Grote Prijs Dorpsgenot

Het Dorpsgenot richtte voor de eerste maal een wielerwedstrijd in voor dorpelingen en wielertoeristen, aangezien ze zelf ook een wielerclub hebben konden al de leden van deze club ook meefietsen met de dorpelingen. Ik had besloten om niet te fietsen. Ik ben nooit een goeie thuisrijder geweest, bewijs daarvan mijn koers in Messelbroek (afgestapt). Aangezien de Koekie (uitbater van het Dorpsgenot en bezieler van deze koers) mij contacteerde om toch mee te rijden met hem bij de dorpelingen, stemde ik toe. We waren dus met een aantal renners van het Dorpsgenot aanwezig. Het weer was voortreffelijk, maar na mijn onfortuinlijke val van vrijdag had mijn lijf en benen her en der last. We waren met dik 40 renners en de eerste ronde werd netjes achter de wagen afgelegd met Koekie op kop. Bij het ingaan van de 2de ronde werd het tempo opgedreven en de koers was bezig. Het parcours een dikke 3km bestond uit een lichte helling in 2 delen, en op het 2de deel stond de wind pal op de neus. Daarna was er een gevaarlijke haakse bocht en dan bergaf richting hoofdbaan. Eenmaal links opgedraaid richting finish hadden we de wind vanachter. Bijna elke ronde werd er gesprint voor een premie in totaal deden we iets van een 48km. Er waren nog wat renners aanwezig, zelfs een paar jonge snaken die gezwind over het parcours reden. Maar al vlug werd duidelijk dat er op de helling te traag werd gereden, daar waar je verwacht van het peloton uiteen te rammelen, daar kwam iedereen terug. Er zat dan ook weinig cohesie vanvoor. Op een gegeven moment kreeg nummer 200 zomaar een vrijgeleide. Nogthans het was een echte hardrijder, maar niemand sprong er naar toe en we bleven op 20sec. rijden. In het begin van de koers had ik steun van Chris (de plakker), trok zelfs de spurt aan voor mij voor een premie. Op een gegeven moment vielen er een paar renners achter ons, misschien word het tijd om het gat gaan toe te rijden. Ik had met de jonge renners (Jan en zijn broer denk ik) afgesproken om 3 rondjes van et einde weg te springen naar de koploper, en zo gebeurde. En toen waren we nog met 9, maar ronddraaien bleef moeilijk. Ik zat al een hele tijd met tekenen van krampen in mijn benen, te weinig gedronken en mijn bidon was al een gehele tijd leeg, de val op de bmx deed er natuurlijk ook geen goed aan. De laatste ronde sprong Jan weg op de helling, ik erachter, toen had ik vol moeten overnemen .... maar ik durfde niet aangezien ik moest zien dat mijn benen niet in de krampen schoten. Iedereen terug bijeen en massaspurt. Nu ik ben niet van de traagste dus dat kwam wel goed, ik wist dat Jan als eerste zou aanzetten, maar hij ging rechts rijden. Ik kreeg schrik dat ze mij gingen insluiten, dus ik bleef wat links van hem. Slim als een jonge renner is dook hij potverdikke rechts het gat in. En ineens zat daar iemand in zijn wiel die ik van gans de koers nog niet gezien had (slimme coureur). Dus zij naar rechts en ik naar links, met niemand om uit het wiel te komen. Ik had nogthans met mijne 11 wind af eens graag geprobeerd uit Jan zijn wiel te springen. Jan was de verdiende winnaar, jong talent en ik was verdienstelijk derde. Ik gelukkig, de Koekie gelukkig, zijne trui mee op het podium, Eefje de vrouw van de Koekie gelukkig (zij was het bloemenmeisje) en bij bloemen horen kussen. De organisatie was dik in orde, er was veel volk naast het parcours. Er komt volgend jaar ongetwijfeld een vervolg.
Foto's volgen asap.

BMX Bekaf clubkampioenschap

Het was zover ik had mij dan toch laten overhalen om te gaan meerijden aangezien mijn vrouw ook al was ingeschreven. Dus heel het gezin op de bmx, van Daniel mocht ik zijn cruiser lenen. Het probleem bij mij is eens ik met een nummer rijd ga ik er altijd vol voor. De zoon was goed bezig en won makkelijk zijn reeksen, wel spijtig en niet te begrijpen dat ze de mannen van 5 en 6 indezelfde reeks lieten rijden. Als reden werd blijkbaar te weinig bekers, al was het maar een medaille van 2€ en die mannen waren gelukkig. Daar heeft de clubleiding toch jammer genoeg een steek laten vallen. In de finale werd Dante knap 2de. De mama zag het blijkbaar niet zitten, ze werd uitgeschakeld in de reeksen met een 6de plaats. Ik ging er vol voor, reed met klikkers, wat een voordeel is maar had problemen om te blijven staan aan het starthekken. 1ste reeks fotofinish, tweede reeks 2de en derde reeks gewonnen. Maar ik begon mij steeds te ergeren in mijn start, ik stond daar als een beginneling te wiggelen aan dat verdomd starthekken. In de finale was ik dan ook als voorlaatste weg. En dan het toch niet kunnen laten en maar proberen wat plaatsten in te halen, en da's verdomd lastig op dit parcours. Bij de eerste bocht was ik er al een paar voorbij, alles moest gebeuren in den 2de bocht. Vol erdoor en vol op mijn gezicht, op het eerste zicht niet erg tot ik recht stond. mijn voet zag blauw en was opgezwollen. Na de bbq nog naar spoed, gelukkig niets gebroken. Wat pijnstillers en hopelijk kunnen we zondag terug gaan koersen op de baan. Respect is nog gegroeid voor die mannen die over dat parcours vliegen, proficiat aan alle mama's en papa's. Ik denk dat ik volgend jaar ga passen. Ik heb nog wat foto's genomen, je vind ze hier.

Koers Groot-Lo 16 augustus

Het begint op een kleine ronde te lijken, 3 dagen koers na elkaar. Vandaag waren we terug in Groot-Lo, er was een vrij omvangrijke groep aanwezig. Zaterdag reden we hier nog 38km/h gemiddeld, vandaag zou het dik 42km/h zijn. Er stond wat minder wind en het was iets minder warm. In het begin wat geprobeerd en ik voelde dat de benen vrij goed zaten, dan maar terug in het peloton gekropen tot de laatste 5 rondjes. Mee vanvoor gaan boenken, plezant. Op het einde de spurt aangetrokken voor mijn ploegmaat, maar hij werd eruit gekwakt en werd 14de. Ik had me vandaag goed geamuseerd. Vrijdag gaan we een wedstrijd bmx'en. Hopelijk komt dat goed.

Koers 's Gravenswezel 15 augustus

Mark overtuigde mij om toch maar te gaan fietsen in het Antwerpse, ik was echter nog niet lang uit mijn bed na een nachtje draaien. Onderweg gestopt bij een bakker, zo hebben we dan toch nog iets in het lijf zitten voor de start. We konden nog net 1 rondje verkennen, het was een mooi parcours met keren en draaien en één stuk asfalt. Er waren niet veel renners, ik was benieuwd hoe het lijf zou reageren. Na de start werd er al direct goed doorgetrokken en het viel niet meer stil, gisteren hadden we nog een gemiddelde van ergens in de 38km/h, nu zouden we op dik 42km/h uitkomen. Ik voelde al meteen dat de beentjes nog niet wakker waren, dus we gingen ons maar wat wegsteken in de hoop dat het zou beteren. En inderdaad naarmate de koers vorderde ging het steeds beter met de beentjes, in de voorlaatste ronde nog weggereden met een omvangrijke groep na de kasseien. Maar helaas na de spurt voor de premie, dewelke gewonnen werd door Mark, kwam alles weer bijeen. In de laatste ronde glipte er nog 3 man weg met in de achtervolging Mark die er net voor de meet nog bij kwam. Hij werd 4de in de spurt, onze dag was weer geslaagd. We zijn eens benieuwd hoe morgen de beentjes gaan reageren?

Koers Groot-Lo 15 augustus

Na het platrijden van vorige week zag ik het helemaal zitten om te starten te Groot-Lo. We waren met gans de ploeg dan ook voor de eerste keer compleet. Vanaf de start begon ik regelmatig mee te springen, tot halverwege koers was ofwel ik ofwel Mark mee in de aanval. Maar het bleef bijeen, het tempo lag niet zo hoog, het warme weer zal hier zeker voor iets tussen gezeten hebben. De laatste rondjes waren er her en der toch mannen die konden ontsnappen. Mijn pijlen waren toen al op en Mark was mee dus .... Op het wilde mijn ploegmaat nog wat versnellen met mij in zijn wiel, maar bij hem was ook het beste er al af. Ik moest van veel te ver beginnen te spurten, en dan weet je hoe laat het is. Maar we hebben ons geamuseerd, 's avonds moest ik gaan draaien en morgen gaan we mischien weer koersen. Het leven van een Dj kan zwaar zijn.

Test teamfietsen en wieleroutfit 2010

Zoals je wel weet worden de modellen van 2010 meestal al voorgesteld rond deze periode. Op de volgende foto's had onze ploegmaat Filip Dewijngaert de kans om de nieuwe fietsen en kledij te testen op de muur van Geraardsbergen. Het kaderke was wel 1 maatje te klein.

VWV Laakdal

Zaterdag hadden we 100m borduren moeten plaatsen en van fietsen was er dan ook niets van in huis gekomen. Dus stonden we vandaag met volle goesting aan de start, er waren niet al te veel renners en de wegen waren ruim, achteraan op het parcours lag er zelfs een nieuw stuk asfalt. Ideaal om met mij kartonnen hoge velgen rond te vliegen, er lag net een nieuwe tube op van Veloflex. Volgens de verkoper waren ze niet de goedkoopste, maar hier kon ik veel meer kilometers mee rijden. Dinsdag was ik wat nerveus te Booischot vandaag had ik mijn zenuwen onder bedwang. Samen met ploegmaat Luc waren we dus present, onze twee andere ploegmaten vliegen er pas terug in te Groot-Lo. Na de start had je na 25m al direct een bocht naar links, en daar begon het spelletje al. Er gingen direct al een paar renners aan de haal, ik zat wat ingesloten en kon niet direct demarreren. De benen waren goed dus wij erachter, maar er zat weer geen overleg in de achtervolging. Nu en dan sprong er iemand weg om dan 100m later terug te worden gepakt. In de derde ronde waren we dan toch met zijn vier die iet of wat ronddraaide met de rest in ons wiel. We kwamen tot op 30m van de koplopers, ik ging vol door de bocht om zodoende nog een keer over te nemen en het gat toe te rijden (proberen). Maar toen schoof mijn achterwiel zomaar weg, met wat gevloek van de mannen die in mijn wiel zaten tot gevolg. Ik kon me wonderwel recht houden, eens een mountainbiker altijd een mountainbiker zeker. Niemand was gevallen, alleen wat verschoten. Wat bleek, mijne nieuwe tube waar ik veel kilometers mee ging afmalen stond potverdikke na de tweede koers al plat. Al een geluk dat ik dit niet voorhad met mijn voorwiel, of ik had de beton weer mogen kussen. Na een 3-tal rondjes was het al gedaan voor bie bie. Dan maar wat foto's gaan trekken en supporteren voor ploegmaat Luc. Zaterdag in Grrot-Lo gaan we het nog eens proberen, en dan zijn we met de voltallige ploeg aanwezig. Ik heb van Christel eens een foto genomen, de vrolijke dame die elke week honderden foto's neemt bij de VWV.

Booischot vwv koers

Het was al een hele tijd geleden dat we nog gaan koersen waren bij de VWV. Ik had terug wat meer gaan MTB'en als voorbereiding op mijn marathons. De volgende staat pas gepland in oktober, dus gingen we weer eens meevlammen op de baan. Omdat het zolang geleden was en de Mark mij wat nerveus maakte, had ik behoorlijk wat last van zenuwen voor de start, hetgeen mij anders totaal vreemd is. Het was dan ook een criterium, en dit was nieuw voor mij. Met 3 ploegmaten aan de start, ik schat dik 50 renners, stonden we klaar voor 27 rondjes. Bij het vertrek trokken ze al direct goed door, mijn ketting had ik een paar dagen voordien vervangen maar mijn cassette was normaal gezien nog niet versleten. Maar telkens als ik na de bocht moest aanzetten, begon hij tepas en te onpas te schakelen achteraan. Het was dan ook moeilijk om soms een wiel te houden in den bocht. In ronde 4 gingen ze achter mij liggen, hoogste tijd om op te schuiven. Mark had al verwoede pogingen gedaan om weg te komen, echter zonder resultaat. 3 ploegmaten waren er vandoor gemuisd met daarachter nog eens 7 man. We hebben met een paar renners getracht om het gat terug toe te rijden, maar er deden er maar 4 mee en de rest bleef in het wiel zitten. Sommige spurten wel eens weg, om dan na 500m terug te worden gegrepen door ons. Zo zal het nooit niet lukken. Twee rondjes voor het einde zat Mark op kop, ik vlamde weg uit 7de positie samen met nog een renner. Mijn bedoeling was dat er een paar gasten dit gat gingen dichtrijden, zodoende kon Mark terug vertrekken, maar we hadden het bijna gehaald. We werden gegrepen op 50m van de meet. Toen kwam het peleton er in vliegende vaart over tot onsteltenis van mijn medevluchter. Ik had ene keer meer moeten overpakken volgens hem en ze waren nooit meer terug gekomen. Ik zal er de volgende keer eens aan denken. Mark 15de ik ergens rond de 25ste plaats. Ik heb me goed geamuseerd, volgende week gaan we hopelijk weer fietsen, maar eerst thuis borduren zetten.