Koers Balenberg, verslag Filip

Gisteren en eergisteren naar VWV Baal geweest na 3 weken Spanje waar we iets te weinig hebben kunnen trainen omwille van de wind maar ook vanwege de goesting...
Maandag dus mijn eerste koers na de congé en ik had er wel wat bang van... Redelijk wat wind, 118 vertrekkers en mega premies elke ronde. (tot 280 EUR de laatste ronde...)
De eerste 2 ronden ging het redelijk snel maar al bij al kon ik redelijk gemakkelijk volgen. Er reed en groepje weg maar het peloton liet niet begaan. Volle gas ernaartoe en eigenlijk altijd in de top 20 kunnen blijven zitten zonder op kop te komen. Bij de 4de of 5de "beklimming" van de Balenberg is het groepje gegrepen en vertrok er een volgend groepje. Ik zat toch vanvoor dus ik sprong mee om van voor te blijven en weg waren we... Serieus vlammen om weg te blijven maar blijkbaar waren de juiste ploegen mee en met 17 hebben we tot aan de meet gereden. Elke ronde was het sprint voor de premies maar daar was ik absoluut niet sterk genoeg voor. Gewoon mijn deel doen en blij zijn dat we weg bleven...
De voorlaatste ronde was het eigenlijk al aankomst want met een premie van 280EUR was het al pokeren van bij het begin van die ronde. 3 man reed weg en zij hebben gestreden voor de premie. Blijkbaar had dat veel krachten gekost en kwamen we er terug bij op de "top" van de Balenberg. Beneden gekomen waren ze naar elkaar aan het kijken en den deze zonder het te weten weg... Het was nog veel te ver voor de aankomst maar ja, wie ni waagt ni wint hé... Tot op een 1.5km van de aankomst heb ik alleen gereden en daar kreeg ik het gezelschap van een A renner. Nog geprobeerd om met 2 weg te rijden maar in de laatste bocht waren we eraan voor de moeite. Als laatste van het groepke binnen gebold... jammer maar helaas, toch blij dat ik mee was.

Gisteren dinsdag was het terug koers in Baal, dus ik terug aan de start maar daar kunnen we redelijk kort over zijn.
Juist voor de start stonden we op 100meter van de aankomst en de CDE renners moesten nog binnen komen. Weer een massaspurt zoals de dag ervoor en het waren weer dezelfde namen die voor de zegen aan het spurten waren. Ongeveer in 20ste positie (in volle massaspurt) ging het volledig mis... Een massale valpartij... sterke Jan lag erbij... en diene zag er niet goed uit. Ik ben uit het kluwen vertrokken en weet dus niet hoe het nu met hem gaat. Ik heb hem wel zien rondlopen. Verschillende ambulances opgeroepen en het heeft uiteindelijk bijna een uur geduurd vooraleer de baan vrij was en alle gewonden verzorgd of weggevoerd waren. Sommige renners zeer ernstig denk ik, ik hoop dat ze allemaal herstellen en snel terug in het peloton zitten.
Onze koers is met 45min vertraging gestart en met 2 ronden minder maar de goesting was redelijk ver te zoeken. Helemaal koud omdat we daar 45min staan schilderen hebben. Alhoewel de meeste renners de valpartij gezien hadden werd de gas volledig open gedraaid en hingen ze in de 2de bocht al in elkaar... Waar zitten sommige renners toch met hun gezond verstand??? 2 keer geprobeerd maar het was redelijk snel duidelijk dat er niemand mocht wegrijden... Dan maar achter in het peloton gaan zitten en dan toekijken hoe er toch enorme risico's genomen worden voor een dikke 5 EUR. De koers gewoon uitgereden en op mijne garmin gekeken: 46.4km/u gemiddeld.

Hagelandse Chrono

Zaterdag 2 juni was het weer zover... de Hagelandse Chrono van MTB-Team Langdorp stond op het programma en de weergoden waren ons gunstig gezind. Zwaar bewolkt in de voormiddag en meer en meer zon vanaf de middag. Toen we aankwamen in Langdorp was het al duidelijk...ongeveer hetzelfde uur als vorig jaar en toch veel verder op de parking moeten gaan staan. Niet alleen de kwantiteit was hoger dan vorig jaar maar ook de kwaliteit van de deelnemers lag veel hoger dan de voorbije jaren (wat ook in de uitslag zou blijken).

Na de zeer vlotte inschrijving (wel op een andere plaats dan de voorbije jaren) was het tijd om ons klaar te maken.

Rond 10.30u vertrokken op het startpodium en onmiddellijk de steile klim in het dorp omhoog dus de benen waren direct opgewarmd. Hier voelde ik al dat het niet het super gevoel was waarop ik hoopte. De voorbereiding was dit jaar dan ook minder goed dan vorige jaren.

Het eerste deel van de chrono was het gekende stuk met als hoogtepunt de Bosberg. De kleine lusjes (waarop duidelijk geen controlepunten stonden) vormden voor verschillende bikers het ideale moment om een deel van het parcours af te snijden. Hier was het voor mij al duidelijk dat er veel meer rijders onderweg waren. Op sommige momenten was het echt heel druk.

Ook het volgende stuk na de doortocht aan de parking in Langdorp was nog steeds ongeveer hetzelfde als de voorbije jaren. De eerste bevoorrading heb ik rechts laten liggen…veel te veel volk en blijkbaar geen bidons klaar om aan te nemen. Geen probleem…zelf voorzien in drank en eten en dan kom je nooit in de problemen. Op dit stuk heb je iets minder last van het verkeer aangezien het over bredere wegen gaat en je altijd wel de kans hebt om voorbij te steken.

De 2^de bevoorrading was wel rustiger en hier stond dan ook iemand klaar met een bidon…Altijd leuk... dit geeft toch een extra dimensie aan de chrono. Iets na deze bevoorrading een compagnon gevonden om samen het tempo zo hoog mogelijk te houden en de samenwerking verliep zonder veel woorden dan ook zeer goed.

Vanaf hier was het parcours iets gewijzigd wat zich verder doorzette in het stuk na de 3^de bevoorrading. Lange stroken door boomgaarden waardoor we uiteindelijk op de Wijngaard-berg terecht kwamen. Dit extra stuk parcours was voor mij minder mooi dan het stuk van vorig jaar achter het kerkhof van Gelrode.

De Extreme-beklimming was de laatste echte off-road beproeving, mijn mede-biker was hier meer technisch onderlegd en heb hem dan ook moeten laten gaan.

Vanaf de Demer-dijk was het dan ook alle registers open om toch niet al te veel tijd te verliezen.

Uiteindelijk binnen gekomen na 3h20min voor 85km en 1100 hoogtemeters. Dit was goed voor een 24^ste plaats algemeen. Mijn gemiddelde snelheid was ongeveer hetzelfde als vorig jaar alhoewel ik toen 13^de stond in de uitslag. Zoals gezegd… de kwaliteit was zeker hoger dan vorig jaar.

Na de rit een lekkere spaghetti en hier en daar nog een klapke kunnen doen.

Hier komen we zeker terug en dan proberen om de snelheid nog iets hoger te leggen.

Verslag door Filip Dewyngaert

De ploegleider gaat nog eens fietsen

Sinds een paar weken ben ik terug begonnen met fietsen. Het lijf is versleten, maar fietsen begint stilletjes aan terug te lukken. Ik fiets nu nog alleen voor mijn zoon, maar terug gaan koersen zit er denk ik niet meer in. Daarvoor is de rug veel te slecht, alhoewel ik door de behandeling van dr. Dirk Van Campen toch al terug op de fiets geraak. De elleboog is na mijn ongelukkige val ook aan de beterhand, hopelijk krijgt de kinesist hem ooit nog terug zoals hij vroeger stond. Maar tegenwoordig fietsen we dus alleen nog maar voor het plezier. De lange duurtrainingen en het dagelijks fietsen zijn niet meer aan mij besteed, er groeit zelfs terug haar op mijn benen. Nu fietsen we enkel nog bij mooi weer, en zondag was het mooie dag dus gingen we fietsen. Inmiddels heb ik Kris overtuigd om wekelijks een ritje te gaan maken in het weekend, geen vast vertrekuur. Hebben we tijd, dan zijn we weg. Is het nu in de voor -of namiddag. We hebben nu toch al 3 zondagen gaan fietsen, 1 zondag voelde ik mij "super", de gedachte om terug te gaan koersen flitste toen even in mijn achterhoofd. Echter meestal kruip ik in kris zijn wiel en probeer gewoon te volgen, tot nu is dit steeds gelukt, maar steeds was ik bij thuiskomst choco. Ergens normaal, je bouwt een conditie op door kleine ritjes, meermaals te gaan rijden en dan stilletjes aan de afstand en tijd op te drijven. Volgens ons is dat iets voor janetten, wij gaan direct zonder training voor ritten tussen de 70 en 110km, en sterven zullen we. Nu zondag gingen we de openingsrit te Oost-Ham rijden, en we hadden een brommer bij. De Belgische Kampioen bij de VWV Marc Vekemans ging met ons mee, hij ging nog wat aan zijn basisconditie werken. aangezien ik jaren met Marc getraind heb weet ik dan hoe laat het is. Basisconditie wil bij hem zeggen "ik rijd tussen de 30 en 32km/h en ge volgt maar". Ik mijn GPS op, één van de voordelen van een Garmin Edge, en wij op weg. We waren de laatste bij de inschrijvingen. Het begon al direct goed, Kris en Marc op kop, zij dachten dat er bordjes dienden te worden gevolgd, maar we zaten al een dorp verder en we hadden nog geen bordje gezien. Zoals in Monopoly, terug naar start, en ...... we moesten een 1 volgen op de baan, een heel klein 1. Maar ik moet zeggen we hebben geweldig mooie rit gereden, kilometers door het bos op een breed fietspad, geen auto's en mooie vergezichten. Buiten mijn stop bij een lokale bakker en Kris zijn platte band zijn we steeds blijven rijden met op kop onze brommer en ik in het wiel, en Kris bleef wonderwel naast Marc op kop rijden. Ik was maar aan het wachten, .... daar moet toch een moment komen dat die zijn benen gaan ontploffen, die van mij begonnen al na 80km te protesteren en ik zat in het wiel, en Samson bleef naast onze Belgische kampioen stevig meer rijden zonder te verpinken. Echter éénmaal richting Tessenderlo was het zover, zijn bobijntje was op, en hij kroop mooi in het wiel. de laatste 5km ben ik dan maar even naast Marc gaan rijden, maar ik was net als Kris ook al enkele kilometers dood. Zalig, sterven in het wiel bij de eerste zon van het jaar. 's Avonds was hij helemaal terug in orde en hebben we nog wat afgelachen. Volgend weekend gaan we terug sterven, we weten alleen nog niet waar. En die rit, ga ik binnenkort nog eens rijden, mooi, zeer mooi.  

Marc Vekemans in de Streekkrant

Blankenberge strandrace

Binnenkort begint het wegseizoen, als voorbereiding giningen alvast twee van onze renners van start in de strandrace te Blankenberge. Filip en Tim gingen aldaar de conditie eens testen, voor Tim was het overigens de eerste keer dat hij aan zulks evenement deelnam. Hij getuigde alvast karakter want na een griepaanval toch nog starten met flanellen benen en in deze weersomstandigheden, je moet het maar doen. Tim behaalde een 162ste plaats in een tijd van 2:21:58, Filip behaalde een 43ste plaats in een tijd van 2:00:10. Proficiat aan deze ijsberen, hieronder kan je een verslag lezen van Filip. Het seizoen is terug begonnen met onze klassieke voorbereidingswedstrijden op het strand. De eerste confrontatie van het jaar was gepland op 12/02/2012 op het strand van Blankenberge. Uit het verleden weten we dat dit één van de zwaarste, naar mijn gevoel de zwaarste strandrace van de Belgische winter is, met de vele lange loopstroken en af en toe gevaarlijke golfbrekers. Het weer van de voorbije weken zorgde voor een heel moeilijke voorbereiding waardoor we toch wel met de nodige onwetendheid naar de wedstrijd toeleefden. De weerberichten voor zondag waren dan ook helemaal niet positief, vries temperaturen en sneeuw rond de middag die kan aanvriezen (wat voor gevaarlijke situaties tijdens de koers en op terugweg naar huis zou kunnen zorgen). Zelfs tot zondagmorgen gewacht om definitief te beslissen of we al dan niet zouden vertrekken, mijn vader besliste reeds op zaterdag om zijn fiets thuis te laten. Zondagmorgen met -11°C naar de zee vertrokken. Daar aangekomen was het nog steeds -4°C. Nummer afhalen, even op het strand gaan wandelen en de startboxen bekijken en dan nog even terug in de warme auto en dan de kleren aan. Blijkbaar weinig kandidaten om 45min voor de start in de boxen te gaan staan want rond 10.30u was het beginnen sneeuwen. Wat motsneeuw zou zijn was wel degelijk sneeuw en het strand lag er al snel helemaal wit bij. Over de start kunnen we kort zijn...snelle start met wind in de rug en aangezien er enkele heel jonge knapen voor mij stonden uit de 1ste startbox heb ik de kop van de koers nooit gezien. Terwijl ze links aan het lopen waren stapten de jonge gasten met hun vader rechts op het gemakske het strand op. Dit was niet alleen gevaarlijk maar zorgde voor enorme ergernis. Wat kom je met mannekes van 12-13 jaar in die eerste startbox doen? De eerste 2 ronden was het nog serieus aan het sneeuwen. Later was het droger maar de sneeuw op het parcours en het zand aan de banden zorgen voor spekgladde situaties waarbij verschillende renners tegen de grond gingen. Zelf ook 2 keer tegen de vlakte. De eerste keer was redelijk pijnlijk. En de 2de was redelijk nat. Ik vreesde dan ook dat het wel eens gedaan zou kunnen zijn want met natte kleren nog een volledig uur volmaken is niet echt aan te raden maar het viel al bij al nog mee. Na 2 ronden op positie 50 doorgekomen en deze dan ook proberen te houden. In de laatste ronde nog een beetje doortrekken op de rechte, niet gladde stroken en de koers was voorbij. 43ste algemeen op de lange afstand Eerste test doorstaan, alhoewel dat ik na de koers niet echt compleet kapot zat heb ik nu wel een heel vermoeid gevoel. Dat het echte seizoen maar snel begint dan worden we hier terug een beetje aan gewoon... Hieronder de aankomst van onze renners; Tim Filip Deze laatste reed overigens weer in ne lelijke trui.

Wielerjaar overzicht 2011

Veldrit Retie, filmpje

Met dan aan Leon verswijfelt.

Cyclocross te Retie, Dante doet het weer!

Na Waremme ging de riem er even af. Het was feesten en plezier maken en natuurlijk de papa imponeren op skivakantie met zijn snowboard. Dat laatste is overigens goed gelukt want de pa zat na drie dagen al in de ziekenboeg, bij een stomme val liep ik een klein scheurtje van 2cm op in mijn biceps, op zich niet erg, maar we moeten het 3 a 4 weken rustig aandoen van de dokter.

De eerste cross van het jaar vond plaats te Retie, echter de kalender was vrij onduidelijk, inschrijven tussen 9 en 10, de start was voorzien om 12h. Toch even maar een hulplijn bellen, zowel Jurgen als Wim vertrokken pas om 10h want er zijn tegenwoordig geen proeven meer. Echter bij aankomst bleken er nog wel proeven te zijn, Dante in allerijl zijn kledij aangedaan en zijn fiets op, maar net te laat. Ik stuurde hem naar de start, echter nog geen 5 min later was hij terug ...... hij mocht niet starten. Verbaasd vroeg ik hem wie dit had verteld, hij had immers een nummer gekregen en was lang niet de enige die de proeven had gemist. Nu hij wist zeer goed wie dit had verteld, nog even geïnformeerd bij de mensen van de bond, zij maakten hier geen probleem van, de volgende keer moest hij wel op tijd zijn.

Nu iedereen die mij een klein beetje kent weet dat ik niet zomaar aan mij laat voorbij gaan. Het zijn gasten van 10 jaar oud en welke volwassen mens houd zich bezig om die klein gasten terug te sturen aan te start, zonder reden. Maar aangezien Dante mij had verteld wie dit was, en ik deze lieve meneer ook kende, zijn zoon rijd overigens ook in dezelfde categorie. We gaan hier nu geen namen noemen, maar gemakshalve, zullen we deze aardige meneer "onnozelaar" noemen. Dus ik naar die onnozelaar, het was overigens niet de eerste keer dat deze onnozelaar achter mijn gat had zitten roddelen. Maar net zoals de vorige keer wist deze onnozelaar weer van niets, mijn zoon zal zich vergist hebben zeker. Onder het motto, "principe" werd zijn stelling nog even verdedigt. Wel ik heb hier geen probleem mee, maar ga dan huilen bij de mensen van den bond en zwijg gewoon tegen die jonge gasten, die komen gewoon om te koersen en om plezier te maken. Die komen niet om naar verwijten te luisteren van een onnozelaar die normaal oud genoeg is om beter te weten. Dit gezegd zijnde, moet ik met het rood op de wangen weer toegeven dat de directe conversatie met de onnozelaar niets maar dan ook niets uithaalt. Waarom gaan we dan telkens die directe conversatie aan,.... ik ben nogal direct en zal het ook nooit niet leren zeker.

Achterklap het gebeurt door iedereen, maar als je die onnozelaar dan daarover aanspreekt, heeft hij ineens een Black-Out,.... spijtig. De koers zelf dan, Dante had geluk met de loting en kon op de eerste startrij starten. Ze waren met zo'n 24 renners en er werd gestart op een lang recht stuk baan, daarna doken ze links het bos in, hier kon je nog gemakkelijk passeren echter een beetje verder werd het smaller op de singletrack. Zijn starten zijn de laatste koersen altijd goed geweest en nu ook was hij als eerste weg, hij nam zelfs al direct een paar meters. Blijkbaar liet hij daarna het tempo terug wat zakken, want het peloton kwam terug tot in zijn wiel, ploegmaat Milan vroeg nog even of hij de kop moest nemen. Maar Dante besloot toen om op terug te versnellen en weg was hij. Hij bleef weg tot aan de meet, alleen Rhune kwam nog sterk opzetten, hij had moeten starten vanop de laatste rij en was in de laatste ronde nog beginnen jagen op Dante. Overigens Dante kreeg het nog voor elkaar om in de laatste ronde verkeerd te rijden, en reed door de linten naar rechts ipv naar links. Waar zat hij weer met zijn gedachten. Cycling Team Schriek 99 was sterk in deze koers want samen met Dante mocht Milan ook het podium betreden, hij werd na een spannende spurt nog mooi derde, een andere ploegmaat kwam als 5de over de meet. Spijtig dat Rhune niet direct mee was, want hij was zeker een van de betere van de koers, en deze had Dante het misschien nog lastig kunnen maken. Eenmaal thuisgekomen was de mama blij met de bloemen en viel de papa in slaap bij de koers voor tv. OP DEZE LINK VINDT JE ALLE FOTO'S TERUG VAN DE WEDSTRIJD

Dante jaaroverzicht 2011

Waremme, Dante wint knap

Toch even getwijfeld of we nog zouden gaan koersen dit jaar maar Dante had er zin in dus vertrokken we voor de laatste koers naar Waremme. Van dezez koersen was er blijkbaar ook een apart klassement en de 9 tot 11-jarigen starten er tesamen, er waren overigens ook geen "verveldende" proeven. Het parcours was best te pruimen, starten wer er gedaan op de weg om dan een grasstrook in te duiken en daarna 180° te keren en dezelfde grasstrook licht hellend om zo een bosje in te duiken, met 2 leuke diepe putten om door te rijden. Daarna kwamen ze terug op het stukje weg waar de aankomst was, er diende dan een kleine grasstrook schuin genomen te worden, even rond een voetbalplein fietsen, achteraan terug om hoog om dan in een lus te beginnen aan de volgend ronde. En het was slijk, maar er was nog goed te rijden. Op zich was dit een vrij snel parcours met heel wat "vals plat", dit zouden ze wel eens kunnen gaan voelen in de laatste ronde.

Dante stond op de eerste startrij en was meteen goed weg, met net voor hem nog een renner van DCM, hij wilde deze nog voorbij voor het eerste keerpunt en daar liep het al een klein beetje fout, te hard in de remmen, vanachter weg en voet aan de grond, ..... maar hij zat nog op zijn fiets. Hij kon terug aanpkken als 4de, niks gebeurt dus. Bij de eerste passag aan de finisch wilde hij meteen naar de koploper rijden, maar teveel snelheid icm het verkeerde spoor op de schuine grashelling, en hij ging serieus tegen de vlakte. Bij mij was er direct lichte paniek, hem kennende, bij pijn of als hij merkt dat het gat te groot is wil hij zich wel eens afreageren op zijn materiaal en soms vertikt hij dan zelfs om verder te fietsen. Dus ik al spurtend naar des plek der onheil, maar het was ver en mijn fysiek ..... Echter iets later stond hij recht en sprong hij terug op zijn fiets, echter hij had een achterstand, de eertse waren het voetbalveld al rond, hij moest er nog aan beginnen. Wie weet kan hij nog naar de derde plek rijden. Ik was al enorm content dat hij zonder morren was ver gereden, dank u Tess.

Maar hij was goed vandaag, hij was zelfs aan het lachen op zijn fiets, en het parcours lag hem wel, zodoende duwde hij overal vrij groot naar omhoog, naar mijn inschatting zelfs een tandje te groot. Maar een ronde later was hij bij de twee koplopers geraakt, net voor het voetbalplein, en toen ze terug omhoog reden had één renner de rol moeten lossen en reed Dante op kop. Ik maande hem aan om wat te minderen, hij had immers al een serieuze pijl afgeschoten, en ik had wat schrik voor de laatste ronde. Maar ze begonnen de rest al te dubbelen, hij nam 3 meters, en dan weet ik al genoeg, hij ging de renner van DCM niet meer aan zijn wiel laten komen. Bij het inrijden van het bos reed er een gedubbelde renner voor hen, zaak was deze zo vlug mogelijk te paseren zonder te vallen. Dante kon deze nog pakken bij het indraaien van de 1ste kuil, de renner van DCM had net iets meer moeite om hier te paseren. Bij het uikomen van het bos, was zijn voorsprong geruststellend, wetende dat hij raar of zelden stil valt.

Zijn 21ste overwinning van het seizoen was een feit, ikzelf vond het feit dat hij na zijn valpartij verder reed het mooiste van allemaal, ook al had hij dan mischien niet gewonnen. De mannen op plaats 2 en 3 waren blijkbaar een jaartje ouder, dus dit gaf deze overwinning net iets meer glas. Maar hij vond het weer ontzettend leuk, nu op weg richting snowboard vakantie! HIERONDER FOTO'S VAN DE KOERS

Waremme 2011