VWV Keerbergen

Vroeger had je "Zondag Jos dag" nu is het tegenwoordig "Zondag koersdag". De 2de wedstrijd van de VWB vond plaats te keerbergen onder de naam "Grote Prijs Saeco".
De conditie is aan het beteren en vorige week verliep alles naar wens, dus ik zag het wel zitten. Zaterdag nog een duurtrainingske gedaan ..... en een klein hongerkloppeke gehad, ik moet toch eens leren te eten voor ik vertrek. Onderweg bij de ploegmaten (Dewyngaert .....Bob de verbouwers) even gestopt, ze zijn nog steeds ijverig bezig, binnenkort zullen ze dan ook wel terug op de fiets springen. Ze gaven weer slecht weer voor het weekend, maar zaterdag was het mooi en zondag was het mooi tot net voor de start, toen begon het te regenen. Hoe harder het begon te regen hoe harder mijne moraal zakte. Er waren bijna 60 vertrekkers, sterke Jan had kunnen wisselen op zijn werk en was samen met Luc present, Marc moest afhaken wegens ziekte. Er werd ronde na ronde getracht om weg te springen, echter het stuk naar de meet had je wind op kop en telkens kwam daar alles terug bijeen. Ik had al een vermoeden voor de start dat het ging uitdraaien op een massaspurt, wat uiteindelijk ook gebeurde. We mengde ons redelijk in de debatten, maar waren zeker niet dominant aanwezig met de ploeg. Ikzelf had de benen niet van de week ervoor en besloot op het einde om wat vanachter in de groep te gaan luieren om zo de 2 laatste rondjes nog eens alles te geven. In de laatste ronde reden de mannen van Concap dan ook weg maar op een dikke 100m van de meet werden zij terug gegrepen, en ik zat ideaal achter de zwarte trein van de overwinnaar had ik mij gepositioneerd. Ik zat wel rechts in de wind, maar daar lag alles open. Net op het moment dat ik mij wilde rechtzetten, werd er een renner in volle vaart aangereden, zijn wiel begon te slagen en voor mijn neus kon er ene niet meer op zijn fiets blijven zitten. Hij ging van links helemaal naar rechts en had het geluk dat hij tegen een andere renner, dewelke overigens sterk op zijn fiets zat, terug kon recht krabbelen. Ik dacht, hier gaan we voor het tweede jaar op rij met ons bakkes tegen den asfalt liggen, want die gasten gaan vallen en ik en de rest achter mij kan niet weg. Maar ze bleven recht. Met dit manoeuvre was mijn goede positie wel naar de kl***ten. Uiteindelijk werd ik nog 19de, Jan werd 15de en Luc, dewelke de conditie te pakken heeft tov vorig jaar, eindigde in het peloton. Nu 2 weken duurtraingen en veel werken in het weekend, hoe gaan we het weer combineren? Er was nog een leuke verrassing op het einde, het vrouwke was de laatste 2 rondjes nog komen kijken. Alle foto's kan je hier terugvinden. Dit waren de winnaars bij de C : Henri Hermans, D: Francy Baptist,
E : Georges Vonckx

VWV Kessel-Lo

Het moest er een keer van komen, mijn eerste wegkoers voor dit jaar. Kessel-Lo was de afspraak en we waren benieuwd of we "überhaupt" konden volgen, na het strandrace seizoen waar ik toch wat diep was geweest in de laatste wedstrijden. Mijn trainer kwam kijken dus kon ik het niet maken om niet te starten. We reden in onze nieuwe uitrusting, maagdelijk wit, in dit in strontweer. Het was koud, nat en de verwachtingen waren niet al te hoog gespannen, maar de ploegmaten waren allemaal al redelijk in vorm, dus dat was al een opsteker. Er werd gepraat over ploegentactiek, simpel, proberen mee te gaan met een ontsnapping en daarna moest de rest maar alles afstoppen. Eén keer waren wet zijn 5 weg, en heel ons ploegske was erbij, maar het heeft niet lang mogen duren. Er was maar één stuk waar de forcing kon gebeuren en dit was direct na de meet, daar lag een helling van een 70m, 15x moesten we hier naar boven. De benen waren beter dan verwacht, heel de ploeg reed attent mee voorin en Marc kon meegaan met een groepje met onder meer Luc Van Roy de latere winnaar. Wij hielden ons aan het plan, we probeerden alles te counteren. mocht er gat komen zouden we wel mee ronddraaien. Sterke Jan reed bijna de hele koers vooraan in het peloton en liet niets ontsnappen. Luc reed ook een heel sterke koers, hij heeft er dan ook een geweldige goede winter opzitten. Alleen met op een ander zijn wiel te springen had hij nog problemen, hij trok liever alles op een lint. Uiteindelijk werd Marc 5de, Jan 14de, ik 19de en Luc 20ste. Ploegkapitein content, trainer content, iedereen content. Volgende week zakken we met zijn drieën af naar Keerbergen, Jan moet jammer genoeg werken.

Strandrace Knokke

De laatste manche van het kustcriterium vond plaats te Knokke. De wedstrijd ging door onder een stralende zon maar het was ijskoud en er stonde een gierende wind. De start was dan ook met de wind knal op onze neus. Bij de start was ik meteen goed weg, het peloton bleef bijeen door de felle wind, echter in Knokke zijn geen grote golfbrekers, maar ze hebben daar wel houten palen staan dewelke 2 meter vertikaal het zand uitsteken, her en der is er wel wat plaats om deze obstakels te nemen. Er is echter maar plaats voor 3 max. 4 renners, er is dus geen plaats voor een aaneenstormend peloton. Ik besloot wijslijk deze obstakels helemaal langs buiten te nemen, dit bleek een juiste beslissing. Het peloton brak in stukken en ik was mee met weg met het eerste deel van, het peloton. "So far, so good", zoals je weet waren mijn laatste testen en mijn bloedonderzoek niet al te goed. Ik besloot dan ook om mij te positioneren in de groep. Eenmaal aangekomen op het einde van deze lange zandstrook, wist je dat alles ging uiteengereden worden in het Zwin. Het natuurreservaat, waar wij deels op verharde wegen mochten doorvliegen. Hier werd gevlogen en veel gevallen, het slijkstuk op dit parcours viel dit jaar wel mee, maar met strandbanden is het toch opletten geblazen. door 2 verkeerde beslissinggen deels te wijten aan valpartijen voor mijn neus verloor ik tientallen plaatsen. Er werden snelheden gehaald van rond de 40km/h, het was dan ook even snakken naar adem en ik had mij al helemaal vanvoor op mijn zadel gepositioneerd om zodoende terug de aansluiting te vinden met een groepje. eenmaal terug op het strand hadden we nu wind af, zo moeilijk het windop ging zo gemakkelijk ging het nu voor mij wind af. Ik had een 44 steken, maar had hier gemakkelijk een 46 kunnen gebruiken. In Knokke moesten we door een heuvelachtige zone met allemaal mooie witte huisjes en veel toeschouwers. Er waren 3 korte maar zeer steile hellingen, daarna nog door een lokaal park het strand op en de laatste ronde werd ingezet. We bleven bijeen op het strand met een man of 20, in het Zwin werd alles op een lijn gerokken en we bleven nog met 6 man over. Na de laatste hellingstrook voelde ik het in mijn rechterkuit kittelen, de krampen waren nabij. Gefinished als 67ste en 14de bij de masters, met een deelnemersveld van zo'n dikke 700 man mogen we tevreden terugblikken op deze race. "Onze Dirk is nog niet versleten!".