donderdag 16 oktober 2008

Roc d'azur 2008

Het moest er ooit eens van komen, deze marathon word bestempeld als één van de mooiste van Europa. Samen met Eric en Bert hadden we een weekje Frankrijk gepland. Wij met de wagen en de vrouwen met het vliegtuig. Het is toch al vlug 12 uur rijden vanaf het Leuvense, maar éénmaal aangekomen bleek onze accomodatie dik in orde. De temperatuur viel best mee en de kamers met ontbijt waren proper en er was overigens een zwembad voorzien. Dit werd een weekje genieten. De volgende dag gingen we al direct op verkenning, Frejus beschikt over een klein centrum maar over een hele mooie haven, een rubber bootje ga je er niet gauw vinden. Op "Base Nature" waren ze alles al in orde aan het maken voor het weekend, ..... je staat daar direct met je mond vol tanden. Dit is hier echt wel groot, maar dan echt groooooot. Expositiehal, standen buiten, wereldbekerparcours bmx de finale werd hier gereden, dirt-parcours, enz. Paulissen was ook al aanwezig en na een korte gezellige babbel gingen we het parcours e


ens verkennen. (Hij won vrijdag en zondag, een unicum) Alle bordjes waren nog niet aangebracht maar met wat geluk en hulp van een Vlaming zaten we dan toch op de eerste beklimming. Niet extreem lang maar steil, en een rotsachtige ondergrond, oppassen voor het doorslippen. Eénmaal boven waren we al direct op temperatuur, en dan was het genieten van het uitzicht. Eens te meer besef je wat een leuk leven je hebt en hoe bevoorrecht je kan zijn om dit mee te maken. Aangezien we niet wisten hoe het parcours verder liep besloten om terug te keren, langs een mooie wandelweg. Tijd om de Sid Team en de Hope mini's eens te testen, het ging geweldig, ik haalde snelheden van boven de 50km/h, pas op het was daar geaccidenteerd naar beneden rijden ..... en toen miste ik mijn bocht. De snelheid was te hoog, zoals mijn euforie, de remmen werkte prima, maar ik bleef daar schuiven .... ABS was misschien een oplossing geweest. Ik kwam tot stilstand in de struiken, dewelke voorzien waren van lange doornen, we stonden dan ook meteen plat vanvoor. Dankzij de latex in de banden kon ik na het oppompen gewoon verder rijden. De vrienden hadden men remspoor ontdekt, met een brede glimlach als resultaat. Een gewaarschuwd mens is ...... we zouden wat reserve inbouwen tijdens de wedstrijd. Donderdag nog naar de Roc Down gaan kijken, bangelijk, die mannen rijden met crosmoto's zonder motor naar beneden en pakken elke hindernis alsof het een molshoop is, mooi zeer mooi. Het ziet er trouwens leuk uit en er hangt een gemoedelijke sfeer onder deze renners. Donderdagavond de bikes worden klaargezet, en dan slaat het noodlot toe, ik rijd met mijn teenslippers over een trapje en mijn bout van mijn zadelpen breekt af. Het was bijna 20h en ik stond daar zonder zadel, wat nu? Vlug naar een locale Orbea winkel, zij hadden enkel een korte zadelpen, ik ben nu niet zo groot, maar dit was toch een beetje te klein. Decathlon, open tot 21h, maar noppes. Bikepark dan maar, alles toe. Het water kwam bijna in mijn ogen te staan, de depressie kwam korterbij, ik was de rest van de avond niet meer te genieten. Heel de nacht geen oog dicht gedaan, piekeren over de zadelpen, 's morgens maar 2 pistolets binnengekregen om dan om 7h naar het bikepark te vertrekken en te hopen op. Er was al een pak volk, elk rennerskwartier bezocht maar géén succes, tot het laatste team "Keos" of zoiets zij hadden voor mij nog een zadelpen in bruikleen. Ik kan fietsen, joepie. De vrienden waren net gearriveerd, wij met zijn allen naar de start. Ze hadden me verteld, bij de start goed mee doorrijden tot aan de eerste helling, anders heb je file. Zogezegd zo gedaan, eenmaal aan de eerste helling reed ik gedisciplineerd volgens hartslag, kwestie van de man met de hamer niet tegen te komen. De eerste rotsafdaling was er eentje om van te smullen, je bent blij als je beneden aankomt en je zit nog steeds op je fiets. Buiten de helling van de Flute, deze was volgens mij één van de langste van het parcours, had je meer niet al te lange hellingen, maar wel steil met dito afdalingen. Die afdalingen, ....... je moet ze gereden hebben. Alhoewel er veel renners wijselijk besluiten om her en der af te stappen. Prutsers, nogthans deze prutser heeft één keer veel sjans gehad, mijn snelheid lag weer veel te hoog en met veel sjans, meer sjans dan techniek kwam ik net niet tot een fatale valpartij. Ik kwam veel volk van MTB Team Langdorp tegen, zij waren blijkbaar iets te snel vertrokken en moesten nu de rekening betalen. Behalve Luc Pauwels, deze Orbea dealer uit Hulshout bleef steeds in mijn buurt rijden en de laatste kilometers haspelden we dan ook te samen af. Tot hij bewust of onbewust mij in de laatste 3km een kwakje gaf, ik verwachte mij hier totaal niet aan en stak dan ook in het decor. Meteen schoot er een kramp in mijn been, ik geraakte potverdikke nog niet recht. Boys will be boys zeker. 5h27 was mijn eindtijd en een 74ste plaats bij de MA2 voor iemand die een heel jaar aan korte wedstrijden heeft deelgenomen, lang niet slecht. Ik had veel erger verwacht. Een beetje later kwamen de vrienden ook binnen, Bert was 3x plat gereden. Ik had als enig euvel dat ik telkens mijn ketting met de hand op het kleinste blad moest leggen, even afstappen voor elke helling dus, blijkbaar stond de derailleur wat scheef. maar dit is nu eens een echt mtb rit, leuke beklimmingen, technisch, nu en dan iets langer, bangelijke afdalingen, soms technisch, een beetje te technisch het komt er op aan hoe groot je hart dan is. Je hebt het fantastische uitzicht op de Rocqbrune (heel mooi bergje); je rijd op het einde over het strand, iedereen ligt daar in badpak. Ik kan zo blijven doorgaan. Zijn er dan ook minpunten, ja er is géén technisch bijstand op de marathon, en éénmaal de mannen van de 40km er bijkomen na ongeveer 50km is het gewoon balen. Ieder zijn plezier maar het is geweldig frustrerend, er zijn er sommige die al afstappen als de zon wat te laag staat. Te voet naar omhoog en te voet bergaf, en wij moeten dan maar proberen om er tussendoor te slalommen, wat niet altijd lukte. De dag nadien waren we d Roc Noir gaan rijden iets van een 50km en we stonden op de eerste startrij, maar hiervan gingen we nu eens genieten en bleven voor de gezelligheid dan ook bij elkaar. Behalve Eric, die kon niet jammer genoeg niet starten met darmproblemen. Op het einde bij de vrouwen nog ene gaan drinken op het strand. Leuk zeer leuk en we werden gespaard van platte banden. De zondag hebben we niet gereden, we stonden in startvak 7 ........dat wandelen zagen we niet zitten. We komen zeker nog eens terug, misschien al volgend jaar, wie weet.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten