Gisteren zijn we deze tourtocht gaan rijden, we hebben er met gans het gezin een daguitstap van gemaakt. Stefan had vrouw en kinderen ook meegenomen. Wij gingen voor Sam Go..., eeuh de 60km en de vrouwen gingen met de kids de, jawel kids-tour rijden.
Marc vorige week nog de laatste wedstrijd gaan rijden van de Flanders Cup kon niet mee. Zouden de zenuwen nu al beginnen voor Het Europees kampioenschap van volgende week, of was hij afgezakt naar Winterslag, voor de laatste mache van de Benelux Cup?
Angekomen te Oudenaarde, viel ons mondje al ver open, de uitvalsbasis was geen voetbalkantine, maar het bedrijfspand van Cortina. Zij produceren ca. 20 a 25 miljoen schoenen per jaar. U kunt zich al voorstellen dat dit redelijk imposant was. Ingeschreven en vertrokken. Het duurde een paar km eer we uit het centrum waren en vanaf toen was het genieten geblazen.
Oudenaarde gelegen in de Vlaamse Ardennen, de Steffe wist na een uur fietsen al waarom dat ze hier spreken over de Vlaamse Ardennen. Mooie klimmen, niet zoals bij ons, kort en stevig, maar allemaal net iets langer. alles was wel goed te doen op het middenblad, maar de ene heuvel was al ten einde en de andere stond al gereed. Het was een mooi en vrij afwisselend parcours, en er zaten in de afdalingen en bij sommige klimmen, leuke technische klimmen in.Ik begrijp nog altijd niet waarom de Romeien destrijds zoveel kasseien hebben gelegd in die bossen, er is daar niks te zien, maar toch liggen er kasseien. Bij elke drankpost was een pechverhelping voorzien. de nodige koekjes en drankjes, tot zelfs broodjes toe. En overal vriendelijke mensen. Er waren zelfs Hollanders die begonnen te discusiieren dat mijn banden verkeerd op mijn velg lagen. Uiteindelijk heeft hij toch ingezien, dat hij al jaren zijn banden verkeerd monteerd. Niet gemakkelijk met die pijltjes op die buitenbanden.
De Steffe kon inmiddels al gene berg ne meer zien, maar op karakter reed hij steeds toch iedereen voorbij. Het mooiste stuk vond ik de passage in dat privé bos, het deed me even denken aan het BK in Ottignies, technisch, omhoog, omlaag, draaien en keren .... kortom puur genieten.
Naar het einde toe werd ik wat overmoedig, er stonden daar trappen om omhoog te rijden, zeer stijl, maar daar kon je net naast met de fiets. Onder het motto "Wie niet waagt blijft ....." Ik vlieg daar naar boven, is dat daarboven toch afgesloten, een vangrail. Ik van de fiets, maar het was daar zo stijl, dat ik gewoon met fiets en al achterover geslagen ben tot beneden. De Steffe had buikpijn, ...... van het lachen. Wat vel minder en een pijnlijke bil wij verder voor de laatste km's.
70km en 1020htm en geweldig goed weer, wat moet ne mens nog meer hebben.
Gezellig aan de bbq, genietend van Sandrine haar optreden, die kan nogal shaken met haar poep. Ons gasten hebben nog de hele namiddag zitten fietsen op het hindernissenparcours.
Vertrokken om 17h, na een erg leuke namiddag. Voor de organisatie niets dan lof.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten