Een foto uit de oude doos, ik zo fier als een gieter met mijn zoon. Aan de aankomst van de Dolomitie, bijna niet getraind, maar toch de marathon afstand gedaan.
Je ziet mij nog la
chen, een half uur later kreeg ik mijn inzinking. Je moet trainen voor zulke evenementen, het lijf verdraagt dat anders niet. Heel lang van afgezien, te lang. Dit wil ik nooit meer meemaken. Maar voor de rest, een hele mooie streek om te fietsen, prachtige vergezichten, lange klimmen, niet al te technisch. Er is wel dikwijls kans op slecht weer, rond die periode dat de wedstrijd plaatsvind. Het jaar dat ze hals over kop de wedstrijd aflasten was ik daar ook aan het fietsen. Sneeuwbuien, iedereen moest van den berg. Blij dat ik daarna in de sauna zat. Veel sjans hebben we nog niet gehad in Italie.
Je ziet mij nog la
chen, een half uur later kreeg ik mijn inzinking. Je moet trainen voor zulke evenementen, het lijf verdraagt dat anders niet. Heel lang van afgezien, te lang. Dit wil ik nooit meer meemaken. Maar voor de rest, een hele mooie streek om te fietsen, prachtige vergezichten, lange klimmen, niet al te technisch. Er is wel dikwijls kans op slecht weer, rond die periode dat de wedstrijd plaatsvind. Het jaar dat ze hals over kop de wedstrijd aflasten was ik daar ook aan het fietsen. Sneeuwbuien, iedereen moest van den berg. Blij dat ik daarna in de sauna zat. Veel sjans hebben we nog niet gehad in Italie. Vroeg of laat gaan we nog eens terug, er is daar namelijk een heel goed en leuk Hotel "Brotz". Hoogtepunt van mijn dieptepunt, kunt ge nog volgen was het fietsen met Roel Paulissen op zijn trainingsparcours, aldaar. Hij woont daar kort in de buurt. Het verschil tussen de wereldtop en fietsers uit het Hageland is ontzettend groot. Hij ging uitrijden die dag, en wij konden niet volgen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten