BK voorprogramma Leopoldsburg miniemen

Beach Endurance De Panne

Je vindt een heleboel foto's terug als je hier klikt.
Met dank aan Annelies en ploegmaat Filip, deze laatste had weer een lelijke trui aan.

BK Leopoldsburg

Zondag werd het BK gereden voor aspiranten en de rest voor de jeugd te Leopoldsburg, de miniemen konden hier starten in het voorprogramma. Dante had hier vorig jaar gewonnen, maar was toen 2x serieus gevallen, toen was er niet veel tegenstand. dit jaar meer renners meer plezier, maar moeilijker om te winnen. Vorige week ging het vrij vlot, echter dit was op een technisch parcours, vandaag lag alles zo hard als beton, en echt technisch was het niet. Echt veel renners waren er niet vandaag, Dante nam meteen een kopstart met Cisse en Wout in zijn wiel, zij scheidde zich af na de eerste ronde. in ronde 2 zat Dante nog steeds op kop en nog steeds rijdend op zijn kleine plateau, in de boststroken nam hij een meter of 2, echter op de baan kwam alles weer samen. deze 3, gingen strijden voor het podium, ik verwachte naarmate dat de koers vorderde de 2 ploegmaten Dante en Cisse afstand gingen nemen van Wout. Echter in de voorlaatste ronde kwam Wout alleen in de passage door het bos met Dante op ettelijke meters achterstand, Cisse zat nog verder achter. Hij was gevallen en Cisse kon hem niet meer ontwijken. Hand in Hand in de achtervolging, ik maande hem aan om nu al op de grote plaat te gaan rijden, indien ze terug kwamen ging het toch een spurt worden. op zijn kleine plaat zou hij zich zot duwen. En jawel, pa riep, zoon schakelde. Bij het opdraaien van de laatste rechte lijn zaten ze terug bijeen, het was een lang recht stuk, normaal moet je hiet uit het wiel kunnen komen, echter dit zijn miniemen, en die geven van in het begin alles, in de wielen zitten kennen deze gasten nog niet echt. Dante vertrok op kop van ver, normaal heeft hij kracht genoeg in zijn benen, zolang hij maar niet gaat zitten. Uiteindelijk gaven de 2 companen zich uit de kopgroep en kon hij al juichend aankomen. Wout 2de en cisse 3de, 2 mannen van "Hand in Hand" in de top 3. De trainer en secretaris van de ploeg waren aanwezig en konden tevreden terug kijken op de prestaties van deze jongsters. dante kan tegenwoordig al beter tegen de koude, hij immers alleen wat last van koude voeten. het filmpje van Jos post ik morgen.

Slecht nieuws!

Aangezien Dante in de veldrit te Hulshout van zijn fiets was gestapt met ademhalingproblemen, had ik besloten, zeker aangezien hij toen vooraan reed met nog een goeie 500m te rijden, om hem bij een specialist eens langs te sturen. De eerste resultaten waren bemoedigend, en de conclusie was toen, gewoon veel te diep geweest. Maar hij diende zich nog aan te melden in de kliniek te Tienen, voor allerhande testen, deze apparaten waren blijkbaar niet voorhanden te Aarschot.
Echter mijn vrouw belde een paar uur later volledig over haar toeren, je moest 60% halen om deze test te mogen beginnen, in Aarschot behaalde hij 80%, nu echter 58%. Te weinig om zelfs die test uit te voeren.
Verdict, inspanningastma. Dit verklaard dus ook waarom hij sommige koersen met veel overtuiging won zonder enige moeite, en sommige koersen kwam hij bijna halfdood over de meet na zijn overwinning. Nu moet hij 14 dagen medicatie nemen om nadien terug te Tienen zich te melden voor deze inspanningtesten. Hij heeft dezelfde puffers als de pa meegekregen, want den ouwe heeft ook al van jongs af aan last van inspanningastma. Hopelijk met de gepaste behandeling zal hij minder last hebben dan de pa in zijne jonge tijd. Meteen het vrouwke verteld dat er ergere dingen zijn op de wereld en dit goed te behandelen is. Voor Dante zal het nu ook aangenamer fietsen worden, hij zal nu niet meer het gevoel krijgen dat er iemand zijn keel dichtnijpt.

Strandrace Bredene

Het seizoen is eindelijk gedaan voor, 40 koers staan er op de teller. We behaalde in de LMTB 2010 nog een 6de plaats bij de Masters II in het algemene klassement. Niet omdat we goed waren, er waren gewoon weinig renners die deelnamen aan het klassement, en er waren er een paar die meer dan één wedstrijd hadden gemist. Zo kom je al vrij makkelijk op een mooie positie te staan in dat klassement.
Ploegmaat Marc gaat dit jaar terug strandraces rijden, de eerste was te Bredene, hij deed het daar lang niet slecht met een 35ste plaats algemeen en een 7de plaats bij de Masters.

Veldrit te Wuustwezel

Aangezien ik besloten had om mijn seizoen te beëindigen voor dit jaar, 40 koersen was meer dan zat, reden we natuurlijk met de zoon naar Wuustwezel net achter Brecht. Verre reis en vroeg vertrekken, de ganse familie om 7h uit het bed, maar Wuustwezel had een pooi parcours voor ons in petto. Vorig jaar kon Dante daar winnen in zware weersomstandigheden, echter dit jaar was het daar kurkdroog. Vandaag werd het een goede test, technisch parcours, zeer veel renners en zijn eerste wedstrijd met zijn nieuwe fiets. Een clubfiets van Zannata, eentje met grote wielen, bij deze staat zijn VDW te koop. Hij zag het helemaal zitten, het parcours verliep tov vorig jaar in de andere richting. Het wasbord zat erin, ze mochten enkel over één berg fietsen ipv twee, jammer. daarna vlogen ze het bos in, met veel draaien en keren. De proeven waren goed verlopen eindelijk konden ze gaan starten. Ik dacht dat ze op dit technisch en zwaar parcours redelijk lang bijeen zouden blijven, echter dit bleek niet zo te zijn. Dante nam wederom een kopstart en nam direct 20m voor het wasbord, zijn bmx-technieken kwamen hier goed van pas. En hij liep meteen verder uit, achter hem was er een achtervolgende groep met een 6-tal renners. Ik had wat schrik dat hij te fel startte, maar ditmaal was hij vertrokken op zijne kleine plateau, en wonder boven wonder, hij schakelde niet naar zijn grote plaat .......hij schakelde helemaal niet. Zijn benen zou hij nu toch niet kapot rijden, hij bleef vrij gemakkelijk voorop en achter hem werd fel gestreden voor de 2de plaats. Ik maande hem dan ook aan om wat rustiger te rijden in de voorlaatste ronde, om dan zo in de allerlaatste ronde nog eens door te trekken. Tegenwoordig kijkt hij wekelijks met mij naar de crossen op tv, en hij had Stybar bezig gezien, ook een ex-bmx'er, menneer begon dus in de laatste rondjes te springen over de laatste 2 bergjes van het wasbord. De pa roepen, "geeeen risico's" hij antwoordde "wat zijn risico's?", ...... slecht voor mijne tikker. Hij kwam uiteindelijk met ruime voorsprong over de meet, achter hem werd massal gespurt voor de tweede plek, nipt verloren door Arne, dewelke nogthans het merendeel van het kopwerk voor zich had genomen. Volgens mij was dit één van zijn beste koersen van dit veldrit seizoen, en hij was niet kapot toen hij over de meet kwam. Ik was super tevreden omdat hij van zijn grote plateau was gebleven en hij was superblij, omdat hij nu een bekertje kreeg ipv een medaille. Hij vond het daar zo leuk dat hij erna nog blijven fietsen is, er was een zandbak, een kleine Coremans fietste daar zeer vlotjes door, er waren anderen (wat ouder) waar het heel wat minder ging. Hij had vandaag een superdag en het belangrijkste hij had ervan genoten, kijk maar eens naar de foto's vanuit de zandbak. Laat de zwaar koersen maar komen, dat ziet hij helemaal zitten. Overigens hij moet nog naar de kliniek voor zijn volgende testen ivm zijn ademhalingproblemen dewelke hij had te Hulshout. De eerste testen waren al positief, hopelijk de volgende ook.

LMTB 2010 Meerhout

Vandaag stond de voorlaatste wedstrijd van deze trophy op het programma, en we waren ideaal voorbereid. Neefje van Dante was blijven slapen, echter hij had 's nachts nachtmerries van "Harry Potter", om 4h 's morgens dan nog een discobar gaan afbreken en 's morgens stond de vrouw aan het bed te roepen dat de kelder onder water was gelopen. Slapen zat er dus niet in, net op tijd met de kelder op te ruimen, 11h30. Nog vlug even een nieuw ketting en cassette steken en we kunenen vertrekken. Timing is alles. Het parcours was net hetzelfde als vorig jaar, maar nu was het baggeren geblazen rond de vijver, het maïsveld lag er verwonderlijk goed bij. Een mooi parcours, met korte maar nijdige klimmetjes, maar blijkbaar hadden er nog veel renners last van het weer. De opkomst was maar wat magerkes. De rest van het verhaal, zoals de laatste weken, rug wil niet mee dus koersen lukt niet echt. Volgende vindt er de laatste manche plaats van deze Trophy, maar bie bie gaat passen. de pijn is amper te harden, we hebben dus deze week onze fiets niet meer aangeraakt. De kleine moet naar Wuust-Wezel, das daar een schoon parcours, de pa gaat supporteren. Vrijdagavond, ga ik me laten inspuiten, hopelijk kunnen we dan in het weekend rustig wat kms rijden. Volgende week hebben we een afspraak gemaakt in een pijnkliniek. we zijn benieuwd.
het seizoen was lang, we begonnen met strandraces, dan hebben we het hele jaar op de weg gaan koersen en op het einde zijn we nog wat gaan mountainbiken. Dat laatste was er net teveel aan. We hebben dit jaar deelgenomen aan 40 wedstrijden met wisselend succes. nu is het rusten geblazen, en hopelijk achtereen terug opbouwen naar volgend jaar toe. Bij deze bedank ik dan ook mijn ploegmaten, Marc, Luc en Jan voor het fijne weg seizoen. Binnenkort krijg je natuurlijk ons jaar overzicht.
De volgende verslagen zullen gaan over de veranderingen in de ploeg, de nieuwe site, de koersen van.

LMTB 2010 Lommel

Na de koers met de zoon te Genk, trok Dante mee om voor de pad pa te gaan supporteren te Lommel. Maar het was aan het regenen, en de pa en regen is geen goede combinatie. Aan de inschrijvingstafel weer een discussie, want nu moesten we onze licentie toen, ..... hoe waren wij dan ingeschreven? Daarna samen met de zoon gaan verkennen, ik besloot om zolang mogelijk te treuzelen voor de start en had mijn lange broek en trui met lange mouwen maar aangehouden, het werd voor mij immers een doorgedreven training, waar wel zouden proberen om zo goed mogelijk te rijden. Echter het klassement ligt zo goed als vast dus, een baanjanet rekent graag, aankomen, meer moesten we niet doen. We kwamen net op tijd aan de start, nog 30 sec., timing is alles in het leven. We vlogen direct met gans de bende een singletrack in, hier en daar hadden ze het parcours voorzien van stukken "Finse piste", goed voor de lopers en goed voor ons, want slijk was er niet te bespeuren, maar stoempen dat je moet doen. In de eerste ronde ging er al iemand van de koplopers tegen de Lommels heide, en aan het geschreeuw te horen van de renner, zag dit er niet goed uit, het parcours werd zelfs even afgesloten totdat de hulpdiensten arriveerden. Blijkbaar had de onfortuinlijke renner 5 ribben gebroken, je zou voor minder lawaai maken. Het tempo lag in het begin niet al te hoog en de benen voelde na de training van gisteren lan niet slecht aan, en ik besloot dus maar om nr. 411 te gaan volgen, wonderwel ging dit een paar rondjes goed zonder al teveel problemen, maar éénmaal 1h MTB, en dan vindt de rug dat het wel wellentjes is geweest, blijkbaar was ik toen voor plaats 5 aan het strijden, ..... strijden, afzien is een betere verwoording. De pijn was weer niet te harden dus, liet ik mijn compaan rijden en deed het wat kalmer aan want achter mij was er direkt niet veel beweging. Echter ik liet het tempo zo hard zakken dat ik 2 concurrenten zag naderen. Even geprobeerd om ze op afstand te houden, maar dan toch maar beslist om mij laten in te lopen en zodoende er van de laatste ronde er één lange sprint van te maken. Het parcours lag mij wel daar in Lommel, we werden gedubbeld door de eerste eliterenners en het werd dus tij om een eerste bommetje te gaan gooien, fysiek had ik nog over en één rondje de pijn verbijten moet wel lukken. Ik zette aan op de heuvelzonde met mijn twee concurrenten in het wiel en ...... krak ketting over. Het is voor in uw broek te kakken, ik voelde mij lang niet slecht en wilde nog een s een volle ronde a bloc rijden, maar de ketting wou niet mee. En dit in de laatste ronde, man, man, man. Dante vroeg of ik ontgoocheld of triestig was, ik antwoordde "t'is koers, niks aan te doen". Overigens ik vond het ontzettend leuk dat hij een keer naar den ouwe kwam kijken. Hij heeft me zelfs in de 3de ronde geweldig laten lachen, ik in volle vaart aan het afzien en dan hoor je je zoon roepen "Goed bezig papa, je hangt eerste, of nee tweede, (toen was ik al 20m verder) al roepend, zeg hoeveelst ben jij in feite. Ik heb er dikwijls ambras mee maar soms heeft hij geweldige uitspraken. We waren dus laatst, dankzij de ketting. Volgende week wordt het hoogstwaarschijnlijk de laatste koers dat ik rij. Ik mag één koers missen en ik denk dat we de we voor de laatste gaan passen, alhoewel. Overigens volgende week gaan we een afspraak maken in een pijnkliniek en hopelijk kunnen zij iets doen aan mijn versleten rug. Zolang ze maar niet zeggen stoppen met fietsen, want voorlopig staat dat nog niet in mijne woordenboek. Ik ben het overigens beu om steeds te klagen over die rug.

Cyclocross te Genk

Het was kiezen voor Herenthout of Genk, van Herenthout wisten we dat dit een plat maar mooi parcours was. Echter de starturen voor Dante vonden plaats om 12h, en in Genk was het starten geblazen om 10h. Aangezien de pa moest gaan koersen in Lommel, was de keuze vlug gemaakt. Genk het Bloso centrum, daar moesten we zijn, er was daar een geweldige accomodatie, allemaal bos en een zeer knappe taverne. Alleen moesten we nu betalen voor binnen te komen, 6€ voor de ma en 5€ voor de pa. Bij wedstrijden van de miniemen mag men immers geen geld vragen. Brave Limburgers, maar ik was het er dus weer niet mee eens, ..... toen vertelde ze een ander verhaal, het was voor de locale club te steunen, en was dus niet verplicht. Mensen die hun mond niet durven open trekken hadden het dus wel aan hun rekker, weinigen waren hier mee opgezet. Ze waren met niet al teveel maar Arne de jonge renner van de club uit Zolder was aanwezig en ook het jonge talent dat gewonnen had te Mol met ruime voorsprong. Afwachten wat het zou worden, hopelijk stapt hij niet af zoals vorige week. Inmiddels heb ik hem naar den dokter gestuurd, hij moet nog één test ondergaan. Er werd hem wel aangemaand om ook te trainen en niet alleen wedstrijden te rijden, 3x in de week ...... Ik ben al blij als hij 1x in de week zijn fiets opkruipt. De start dan, eerst een plat stuk en dan klimmen naar het hoogste punt om dan continu te draaien en te keren, terug te dalen naar start en aankomst.
Echter terwijl de meeste hun rondjes aan het verkennen waren zat hij natuurlijk in de plaaselijke speeltuin, en toen ze moesten gaan starten, moest er nog ene een grote boodschap gaan doen. Je kan al raden wie, gelukkig bleef iedereen wachten en konden ze met de hele bende starten. Al van in de start werd alles uiteen gereden. De winnaar van Mol op kop dan Dante en dan Arne, de verschillen werden stelselmatig groter. En ze kwamen dus ook zo over de meet. Dante vond het leuk om rond de bomen te slippen, veel show maar je wint er niet veel mee, maar het is plezant. En weer stond hij te groot na elke bocht was het stoempen om zijn pedalen terug in gang te krijgen. Hopelijk zal hij het is ene keer leren, maar voorlopig trekt hij er zich niet al teveel van aan. overigens dit zal één van zijn laatste koerske worden op zijn fietsje, we hebben inmiddels een nieuwe Zanatta besteld met grote wielen. Afwachten hoe hij daar mee uit de voeten kan.
Volgende week is het koers in Hoboken, ik denk dat we daarvoor gaan passen.
Genk was voor herhaling vatbaar, overigens als je frietjes besteld met een curryworst, dan krijg je daar 2 stuks een apart nog een salade erbij. De spaghetti aldaar was ook niet slecht.

LMTB 2010 Eksel

We moesten ons haasten om op tijd te arriveren in de koers te Eksel, start was voorzien om 13h45 en ik zat om 12h30 nog in Hulshout, supporterend voor de zoon. Onderweg gebeld naar geert, dewelke daar in de voormiddag had gereden om het inschrijvingsformulier te ondertekenen ......, maar dit werd niet toegelaten.
Eénmaal aangekomen, in vliegende vaart gaan tekenen, 13h30 ...... misschien dan toch nog het parcours gaan verkennen. Echter 5min. voor de start was ik nog niet rond, en ik wist hoegenaamd niet waar ik mij bevond, even de hulp ingeroepen van mijn Edge en net op tijd present. Life is about timing, vandaag reed ook de Belgisch kampioen Nico Berkmans mee, echter in de eerste bocht deed deze al aan bodemonderzoek, niet veel later kwam hij ons terug voorbij gevlogen. Mijn start trok weer op niet veel en hier te Eksel was de start toch belangrijk, allemaal bospaden, maar smal, inhalen was hier dus moeilijk. Ik had me geconcentreerd op 411, deze stond net voor mij in het klassement, maar de vogel was al vlug gaan vliegen. Ik moest 2x  remmen op de enige kleine hellingkejs, en 2x te voet. We waren aan het rijden voor plaats 8, samen met nr. 417 namen we ieder een ronde kop. Ik moet wel zeggen, het begint stilletjes weer te vlotten in de bochtjes, ik was het gevoel compleet kwijt na een jaartje koersen op de weg, ik ben dan ook terug overgeschakeld naar mijn ouwe getrouwe Nobby Nic vooraan. Deze band boezemt toch iets meer vertrouwen in.Met nog 2 rondjes te gaan, merkte ik dat mijn compaan de snelheid er helemaal uit hiel op sommige stukken. Ik besloot dan maar om nog eens vol over te nemen en kon zonder problemen wegrijden en kwam dan als 9de over de meet. Ik had er vandaag veel lol in, de rug, zelfs na een week niet meer te fietsen is nog steeds de spelbreker. Fysiek en benen zijn niet slecht, maar kracht zetten kan ik niet, en een echte flyer ben ik niet dus.
Besluit, mooi parcours, geweldig weer, 't ventje komt nog veel te kort ..... maar dat wisten we. Nog een paar wedstrijden in deze Trophy en dan wordt het opbouwen toe naar volgende we seizoen. Overigens de fotograag van dienst Guy Van Helsen levert prachtig werk!

Cyclocross te Hulshout

Het seizoen is weer begonnen, regen, wind, grauw en guur weer, behalve in Hulshout. Aangenaam herfstweer, maar jammer genoeg een niet uitdagend parcours, meestal over verharde paden en een rondje rond de wielerpiste, voetbal -en atletiekveld, wel op gras. Aangezien het toch wat had geregend zou dit wel even zwaar kunnen worden. de proeven liepen wat uit, ik maakte mij al nerveus want ik ging zelf nog koersen te Eksel, start was daar voorzien om 13h45, het was nu 12h en ze waren nog altijd die proeven aan het afhaspelen.
Eindelijk gingen ze vertrekken, Dante nam direct een kopstart, iets later kwam ploegmaat Cisse er al vlot over en de rest van het peleton werd al direct op een lint getrokken. De zoon reed weer veel te groot, het was weer stoempen geblazen. Ik heb het hem al 1000x verteld maar eigenwijs zoals hij is, trekt hij zich daar meestal niets van aan. Cisse had al een gat geslagen van een dikke 20m en reed vlot trappend verder, Dante besloot dan maar om het gat terug te dichten en meteen de kop weer over te nemen. de 2 renners van Hand in hand waren weg en hadden al een mooie voorsprong op de eerste achtervolger. Cisse vertrok weer en Dante moest weer een gat laten, wat hij iets later op dezelfde manier weer dichte. bij het ingaan van de laatste ronde waren ze weer bijeen, en het zag er naar uit dat ze ervoor gingen spurten, het beste was er bij beiden blijkbaar al af, niemand waagde zich nog aan een aanval. Tot ineens Cisse alleen ddorkwam, zoonlief was nergens te bespeuren, alle renners waren bijna gepasseerd. Gevallen? Ik lopend zoals in mijne jonge tijd, en jawel achter aan de wielerpiste zat hij tegen een boom, fiets aan de kant. Echter hij was niet gevallen, maar kreeg geen adem meer en werd misselijk .... Hij was dus gewoon afgestapt en dit terwijl hij op kop reed en ze alleen nog rond het voetbalterrein moesten. Ik kon het moeilijk geloven, afstappen met de meet in zicht, sowieso afstappen ..... in mijn woordenboek vind je dit niet terug. ik had dan meteen verteld dat hij dan had moeten minderen, maar toch niet afstappen. Alles behalve dat laatste.
Was het een paniek reactie, toen hij geen lucht meer kreeg. Hoogstwaarschijnlijk te diep gegaan en een beetje zwart voor de ogen gezien. Hij had een prachtige koers gereden, er spanning en suspense in tot in de laatste meters, beiden renners gaven alles en wilde niet onderdoen voor elkaar. Ik kan ervan genieten, rijden tot het licht uitgaat.
Cisse werd dan ook de verdiende winnaar, ik maande Dante nog aan om die laatste 500m toch nog te fietsen, zodoende kwam hij als laatste binnen. Koersen, een harde sport.
Volgende keer vliegt hij er terug in met evenveel overgave en karakter, hopelijk stapt hij niet meer af.
Paljas wil zelfs naar den dokter, om toch maar zijn adem te laten controleren ..... volgens mij was hij gewoon te diep gegaan.
Zalig, sterven op de fiets, alleen zal hij het daar met mij niet over eens zijn.
Blijkbaar had hij de proeven gewonnen, maar tijdens de huldiging was hij al terug huiswaarts gekeerd.