VWV Keerbergen 29 maart

Eindelijk het regent niet. Vandaag gaan we met een voldaan gevoel eens met de fiets naar de koers te Keerbergen kijken en mijn "oudere" ploegmaten aanmoedigen bij de "C's". En dan kon ik de beentjes meteen wat losfietsen na de wedstrijd van gisteren. Ik had wel bijna wind op kop tot ginder, maar dan hebben we straks wind af. Ik moest gaan eten met het vrouwke samen met de MTB vrienden, dat ging normaal zonder problemen lukken, tijd zat. Aangekomen deden Marc, Dirk en Luc het goed vooral Marc kon zich weer niet stil houden, steeds in de aanval maar er waren er al twee gaan vliegen. Zij werden dan ook 1 en 2, daarna kwamen er een achtervolgende groep met Marc en Dirk. Marc ging normaal de spurt winnen, maar 2 meter voor de meet kreeg hij krampen hij werd nog 5de. Dirk dewelke het gat had gelaten werd 10de, Luc eindigde als 10de in het peloton.
Tijd om terug naar huis te fietsen, maar de vrouwkes van Dirk en Filip probeerden mij te overtuigen om toch maar mee te fietsen. Het vlees is zwak voor vrouwelijk schoon en ik met mijne stomme kop toch maar gaan inschrijven. Al mijn dingen uitgezwierd in hunnen IVECO, want ik was daar met het fietske, Dirk beloofde met plechtig om mij straks naar huis te rijden. Het zijn daar toffe gasten, die voornaam doet al veel hé.
Over de 100 vertrekkers, na 500m stak er bijna ene naast het parcours en in de 2de ronde toen dat we kort bij de 50km/h reden gebeurde er weer iets en iedereen in de remmen. Da's elke week hetzelfde, daar zitten er een paar bij die met een paard moeten gaan rijden. Het tempo laag hoog vooral op het lange stuk naar de meet. Maar het ging redelijk goed, vorige week te Groot-Lo was ik volgens mij al een paar rondjes aan het rijden met een leegloper achteraan. Nog 7 rondjes te gaan, er lag al een pak volk eraf en er werd zo zot niet meer gekoerst, nog altijd wel snel. De benen begonnen te tintelen, nog even op de tanden bijten en aftellen. Opeens zat ik weer helemaal vanachter, vlug maar wat opschuiven want als er nu iemand een gat laat vallen, .....ik ga dat nooit meer toe krijgen. Na 75km moe maar voldaan, en een paar keer zwarte sneeuw gezien, in het peloton geëindigd. Dirk en Filip waren de hele tijd blijven supporteren, met de mannen naar hun thuis gereden. Daarna heeft Dirk me met de wagen naar huis gereden. Even gebeld naar het vrouwke, .....het etentje was al gedaan, maar ze zat in goed gezelschap. Morgen losrijden. Zaterdag geen koers, ik ga de Ronde Van Vlaanderen rijden en zondag bij vrij goed weer ga ik nog eens met de MTB koersen, Olne - Spa - Olne.

VWF Buggenhout 28 maart

Zaterdagmorgen, wat een kl****teweer regen, wind. Teammaat Dirk ging vandaag met de VWF meerijden te Buggenhout, hie liever dan ik met zo'n weer. Hij moest normaal starten ergens net na de middag, maar hij ging niet vanwege het slechte weer. Na de middag klaarde het weer op te Messelbroek, en ik besloot om toch eens te gaan kijken, en ik nam mijn fiets maar mee. Je weet nooit als het begint te kriebelen. Onderweg alles droog maar eens de brug te Willebroek over, donker en natuurlijk regen. Aangekomen was het daar weer goed bezig, ik zag daar allemaal verkleumde renners op de fiets. Ik blijf hier ferm in mijn wagen zitten, om 15h30 starte mijn reeks en opeens op 15h30 stopte het met regenen. 5 min. getwijfeld en mij dan toch maar gaan inschrijven. Het leuke hier is dat ze de groepen apart laten vertrekken en het word dan ook meteen een pak veiliger. Maar ik had het parcours niet verkend en had mij dan ook niet kunnen opwarmen, we zijn benieuwd wat dat gaat geven. En het viel mee, ik had in het begin meer moeite dan op het einde. Regelmatig werd er een keer weggesprongen maar niemand geraakte weg. Zelf heb ik ook een paar keer geprobeerd, maar we zijn nog niet goed genoeg. Op het einde werd het een massaspurt, ik geloof wel dat er de laatste km er nog ene was gaan lopen. Ik besloot niet mee te spurten, mijn dag was al geslaagd. Kunnen uitrijden zonder problemen en uiteindelijk 28ste geworden. Ik ga binnenkort nog eens meerijden, het was daar leuk.

vwv Groot-Lo

Eindelijk was het zover de eerste wedstrijd van het seizoen. We hadden al redelijk wat getraind, doch niet meer dan vorig jaar. Normaal gingen we de eerste koersen overslaan, maar aangezien we in april weinig vrij zijn in het weekend gingen toch maar meerijden. Eerst gingen we nog supporteren voor onze ouwe clubmaten, Dirk, Luc en Mark zij reden immers 2 uurtjes vroeger. Aangekomen ging ik het parcours verkennen met Filip en Tom. Er werd daar een trechter gevormd achterkant, daar waar we over een slecht stuk asfalt moesten, hopelijk moeten we hier niet met teveel volk over.
Bij de C's was Mark goed in vorm van bij de eerste ronde vloog hij al mee in den aanval, hij behaalde uiteindelijk een top 10 plaats. Dirk kwam aan in het peloton en Luc was afgestapt met een pijnlijke rug. Groot was mijn verbazing toen ik merkte dat we gingen starten met ca. 160 vertrekkers op dat smal stuk achteraan is dat zoeken voor miserie. Ze zouden de A en de B groep dan toch maar misschien beter in 2 groepen laten vertrekken. Bij de start stond ik vrij goed gepositioneerd maar eens de bocht om had ik mij al laten ringeloren en kwam ik terecht in het achterste deel van het peloton. Ik ben daar vanachter niet meer weggeraakt. Op het smalle stuk was het al van dat, rechts gaten in de weg en links veel zand en steentjes, het duurde dan ook niet lang of er werd daar al massaal gevallen. Elke ronde moest je daar ook al oppassen of je verongelukt daar over een bidon. Ze reden daar vol op mijn achterwiel, ik had direct het gevoel of mijn rem toestond, dit bleek niet zo te zijn wij dus maar verder, mijn zadel was wel losgekomen, dit viel al bij al nog wat mee. maar bijna in elke bocht zeker daar vanachter stonden we achteraan stil, en dan maar optrekken naar de 50km/h. Op een gegeven moment was ik aan het trekken en het sleuren en ik geraakte maar niet voorruit. met nog 10 rondjes te gaan stapte ik bij de meet uit het peloton, de benen wilde niet mee en mijn rug had ik al helemaal geforceerd. Toen ik afstapte maakten ze me erop attent dat ik plat stond, er zat misschien nog 1kg druk in mijn achterwiel, wie weet hoelang was deze al aan het leeglopen? Dat was dan misschien de reden dat het optrekken zo moeilijk ging. Het rare was ik was geen enkele keer boven mijn omslagpunt geraakt in de koers, allez de 45km die ik had meegereden. Misschien de laatste weken teveel getraind en te weinig gerust. Als het zondag niet regent gaan we het nog eens proberen te Keerbergen, hopelijk dan met wat minder volk.

Morgen mijn eerste koers van het jaar

Morgen is het dan zover, de eerste koers van het sezoen komt eraan. We zijn eens benieuwd dat we kunnen volgen. Maar het sezoen duurt nog lang. Er zal morgen een pak volk zijn te Groot-Lo en het is daar blijkbaar niet zo gemakkelijk. We zullen wel zien. Eerst gaan we goed feesten want mijn zoon word 7 vandaag. De krokketten zullen smaken!

Trainen en nog eens trainen

Zaterdag komt de eerste koers eraan. Ik ben benieuwd of we gaan kunnen volgen. Op de trainingen begint het tegenwoordig wel te vlotten. De zoon begint zich ook terug thuis te voelen op zijn bmx. De zaterdagen zijn tegenwoordig mooi gevuld, de zoon training in de voormiddag, de pa en de nammiddag en de mamma da's voor later op den avond .... Wat kan het leven toch mooi zijn, alleen spijtig dat er maar 1 zaterdag is op een week.

Peter Aerts

In Deurne bij Diest werden zondag de EZC en U23 op weg gezet voor een wedstrijd van 113 Km of 18 ronden. Het was een organisatie van de wielerclub “Strijd en Zege” die ook op 14 juni nog een wedstrijd zal organiseren. Toen in de eerste ronde enkele renners nogal fel te keer gingen, groeide daar een ontsnapping uit. Met twaalf reden ze stilaan weg om na 3 ronden reeds 45 sec voorsprong te hebben. Het was een kopgroep waar pit in zat met Peter Aerts, Tom Willems, Nico Indekeu, David Van Hove, Andy Baute, Peter Verstraete, Klaas Stynen, Frederic De Bie, Gunther Cuylits, Jimmy Tielens en de Nederlanders Jos Castelijns en Ruben Dorren. Die twaalf liepen steeds verder uit, tot meer dan 2 min. in de 10de ronde. Maar dan gingen Tom Willems, Andy Baute en Nico Indekeu tot de aanval over. Ze sloegen gauw een kloof die enkel nog door Peter Aerts, Gunther Cuylits, Jos Castelijns en David Van Hove kon overbrugd worden. Die zeven namen een veilige voorsprong terwijl de andere vijf uit het aanvankelijke twaalftal, werden bijgehaald door sterke jongens die uit het peloton waren gevlucht. Naar het einde toe toonde Peter Aerts (uit Geel) dat hij nog bijzonder veel inhoud over had. Hij regelde zowat vooraan het gebeuren. Hij zette zich vol vertrouwen op kop en bij het ingaan van de laatste ronde duwde hij door en vertrok in één rush naar de zege. Hij was gewoon de sterkste en toen hij met 20 sec voorsprong over de eindstreep reed, mocht hij op verdiend applaus rekenen van het publiek. Achter hem spurtte de Nederlander Castelijns zich naar de 2de plaats voor Tom Willems (3de), Andy Baute (4de), Nico Indekeu (5de), Gunther Cuylits (6de) en David Van Hove (7de)
Peter Aerts hoopt dit seizoen op wat minder pech dan in 2008. Hij won toen 1 wedstrijd maar in 2007 waren het er 7. Verrast over zijn zege was hij niet, want op de voorbije trainingen had hij reeds een goed gevoel over zijn conditie waarmee hij aan het seizoen zou beginnen.

Zo vader zo zoon

De appel valt niet ver van de boom. Zaterdag moest de kleinste gaan trainen op de piste te Hulshout. Ik had hem op het hart gedrukt om zeker niet te gaan slalommen en steeds voorruit te kijken. Hij volgde de raad van den ouwe goed op maar spijtig genoeg kwam er iemand van boven naar beneden gereden en raakte voluit zijn achterwiel. Over kop en pijn heel veel pijn. De motivatie was ver te zoeken de eerste minuten, maar wat later begon hij dan toch terug te fietsen en 's avonds werden er al grote verhalen verteld over zijn valpartij .......net zijn pa.

Op de foto staat hij met zijn kapotte broek.

De Ster is Back

De Ster is Back
Video verzonden door COREMANS