1ste overwinning te St. Amands

Onder een stralende lentezon, gingen we we onze eerste wedstrijd rijden van het jaar. Ik zat met een gemengd gevoel aangezien ik al maanden niet deftig kan stappen en wekelijks te rade ga bij diverse specialisten, echter niemand vindt de oorzaak. Drie kg te zwaar, 3 maand effectief niet getraind, maar dan toch maar terug begonnen met fietsen ..... met als gevolg, .... altijd pijn. Maar op mijn fiets is het toch net iets beter, dus koersen maar. Alleen dinsdag nog gaan rijden, de pijn was immers deze week weer niet te harden. Maar we hebben een nieuw team en ik sta nu eenmaal  niet graag aan de zijlijn.
Er waren meer dan 100 vertrekkers en we moesten door een wijk zigzaggen, gelukkig moesten we maar 54km koersen. We waren met 5 aan de start, Marc, Rudi, Patrick en Eric. De eerste ronde bleef ik maar wat hangen, ik wist echt niet of ik wel of niet kon volgen, we hadden op Zolder al een paar keer getest, maar tijdens onze eerste ploegtraining moesten de mannen mij nog mee naar boven duwen. Marc was vanaf de eerste minuut al met elke ontsnapping meegesprongen, na 4 rondjes begon mijn rug zo te steken dat ik dacht aan afstappen, ik besloot meteen naar vanvoor te rijden. Echter met zo'n groot peloton was dit niet evident, elke ronde ging er immers wel iemand op de grond liggen. eenmaal vanvoor gekomen, merkte ik dat Marc even de strijdbijl had begraven, tijd voor om even te testen dat ik mijn 53x11 nog rond kreeg. Recht op de trappers en bie bie was met een paar renners ribbedebie, echter veel langer dan een 1/2 ronde mocht het niet duren. Bij het ingaan van de laatste ronde waren er 2 renners gaan lopen, Marc zette de achtervolging met nog een handvol renners net voor hem. Eric counterde perfect een aanval en ik zette mij even vanvoor goed breed, nu met mijn overgewicht is dit geen probleem. Het tempo ging omhoog, ik schoof goed mee in en had Rudi in mijn wiel, misschien deden we nog mee voor een dichte ereplaats, echter op 3km van de meet, ging er een idioot zigzaggen, 10 sec. later lag deze idioot dan ook tegen de vlakte. ik had alle moeite om deze pippo te ontwijken. Helemaal stil, dju. dan toch maar verder, het peloton lag in twee. het gat terug dicht gereden, echter toen kwamen de ene haaks bocht na de andere net voor de meet. Risico's nemen zag ik niet zitten. Groot was de vreugde echter direct na de aankomst, Marc had de spurt gewonnen van de kopgroep, de rest van de ploeg kwam bij de eerste 40 renners mee over de meet. Er is maar 1 plaats die telt.
Gezellig samen nog wat gaan drinken, ik al mankend.
Bij deze proficiat aan gans het team!