begon hij te spurten, en hij kon als eerste het poortje nemen. Ik brak nog liever mijn stuur in tweeen dat te eindigen achter die profiteur. Bij de eerste lus zette ik mijn fiets binnenkant, wijken of vallen. Maar dan moest ik potverdikke elke lus gaan spurten, en dan zien dat er in den bocht niemand overkwam.
Ene keer kwam er iemand buitenkant, de moment om even wijd uit de bocht te gaan en het gat toe smijten zoals de McEwen. Laatste rechte lijn, volle gas zoals Zabel in zijne goeie tijd, ze stierven in mijn wiel. Nogal een geluk dat erna de meet wat bomen stonden. Ik moest er ene vastpakken, anders viel ik van mijn fiets. Ik was tevreden, ik was 8ste, Tom was 5de, en Marc had zeker op het podium gestaan. Volgende week weer koers, dan is het wat technischer, maar ik moet dan potverdikke weer vanachter starten. Ik hoop dat ik in Tom zijn wiel kan geraken, en dat ik het daarna kan houden.
Marc sterkte, ik spring nogwel binnen deze week.
Alhoewel, mijn week is goed gevuld, ik ben nu dit jaar trainer van de pluimpjes (ze hadden geen trainer meer). Uitslagen.

EK Marathon Sankt Wendel

Het was zover, we gingen met een hele bende naar Duitsland om te gaan deelnemen aan het EK aldaar. We hadden iets gehuurd in Hombachtal, ieder had een gezellige bungalow en er was ook een subtropisch zwembad. Ideaal voor gans het gezin. Ik had Marc kunnen overtuigen om eens deel te nemen aan marathon, dus wij naar ginder als delegatie van het "Safety Jogger Team". Er waren ook nog wat Rillaarse Bikers present. dus we waren daar met een gezellige bende. Vrijdagavond na het werk vertrokken, 's avonds al direkt het zwembad in. Wie ging er mijn zoon van 5 tegenhouden? Laat de papa maar fietsen, ik ga van de glijbaan. Het had de ganse nacht geregend, gegoten, 's morgens moesten wij onze nummer gaan afhalen ..... en het was nog altijd aan het regenen. De moraal was diep gezakt. Marc en ik zaten in de wagen te lachen, we gingen niet starten als het bleef regenen, en anders gingen we zeker niet de 120km doen, maar stoppen bij 60km, aangezien die dan weer passeerde in het stadion. En als bij wonder, 8h20 stopte het met regenen. Wij naar de startboxen, met onze licentie stonden we tussen de grote mannen. De uiteindelijke winnaar Sauser, da's maar een schraal manneke. Als die naast mij staat, dan ben ik net een beer, of nen vette haan. De vrouwen vertrekken 5 min. achter ons en nog eens 5 min. later de mannen en vrouwen zonder licentie.

Bij het startschot weerklonk "Highway To Hell" van ACDC, .....hoe konden ze het weten.

Direct een asfalt naar omhoog, er werd naar omhoog gespurt. Na 15min mijn eigen tempo gezocht, anders waren we na 30km al dood denk ik. Het waren allemaal brede schotterwegen, en af en toe even de bos in maar van single tracks was nog niet veel te zien. Na een tijd rijden kwamen de dames mij al voorbij gesneld, rustig blijven Dirk het zijn profs en ze krijgen geen eten. Naar het einde van de 60km kwamen er dan toch een paar leuke singel tracks en dito afdalingen, maar met dat slijk was dat geen sinecure. een paar meter voor mij viel een biker, heel stom, niet hard, maar wel zijn schouder uit de kom. Maar toen kwam er een stuk bergop, het was daar zo slijk, we geraakte er te voet nog bijna niet op. De moraal zakte diep, iedereen te voet. Mijn rug deed sowieso al pijn, maar met dat wandelen. We konden amper blijven rechtstaan. Dit was echt niet te doen, en was vervan leuk. Tot nu toe hadden we nog niet veel plezier beleefd aan deze marathon, maar Eric en Ludo waren hier laaiend enthousiast over. Misschien komt het mooiste op het 2de stuk? We passeerden het stadion en vertrokken volle moed aan de 2de maar verschillende lus. Marc was al een hele tijd uit mijn gezichtsveld verdwenen, kan ook niet moeilijk, die rijd gewoon rapper. Echter bij het uitrijden van het stadion stond Marc met zijn fiets aan de kant, hij was helemaal gedemotiveerd met al dat slijk en zag het niet meer zitten om verder te rijden. Ik heb nog geprobeerd om hem te overhalen, maar tevergeefs, te slijk, weinig "Fun gehalte" hij stopte. Na een 10min ben ik verder gereden, het was niet aan het regenen, en daarbij Eric en Ludo waren zo enthousiast over deze rit, het moest en kon alleen maar mooier worden. Met veel hoop en vol goede moed vertrokken we voor het 2de stuk. En inderdaad, het parcours veranderde, de bergen leken langer en steiler. In het begin reden we door een naaldbos, niks slijk, maar dat reed daar niet echt lekker, overal boomwortels en wat draaien en keren en ........niemand te zien, niet voor mij, niet achter mij. Dit gedeelte was alleen voor de bikers van de 120km. Met nog goei benen reed ik verder, maar aangezien ik geen gels kan verdragen en steeds te weinig eet op die marathons, kwam na 70km die kleine kabouter te voorschijn met zijn grote voorhamer. Ik dacht ik heb die vroeger al genoeg gezien, het zal voor iemand anders zijn, maar neen, volle petat met zijn voorhamer op mijn toen nog fris koppeke.

Het was weer van dat, we hadden weer een suikerklop, ik begon te zwijmelen op mijn fiets, ik zag everzwijnen, ik zag vanalles, die bergen waren ineens onoverkomen mastodonten. Ik moest afstappen, en dan stevig mijn fietsje vasthouden, want het ging van kwaad naar erger. Ineens kwamen er 2 mannen van het rode kruis mij toegesneld, de ene nam mijn fiets, de andere zette mij direct in een van hun stoeltjes, net toen mijn mp3 speler "Hoop doet leven" van Will Tura weerklonk. Ze wilden een arts roepen, maar ik zag dat niet zitten. En toen kwam het wondermiddel, de gasten schenkte mij Cola in en al hun repen en koeken. Toch vriendelijke mensen die Duitsers. Na een 15min te hebben bekomen, vervolgde ik mijn weg. We gingen zeker niets meer forceren. Blij was ik bij de volgende drankpost toen ik zag dat ze er ook Cola hadden. Eins Zwei, zuiphen maar, en vul mijn bidonneke ook maar. Toen kwam op die moment Ludo eraan gefietst hij was 10min achter mij vertrokken. Zijn eerste woorden "Tof dat ge mij opwacht". Ik was niet aan het wachten, ik had even een andere planeet bezocht en nu was ik terug op aarde, en ik had nog een beetje last van jetlag. wij samen verder, Ludo nam meteen de kop bergop, ik dacht die ga mij helemaal dooddoen, aanklampen Dirk. Maar hoe verder we reden hoe gemakkelijker dat het fietsen mij afging. De rollen waren omgekeerd, nu bleef ik wachten op Ludo. Aan de laatste drankpost, nog 8km te gaan wilde Ludo op zijn eigen tempo binnenrijden. mijn benen voelde goed aan en de laatste kms waren niet zo zwaar, dus nog even de gas erop en richting aankomst. De euforie was groot bij het binnenrijden, op de piste gingen de armen wijd open. we hadden het gehaald, hoe dat was een ander verhaal. Marc stond mij op te wachten, maar was niet goedgeluimd. Ik denk dat hij er nog altijd de pest in had, omdat het eerste stuk zo slijk was. de 2de lus was veel mooier maar ook zwaarder, hij had er geen oren naar. Nooit ging hij nog meedoen aan zulks een marathon. Al bij al, het had ook nog kunnen blijven regenen van 's morgens, nu was meer dan de helft afgestapt, dan zou hoogstwaarschijnlijk iedereen zijn afgestapt.

De cijfers 7h43min00sec, 116plaats (nog niet zover achter Sauser, alleen die was al uren binnen).

2.770 hoogtemeters. Mijne klop gekregen op km 76.2. Ik deed daar 10min om 700m te overbruggen (daar heb ik die everzwijnen gezien). Was het leuk. Als je uitrijd is het nadien altijd leuk, en dan maakt dat niet uit dat de vrienden zeggen dat je slecht hebt gereden. Ik sta wel in den uitslag, en Sauser was sowieso toch iets te sterk voor mij. Parcours, eerste stuk, slijk te slijk, en dan het beruchte stuk voor de 60km ..... gewoon niet te doen. Gaan we er nog eens fietsen, hoogstwaarschijnlijk niet, ik had toch iets meer van het parcours verwacht, dan is de Erbeskopf daar in de buurt veel mooier. Als iemand het hoogteprofiel moet hebben, laat maar iets weten.

Foto's

Safety Jogger Classic

Gisteren zijn we deze tourtocht gaan rijden, we hebben er met gans het gezin een daguitstap van gemaakt. Stefan had vrouw en kinderen ook meegenomen. Wij gingen voor Sam Go..., eeuh de 60km en de vrouwen gingen met de kids de, jawel kids-tour rijden.

Marc vorige week nog de laatste wedstrijd gaan rijden van de Flanders Cup kon niet mee. Zouden de zenuwen nu al beginnen voor Het Europees kampioenschap van volgende week, of was hij afgezakt naar Winterslag, voor de laatste mache van de Benelux Cup?

Angekomen te Oudenaarde, viel ons mondje al ver open, de uitvalsbasis was geen voetbalkantine, maar het bedrijfspand van Cortina. Zij produceren ca. 20 a 25 miljoen schoenen per jaar. U kunt zich al voorstellen dat dit redelijk imposant was. Ingeschreven en vertrokken. Het duurde een paar km eer we uit het centrum waren en vanaf toen was het genieten geblazen.

Oudenaarde gelegen in de Vlaamse Ardennen, de Steffe wist na een uur fietsen al waarom dat ze hier spreken over de Vlaamse Ardennen. Mooie klimmen, niet zoals bij ons, kort en stevig, maar allemaal net iets langer. alles was wel goed te doen op het middenblad, maar de ene heuvel was al ten einde en de andere stond al gereed. Het was een mooi en vrij afwisselend parcours, en er zaten in de afdalingen en bij sommige klimmen, leuke technische klimmen in.Ik begrijp nog altijd niet waarom de Romeien destrijds zoveel kasseien hebben gelegd in die bossen, er is daar niks te zien, maar toch liggen er kasseien. Bij elke drankpost was een pechverhelping voorzien. de nodige koekjes en drankjes, tot zelfs broodjes toe. En overal vriendelijke mensen. Er waren zelfs Hollanders die begonnen te discusiieren dat mijn banden verkeerd op mijn velg lagen. Uiteindelijk heeft hij toch ingezien, dat hij al jaren zijn banden verkeerd monteerd. Niet gemakkelijk met die pijltjes op die buitenbanden.

De Steffe kon inmiddels al gene berg ne meer zien, maar op karakter reed hij steeds toch iedereen voorbij. Het mooiste stuk vond ik de passage in dat privé bos, het deed me even denken aan het BK in Ottignies, technisch, omhoog, omlaag, draaien en keren .... kortom puur genieten.

Naar het einde toe werd ik wat overmoedig, er stonden daar trappen om omhoog te rijden, zeer stijl, maar daar kon je net naast met de fiets. Onder het motto "Wie niet waagt blijft ....." Ik vlieg daar naar boven, is dat daarboven toch afgesloten, een vangrail. Ik van de fiets, maar het was daar zo stijl, dat ik gewoon met fiets en al achterover geslagen ben tot beneden. De Steffe had buikpijn, ...... van het lachen. Wat vel minder en een pijnlijke bil wij verder voor de laatste km's.

70km en 1020htm en geweldig goed weer, wat moet ne mens nog meer hebben.

Gezellig aan de bbq, genietend van Sandrine haar optreden, die kan nogal shaken met haar poep. Ons gasten hebben nog de hele namiddag zitten fietsen op het hindernissenparcours.

Vertrokken om 17h, na een erg leuke namiddag. Voor de organisatie niets dan lof.

Tourtocht Gelrode

Zondag zijn we gaan fietsen naar Gelrode, 3 bikes (denk ik) organiseerde er een tourtocht van 45km. Ik met de fiets naar ginder, ik had de avond voordien Stefan gevraagd om mee te fietsen, maar hij wilde lekker uitslapen, Eric een andere compaan ging naar Eupen. Ik had afgesproken met ons wedstrijdteam, Marc, Tom en Angie. Groot was mijn verbazing toen ik onderweg Stefan tegen kwam, hij had nog gebeld, maar mijn GSM was aan het opladen. Nog groter was mijn verbazing toen Eric ook aanwezig was, niet naar Eupen dus. We gingen rustig rijden, maar Marc had iemand bij van zijn club .....zijn commentaar "ik kan die niet volgen" beloofde al niet veel goeds. Mijn vermoedens waren gegrond, er werd zeer stevig doorgereden, aan de drankpost hing mijn tong al tussen de wielen, ik was blij toen Tom vertelde dat hij even op Angie ging wachten. De ideale uitvlucht voor mij om niet mee verder te rijden. Marc met zijn maat alleen ervandoor, Tom en ik vertrokken een goede 10min. later. Het parcours was zeker niet te zwaar, maar alles is afhankelijk van uw snelheid. Aan de drankpost 26/27 gemiddeld, het was net of we aan het koersen waren. daarna het tempo iets laten zakken maar goed stevig doorgereden, met de bedoeling van Stefan en Eric terug in te halen. Bij aankomst bleek dat die gasten nog niet binnen waren, en wij hadden ze niet tegengekomen. Straf, we zullen ergens gemist hebben. het eerste stuk was goed bepijld, daarna was het iets minder. Nadien gezamenlijk terug naar huis gefietst, terug over het parcours, het passeerde toch in Rillaar.
Het was een leuke dag, zonnig, en we hadden onze km's weer gedraaid. Volgende week gaan we zondag sowieso de rit van "Safety Jogger" fietsen met gans het gezin. Mijn vrouwke op de fiets, ik ben eens benieuwd dat ze onze kleinste van 5 jaar kan volgen. Zaterdag? We moeten gaan draaien, dus ofwel op de baan of anders naar Genk. We zullen wel zien.

Roland Libeton Classic

Vandaag om 8h afgesproken met Marnik en Mario aan de kantine van Rillaar Sport om samen met de bikers van de RUF deel te nemen aan de 125km. Ik zag dit wel zitten, aangezien ik in de namiddag nog met de kleine naar de voetbal moest. Overigens was ik aan mijn rustige trainingsweek bezig. Wel kilometers maken, maar zeker niet te veel forceren. Nu hadden we maandag weer ons maandelijkse afspraak met de kinesist, voor mijn rug. Maar de laatste weken was mijn rug vrij goed, en als ge geen last hebt van uw rug, dan moogt ge die niet laten kraken. Ik heb het me al beklaagd, de rug ligt weer paraplu .......volgende week maar terug laten kraken. Zit niks anders op. Maar ik heb al geduveld. Het weer was om 8h vrij fris, zeker voor zo'n strandjanet als mezelf. Dus ik had al de extra's aan om maar zeker de eerste uren gene kou te krijgen. De zon was wel te zien, maar ze gaf weinig warmte, het zal wel beteren. Wij weg voor 125km, ik heb genoten, bijna alles op het klein blad, zo kon ik mijn rug een beetjes sparen. Allen de laatste km's hebben we de grote plateau gebruikt, ze roken de meet. Het was een leuke en op het einde een zonnige dag, we hadden 33km/h gemiddeld. Nog eens bedankt aan de heren van de RUF om mee te mogen rijden. Morgen gaan we mountainbiken in Gelrode.

TT Tesenderlo

Vandaag nog eens meegereden met mijn 2 clubs, "Rillaarse Bikers" en "United Bikers". Met de fiets naar Tessenderlo, tochtje van 40km en terug naar huis. Na de zware rit van gisteren, viel dit nog goed mee, eerste stuk wat doorgereden om de benen te kietelen, na de drankpost bewust het tempo laten zakken. Kwestie van niet bij thuiskomst als nen blok in slaap te vallen. Ik moest nog wat verslagskes typen. Dikke 80km en ergens in de 26km gemiddeld, buiten de Rode Berg, kwam er niet veel berg in. De Frank heeft zijn deel van het kopwerk gedaan toen we naar huis reden, maar dat was zijn straf. Hij had maar niet moeten binnen door rijden.

De Reuzen van de Ardennen

Op het einde van de maand is er het Europees Kampioenschap Marathon in Duitsland. aangezien ik de laatste tijd niet veel heb bergop gefietst, buiten de "Sean Kelly" leek mij dit een ideale voorbereiding. Ludo een Rillaarse Biker ging zelfs de 160km doen, ik dacht dat word weer afzien, maar dinsdag was hij een beetje ziek en ging hij voor de 90km en donderdag mailt hij, dat hij het toch niet zag zitten. Spijtig, ik alleen naar ginder. Ludo, ge hebt wat gemist. Een prachtig verzorgde rit met aan elke helling een bord met naam en lengte + gemiddelde htm en maximale htm. Na elke berg stond direct een bord met vermelding, van hoeveel km je nog moest fietsen voor de volgende berg. Het was altijd bergop en bergaf. In het begin 2 koerspaarden proberen te volgen met de hoop, "op de volgende berg zullen ze wel minderen, maar niks" Ik heb die gasten moeten laten gaan, amai die konden een stukske bergop fietsen. Mijne moraal kreeg even een kaakslag, ik zal maar wat kms rijden op mijn eigen tempo. Zo ben ik op het einde 2 bikers tegen gekomen, ene van Landen en ene van Balen. Ik had mijn companen gevonden. we reden verder met een stevig tempo, maar een dat ik kon volgen. we waren binnen na 100km 1700htm en een gemiddelde van 26,8. moe en tevreden reden we naar huis. Over de organisatie, dikke pluim.

Het zij gezegd

Dit was zo'n beetje het overzicht van het afgelopen jaar, natuurlijk hebben we nog aan verschillende wedstrijden deelgenomen. Maar vanuf nu zal ik deze blog uptodate houden.
Overigens, Tom Discart heeft ons verteld dat hij binnenkort zoveel mogelijk wedstrijden met ons team gaat meerijden. Dan hebben we al 3 vaste rijders. We zullen zien, en wie weet als Angie dit leest ......

6 h van Langdorp

Dilemma, we vinden geen vrouw, er zijn er een paar die dat weekend een marathon hebben voorzien, en het parcours op den Bosberg is dan ook niet van de poes. Onze reddende engel noemt Annik samen met Tom, Marc en mezelf gingen we de strijd aan bij de gemengde teams.

Uitslag 3de, en 9de algemeen, de ploeg van Apres Bikers en de Knoet was gewoon te sterk.

Maar we hadden ons weer geamuseerd. Meer foto's vind je hier.

Belgisch Kampioenschap

We kunnen daar kort over zijn. 5 rondjes en per ronde 300htm. En het was daar technisch met een bangelijk afdaling. We gingen traag starten, we hebben dat gedaan maar zijn nooit meer kunnen opschuiven. Toch tevreden dat ik heb meegereden. Ik was zaterdag het parcours gaan verkennen in mijn tenueke van Safety Jogger, maar Bie Bie had dit niet in de wasmand gesmeten, en het vrouwke had mijne wedstrijdtenue dan ook niet gewassen. We zijn gestart in den tenue van de United Bikers, ik had die dag technische assistentie van Bert, waarvoor dank.

City Challenge te Waregem

Op uitnodiging van onze sponsor gingen we fietsen in Waregem, een City Challenge. MTB'en in het stad met aangelegde hindernissen. We hadden gisteren de 10h gereden, Marc was in de voormiddag de Flanderscup gaan meedoen in Brussel en ik was nog vlug even gaan fietsen met de Rillaarse Bikers in Haasrode. Na de middag wij naar Waregem, beide waren we compleet verzuurd. We gingen maar meedoen voor de lol, zeker niet te snel rijden, dat zou toch niet lukken. naar goede gewoonte ging ik starten, maar het was of dat iedereen niet voluit reed. Ik kwam 2de uit de bocht. Marc was zijn kl****ten al aan het opeten, nu moest hij wel doorrijden. Het viel allemaal goed mee we werden 5de. Volgend jaar gaan we dat nog eens doen.

10h van Westerlo

We gingen weer meedoen met ons gemengd team, echter Patricia kon niet meedoen. Alternatief, de vrouw van Tom, Angie wilde dit wel eens proberen. Rijders. Angie, Tom, de Bloemme, Marc, Peter Ven een paar rondjs en ik.

Resultaat een 2de plaats bij de gemengde teams. De Slijkdabbers waren weer te sterk voor ons.
Meer foto's vind je hier.

Avondcriterium te Mol

Blijkbaar doen we tegenwoordig aan alles mee. Ploeg van 3 Bert, Marc en ikke. Grote paniek in het begin, ik moest starten. Ze gingen beginnen en ik zat nog ergens op het parcours. Net op tijd terug. We waren 14de geloof ik. Het is al efkes geleden. Meer foto's vind je hier.

La Reid

We hadden lang getwijfeld. gaan we nu rijden of niet. Marc en ik hebben beiden schrik van slijk. Dan toch maar vertrokken en ter plaatse ingeschreven. We gingen de korte afstand doen. In de laatste blok gestart, iemand per ongeluk de kant ingereden. Maar voor de rest ging alles goed.

We waren 9de en 11ste in onze categorie, de sponsor kan content zijn. Meer foto's vind je hier.

Olne Spa Olne

Bijna vergeten, die waren we dus ook gaan fietsen. Het startschot viel ....... en wij waren nog niet aan de start. Goed gereden, en IK WAS MARC voor. het zal meteen mijne laatste keer zijn. Klein detail, hij was plat gereden.

Erbeskoph

Wel ik ben blij dat ik die marathon ben gaan rijden, hij is geen gewoon Duits marathonneke. Hier zit werkelijk alles in, een aanrader voor iedereen. We hadden superbenen, maar kenden materiaal pech en dankzij ne toffe "Hollander" ging ik nog eens goed op mijne smikkel, met het gevolg een kot in mijn knie. Ambulance en al erbij, maar ik wilde doorfietsen, dus ontsmetten, windel en verder. Uitslag telde niet meer, spijtig de beentjes waren goed. We verbleven daar in een bungalowpark met eric en Bert. omdat alles tegenwoordig zo mijn mogelijk mag wegen, hebben we even getwijfeld om met onderstaande tenue te vertrekken ...... Meer foto's vind je hier.

10h van Grobbendonk

Leuk parcours, vrij snel met hier en daar wat singel tracks. En ons Patricia was van de partij samen met Tom, Gerrit, Marc en mezelf. We hebben ons daar 10h kostelijk geamuseerd, uiteindelijk werden we 2de bij de gemengde teams en 10de totaal. De slijkdabbers waren gewoon te sterk voor ons. Meer foto's vind je hier.

Marathon te Hobsheid

raar maar waar, dit is een marathon die iedereren eens gereden moet hebben. Mooi, heel mooi en belachelijk weinig deelnemers. Dit is geen wedstrijd maar een TT. De omgeving en het parcours zijn prachtig, ik naar daar met de United Bikers. Ik heb het me geen moment beklaagd en volgend jaar zien ze daar weer. Het leuke is ik heb daar Patricia Van Den Driesche leren kennen, een toffe madam die zeer snel kan rijden. Ze had me beloofd om binnenkort mee te gaan rijden in Grobbendonk met de 10h. Ik heb daar mijn tijdrit pakske eens aangetrokken, schoon hé.

Eerste rit voor "Safety Jogger"

Onze eerste meer uren wedstrijd van het jaar, VT4 te Genk. Rijders Dré, Gerrit, Mark en mezelf. We waren 14de geloof ik, heel mooi parcours en goede organistie. Alle foto's vind je hier.

Eerste Marathon Kellerwald

In het begin van het jaar mij laten overhalen, om mee te gaan naar Duitsland om aldaar de KellerWald te gaan rijden. Het zijn 3 dezelfde ronden van 40km, ik ben daar geen voorstander van , maar een mens moet met iets beginnen. Overigens Olne-Spa-Olne was goed meegevallen, dan zal dit ook wel lukken. Het ging goed 80km, toen kreeg ik last van buikkrampen en kreeg ik ook meteen mijn eerste serieuze inzinking. Ik dacht bij mijzelf, het zal wel overgaan. Dag Jan, het ging niet over. De laatste 40km heb ik dan ook meer gewandeld dan gefietst. Te snel vertrokken, te weinig voeding of drank, slechte dag? Wie zal het zeggen, ik was blij dat ik de finish zag. Op de foto, Kim en haar vriend. Met Kim ging het beter af, zij had de wedstrijd bij de dames gewonnen. Het parcours op zich, vond ik gene "Vette" en drie dezelfde rondjes is niet mijne dada.

Trainingstage in Mallorca

Op aanraden van een collega Maurice De Sutter, moest ik met hem eens mee gaan fietsen in het zonnige Spanje, vorig was ik alleen geweest, nu ging mijn vrouw en de zoon mee met de papa.

Wij 's morgens fietsen en zij al aan het zwembad. Nu moet ik zeggen, dit word een jaarlijks ritueel, uitstekende temperaturen, en je komt hier en daar toch wat hellingen tegen.

Den asfalt is ginder geweldig, als ge dat vergelijkt met Belgie ..... Het enige nadeel, soms kan daar geweldig veel wind staan. We waren daar dit jaar met een gezellige bende, Katrien (is geen simpel, klikken en ontdek haar site) en Dre, Jef, Maurice, Jan en zijn vrouwtje en mezelf. Al een geluk dat ik al wat had gefiets in de winter, want Jef en Dre zijn twee mannen van de grote plateau. Iedereen heeft daar wel eens zijn slechte dag gehad, de voorbereiding was gelegd voor het komende sezoen. Alle foto's vind je hier.

Het Team en Safety Jogger .....hoe het begon.

We slagen direct wat jaren over en gaan naar eind 2006. Als je fietst kom je nogal wat volk tegen, en mijne "bebber" staat nooit niet stil. Zo kwam ik Marc "Max" Vekemans tegen, ik kende hem al wat jaren, we hadden elkaar al meermalen tegengekomen op verschillende tochten en wedstrijden. Maar hij reed graag de Team-races van 4,6,10 of 24h, en vroeg of dat ik geen interesse had. Dit leidde uiteindelijk tot onze eerste koers in Langdorp, met een gemengd Team. En we hadden klinkende namen. De Max, ikke, Johnny Vertessen (Vlaams-Brabant Kampioen van 2007) en Kim Saenen (Palmares om U tegen te zeggen). Ik was toen direct naar mijn fietshandelaar geweest om te vragen dat ik niet wat truien kon krijgen, om zo het geheel wat uniform te maken. Die dag werden we 2de achter de ploeg van Peter Ven (Wereld subtop).

We stonden daar al direct te pronken met de truien van "Bike Shop Diest". Toen kwam Max en mezelf met het idee om toch te gaan meedingen in nog een paar wedstrijden, we hadden ons nml. kostelijk geamuseerd. Aangezien Safety Jogger toen net het MTB wereldje was ingestapt om hun producten te promoten, leek het mij een goed idee om die mensen eens te contacteren.

Het resultaat was dat zij ons zouden voorzien van 5 uitrustingen, en een tentje, of iets dergelijks wanneer het zou passen.

We hadden onze uitrusting we waren klaar voor het sezoen. Inmiddels had ik Max al overhaalt om dan toch maar een licentie aan te schaffen, zodoende dat we in belgische verschillende wedstrijden konden meedingen in de Masters II categorie. We zouden voorlopig in de teamwedstrijden rekenen op "gastrijders" iedereen is niet zo zot en heeft niet altijd den tijd.

We waren vertrokken. MTB Team Safety Jogger was een feit. Opzet, veel plezier maken en promotie maken voor onze sponsor.

Het dieptepunt

Een foto uit de oude doos, ik zo fier als een gieter met mijn zoon. Aan de aankomst van de Dolomitie, bijna niet getraind, maar toch de marathon afstand gedaan.
Je ziet mij nog lachen, een half uur later kreeg ik mijn inzinking. Je moet trainen voor zulke evenementen, het lijf verdraagt dat anders niet. Heel lang van afgezien, te lang. Dit wil ik nooit meer meemaken. Maar voor de rest, een hele mooie streek om te fietsen, prachtige vergezichten, lange klimmen, niet al te technisch. Er is wel dikwijls kans op slecht weer, rond die periode dat de wedstrijd plaatsvind. Het jaar dat ze hals over kop de wedstrijd aflasten was ik daar ook aan het fietsen. Sneeuwbuien, iedereen moest van den berg. Blij dat ik daarna in de sauna zat. Veel sjans hebben we nog niet gehad in Italie.

Vroeg of laat gaan we nog eens terug, er is daar namelijk een heel goed en leuk Hotel "Brotz". Hoogtepunt van mijn dieptepunt, kunt ge nog volgen was het fietsen met Roel Paulissen op zijn trainingsparcours, aldaar. Hij woont daar kort in de buurt. Het verschil tussen de wereldtop en fietsers uit het Hageland is ontzettend groot. Hij ging uitrijden die dag, en wij konden niet volgen.

Eindelijk

Het moest er eens van komen. Op verzoek van velen krijg je hier binnenkort alle wedstrijdverslagen, foto's ed. op deze blog.