TT Mol,Gelrode en Neeroeteren

Aangezien dat de Rillaarse Bikers hun TT organiseren in de nabije toekomst, werd er aan de leden gevraagd om minimaal 3x te gaan flyeren (papiertjes steken). Als we tijd hebben geen probleem, maar verplichtingen ..... Zaterdag met de kleine gaan voetballen om 9h30, overigens heeft hij daar zijn beste match van het jaar gevoetbald. Pappa fier en tevreden want nu kon ik met Bert en Eric mee papiertjes gaan steken te Neeroeteren, met de fiets naar ginder en terug. Wel we kunnen kort zijn, we hebben in België toch slechte fietspaden, bij aankomst stond mijn band dan ook plat. Niet verwonderlijk want de fietspaden lagen bezaaid met kleine steentjes, maar durft niet op de baan te rijden of je krijgt de 5de toetersymphonie van de diverse auto's te horen. Ze zouden beter wat gaan fietsen, bevorderlijk voor het hart en tegen de stress.

In het oprijden haalden we vlotjes 33km/h gemiddeld, ik wist al direct hoe laat het was. Terugrijden met de wind pal op onze neus. Net iets over de 100km gedaan en we waren op tijd thuis want we hadden nog wat werk voor de boeg. Mijn vrouw ging de dag nadien met Dante en Claudia naar Mol en ik ging naar Gelrode ..... papiertjes steken.

Ik samen met Ludo naar Gelrode met mijn Epic naar ginder, 45km en terug naar huis. Het was in feite nest leuk, 2 oude mannen samen op pad. Over de TT niets dan lof, behalve één van de laatste splitsingen, daar stond blijkbaar een wagen geparkeerd voor een van die borden. Bijna gemist. Het ging vlotjes, mij nergens moeten forceren, nu en dan eens even doorgeduwd zonder ons pijn te doen. En mijn Epic weegt dan wel iets meer dan mijn andere fietsen, maar als je last hebt van de rug, en bergaf ...... zalig. Daarna afgesproken met de vrouw en de andere leden in het Dorpsgenot. de kleinst was zo fier als ne gieter dat de mamma niet kon volgen. Die heeft de smaak al helemaal te pakken, nu de mamma nog. Volgens haar viel het mee, behalve het vroege opstaan.

Het leven van een coureur kan hard zijn. Je gelooft het nooit maar in het weekend ga ik nog een keer flyeren, hopelijk gaat mijn vrouw ook weer fietsen.

Naar Marc nog even een sms gedaan, die was samen met Tom en Angie gaan racen in Oostduinkerke, maar geen antwoord. Hopelijk leeft hem nog, ik zal hem morgen wel tegen komen op de piste.

Strandrace Blankenberge 17 februari 08

Het is er dan toch van gekomen, mijn eerste strandrace. Was het mijn lot of gewoon toeval, maar net die week was ik ziek geworden. Niet alleen dat maar mijn rug zat ook helemaal geblokkeerd. De raad van Marc maar opgevolgd en een racecassette laten steken met natuurlijk een 46 vooraan. De bike was voorzien van blauwe maagdelijke strandbanden. De hele week niet meer gefiets, het ging niet de longen en rug deden teveel pijn. Maar zaterdag moest en zou ik die banden eens gaan testen te Averbode in het mulle zand aldaar. Stefan vergezelde mij tot ginder, op de baan ging het verbazend goed met longen en rug maar eens aan de zandbak aangekomen zakte de moed in mijn schoenen. Ik geraakte door dat kl****te zand niet door, Stefan daarentegen fietste mij aldaar fluitend voorbij ...... met zijn noppenbanden. Dit beloofde al niet veel goeds voor zondag. Ik mocht met de bus van de Goorbikers mee, waarvoor mijn dank. Toffe gasten, en als ze iets doen doen ze het goed en in stijl. We waren met 33 personen, supporters incluis. Zalig grote bus, we waren nog maar net vertrokken of ik was al in dromenland. Ik kan moeilijk wakket blijven in een bus of auto. We waren goed op tijd daar 3h voor vertrek. Rustig de tijd genomen om de nodige formulieren te gaan halen en oms om te kleden. Dan met een paar man gaan verkennen, ik was benieuwd. Viel dat tegen, er was bijna nergens te rijden, in Zeebrugge was een ellenlange loopstrook. En naast de waterlijn net voorbij het strand, zakte mijn banden een cm of 10 in het zand. Wat kwam ik hier doen, .....Marc steunen, inderdaad. We stonden op de eerste startrij, natuurlijk had ik het verkeerd gekleurd trekbandje. De mannen vooraan hadden rode, bandjes, dan groen, etc.
Na een kleine discussie met een paar mensen van de organisatie, kreeg ik promp rode bandjes, zoals voorzien op het deelnemersformulier.
Net achter ons op de 2de rij nog twee toffe gaste pa en zoon de Wijngaert. Filippe de zoon heeft zowat het postuur van Tom Boonen, alleen zijn vriendin is iets ouder. De start was lopen geblazen, niet 1, 2,3 maar een sirene en we waren weg. Marc stond nog uit te leggen hoe hij er iedereen zou afrijden, maar ik was al weg. Je kent dat sprookje van die 7 mijlslaarzen, wel ik vermoed dat Marc zo'n MTB-schoenen heeft. Eer dat ik op de fiets zat was hij al meer dan 20m voormij. En ik ging kop trekken voor hem, het zal voor een andere keer zijn. Ze vliegen daar links, rechts, ....overal, welk spoor moet je nu nemen. Groot was echter de opluchting dat we nu wel langs de waterkant konden fietsen. Het is toch iets raar zo'n strandrace. Ik heb de eerste ronde Marc nog zien rijden tot aan de vuurtoren, iedereen reed rechts, voormij reed er iemand links, ik dacht, die kent dat hier ....... Ja datte, vast vanaf den eerste meter, de rest reed lekker verder. Vroeger was ik een echte antiloop, nu ben ik meer een ezel. Lopen, dat gaat dus niet.
Maar eenmaal op den dijk kon ik vlot doortrekken, en haalde weer een pak renners vlotjes in.
In deze race waren er geen groepen, iedereen reed zowat op een heel lang lint met heel grote gaten ertussen. De stukken die berijdbaar waren liepen zeer goed en vlotjes maar de loopstukken, de laatse ronde aan de pier werd dit zelfs een wandelstuk. Appeltans was tot bij mij gekomen, para van beroep .....die mannen kunnen lopen. Nadien gezien had hij beter dat gat niet zo vlug moeten toerijden, want ik zat op de kleine toer en hij op de grote. Groot was ook zijn verval in ronde 2 en 3, maar hij had goed gereden.
Ik was bij Gita Michiels gebleven, om beurt trokken we kop, als we dan toch een wiel moeten kiezen, laat ons zeggen het uitzicht was iets mooier.
Een tijdje moeten wachten op den uitslag, 11 van de bijna 200 renners en 5de bij de masters. Marc deed het zoals verwacht een pak beter, 4de algemeen en 2de master. De winnaar bij ons was een jonge snaak van 22, Chico (Nico Berckmans) won zeer overtuigend de lange afstand.
De uitslag vind je hier.
Ik was tevreden en ben weer een ervaring rijker, niets dan lof over de organisatie. Behalve het geluid bij de uitrijking, zal ik volgend jaar eens een offerte voor moeten maken denk ik.
Je zal mij vast en zeker terug tegenkomen in een strandrace, maar niet de volgende weken, wegens te druk.
Het leukste was nog met de bus naar huis, het werd een Slagherfestival, Hugo die onfortuinlijk in de eerste ronde lek reed, bleek over onbekende zang talenten te beschikken.
Goorbikers, nog eens bedankt voor de toffe dag.

Februari de eerste koers komt eraan

Ik heb mij dan toch laten overhalen om eens een strandrace mee te fietsen. Op aanraden van Marc vanvoor een 46 laten steken vanachter een racecassette en natuurlijk strandbanden, in mijn geval blauwe van Vredestein. Om het helemaal compleet te maken hebben we zelfs speciaal binnenbanden gekocht voorzien van een vloeibare massa en dit om het lekrijden te voorkomen. Allemaal mooi en wel maar mijn fiets weegt nu zeker 1kg meer. Zaterdag ga ik eens testen in Averbode op het zand aldaar, want dit word mijn eerste strandrace. Indien het een en ander hapert kan ik nog altijd de Steffe lastig vallen om het een en ander bij te regelen.
Sinds januari zijn we nogthans goed bezig, de kilometers worden vlot verteerd en vorige week hadden we dus ons intensief weekje als voorbereiding op Blankenberge.
Noem het noodlot, maar maandag wakker geworden en, ik geraakte bijna niet uit mijn bed vanwege mijn pijnlijke rug, komt er nog bij dat ik verkouden ben en een vreselijk moet hoesten.
Naar de dokter, blijkbaar zijn de luchtwegen ontstoken. Leuk, net nu. Het kan alleen maar beteren. Zondag kan ik meerijden met de bus van de Goorbikers, ze zijn met 33 man, gaat leuk worden, .....busje komt zo. Zondag stel ik alles in het werk om mijn kopman op het podium te krijgen. Dat zal al zondamorgen beginnen, ik ga Marc helemaal opfokken. Je zal zien als het startschot valt zal hij als een pijl uit een boog vertrekken.
Wat heb ik ondertussen al gedaan, wel heel veel de baanjanet uitgehangen. Bassisconditie kweken, alleen dat gezwel onder mijn bostkas steekt mijn ogen uit, ik varieer elke week van gewicht van 76 tot bijn 80kg. Als ik goed ben zit ik op 74kg en dit jaar hoop ik op -74kg. Slecht bezig dus. Al een paar keren met de mannen van de RUF meegereden en zaterdag nog eens met de Merckx vrienden meegefiets. In Westerlo waren we gaan MTB'en, ze hadden de slijkste stukken er tussen uitgelaten volgens het forum. Leugenaars, dat stuk van de Blauberg was er te veel aan. Zondag in Zonhoven gaan rijden, ideaal, weinig tot geen slijk. Alleen had daar iemand geknoeid met de pijltjes. Maar 38km ipv 50km en geen drankpost gezien. Wie houd zich daar nu met bezig om die bordjes te verdraaien.
Mijn nieuw fietsje steekt nog altijd niet in mekaar, nog steeds wachtende op een aantal onderdelen. Het begint nu toch stilletjes te kriebelen om die in mekaar te steken, we moeten normaal gemakkelijk onder de 9kg geraken. Ben benieuw eerst zien en dan geloven.
Voor Sart-Tilman halen we onze Epic nog eens van stal, da's al maanden geleden. Hopelijk gaat het daar niet te slijk zijn.

Verkenning TT 2008 Rillaarse Bikers

Verkenning TT 2007
Video sent by COREMANS

Op 12 en 13 april is er weer, de nu al beruchte en befaamde TT van de Rillaarse Bikers, in het filmpje heb je al wat sfeerfoto's. Bij deze heb ik mijn goede daad al gedaan voor dit jaar.
Dit is een toertocht en géén wedstrijd!