zondag 26 juli 2009

Salzkammer


Naar jaarlijkse gewoonte koppel ik mijn weekje vakantie steeds aan een marathon, dus dit jaar reden we van Italie naar oostenrijk om aldaar te Salzkammer te gaan fietsen. een marathon die ik overigens een aantal jaartjes geleden ook al had gereden, maar nu was het een ander parcours. Toen was het al genieten geblazen, het zou nu niet anders mogen zijn, maar. Inderdaad maar, juist op zaterdag, race day hadden ze geweldig slecht weer voorspeld. Hier in België zitten ze er meermaals naast, maar ginder. Om 2h 's nachts begon het aldaar te onweren, van een goede nachtrust kwam toen ook al niet veel meer in huis. 's Morgens nog gebeld naar bert en Benny, maar ze gingen blijkbaar starten. Bie bie moest beter weten, want ik had dit al eens meegemaakt in den Dolomitie, maar we zijn zeker gene ezel dus .....starten. Zes graden en gieten, ik mocht er niet aan denken wat weer het boven op de berg ging zijn ...... Man, man, man het was weer van dat sneeuw en vriestemperaturen. Niks voor een strandjanet als mezelf, naar omhoog rijden viel nog mee, middenblad naar omhoog. Ik had toen al besloten van zodra ik kon om terug binnen te fietsen, maar dan die afdalingen, koud, ijskoud. Helemaal verkleumd en bijna onderkoelt terug spurten naar boven om warm te krijgen. Eenmaal boven zag ik in de verte een berghut waaruit rook uit de schouwsteen kwam, ik daar naar toe. En jawel daar zaten nog 2 renners, de ontvangst was warm, we kregen andere kledij, een deken en we konden ons verwarmen aan de open haard, zalig. Kwam daar nog ne Tjech binnengesukkeld met een knie die helemaal was opgezwollen, als de handjes zijn bevroren kan je niet meer remmen en dan moet je even Hilversum bellen. Wij met zijn allen verder, een beetje later werden we uit koers genomen, de wedstrijd was geannuleerd daar het slechte weder. Schandalig vind ik echter dat ze ons laten vertrekken, die mannen weten beter. Ze konden beter de koers uitstellen met één dag. Maar het zal weer een geldkwestie zijn. Volledig verkleumd kwam ik over de start, mijn eerste warme chocomelk geraakte zelfs niet tot aan mijn lippen, van het bibberen was de tas al leeg eer dat ik deze aan mijn mond had staan. Ik was dan ook zeer blij dat vrouw -en zoonlief iets later arriveerde. Volgend jaar gaan we het nog eens proberen, en hopen dan maar op beter weer.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten