In tegenstelling tot de eerste koersen, is de opkomst tegenwoordig wat aan de magere kant. Echter de mannen die strijden voor hun plaatsen in het algemeen klassement zijn allen aanwezig. Vandaag Oud Gastel en door de hevige regenval, was het parcours best wel "vettig" te noemen. Een grasparcours naast een vijver met amper 1 helling, het kleine rondje op zich stelde niet veel voor, maar het zou ploeteren worden. Wel iets voor Dante, stoempend op de force, het was van in het begin al duidelijk dat het peleton vanaf de eertse ronde al in stukken zou getrokken worden. In de opwarming reed hij vlot op de grote plaat rond, dus dit kwam wel goed.
Hij nam meteen een kopstart, alles op een lint en kijken wie er zou volgen. Na de tweede ronde bleek Lennick vlot mee te kunnen en op enkele meters achterstand probeerde Razenberghs (naam kan verkeerd gespeld zijn) het gat alsnog te dichten, echter zonder succes. In de tweede ronde nam Lennick op de helling al direct het commando vlot over, echter Dante rijd graag altijd op kop dus iets later waren de posities al terug gewisseld. Maar het viel mij op dat Dante had geschakeld naar zijn klein blad vanvoor, maar achteraan bleef hij op zijn grootste staan, ..... kleiner kon niet. Hij duwde dan ook veel te klein, maar ik liet hem doen. Ik had allang in de mot dat Lennick vandaag over sterke benen beschikte en zich goed in zijn sas voelde op deze slijke omloop. Hij was immers meer bezig met het taxeren van hun voorsprong dan met zich zorgen te maken dat Dante zou wegrijden van hem. Alles zou immers gebeuren in de laatste ronde.
Ik had Dante voor de koers verteld, indien er samen naar de meet werd gereden om dan aan te vallen in de laatste grasstrook naast de vijver, meer niet, voor de rest moest hij maar zijn plan trekken. Daar zou hij dan wel moeten groter schakelen want anders zou hij met dit koffiemolen verzet het verschil niet kunnen maken. Wetende dat Lennick zijn eerste 5m ontzettend snel zijn, moet hij van iets wat verder aanzetten, op de macht. Echter zover is het niet gekomen, lennick verraste Dante voor de chicane en voor de helling, maar met nog een 1/2 ronde te rijden moest hij niet panikeren. Echter hij wilde de aanval pareren, maar op dat verzetteke lukte dat niet echt. Je zou dan denken, hij schakelt groter maar neen, kop naar beneden, neen schuddend en de koers was gereden. Toen heb ik hem nog wat aangemoedigd en verteld om groter te schakelen, echter het is een Coremans, hij werd dan ook maar alleen lastiger op zichzelf en de rest van de wereld. Het gat was gemaakt, een dikke 20/30m, maar meer dan voldoende voor Lennick om de overwinning dik verdiend binnen te halen. Dante zijn beentjes waren op, er zat niks meer in. Hij kwam dan ook huilend over de meet als een hoopje ellende, misnoegd met zichzelf. Zijn benen deden pijn, en hopla daar ging de fiets en huilend ging hij op de grond zitten. Tot grote ergernis van de pa, hij had goed gereden, lennick was vandaag sterker, punt. Dat met die fietsen smijten en dat huilen hoeft dan niet. Hij mag en moet ontgoocheld zijn, maar daar houd het dan ook mee op. Geirriteerd riep ik hem toe, als je niet tegen je verlies kan, dan moet je niet koersen. Hij zal immers nog dikwijls een wedstrijd verliezen, echter de mamma was met mijn zalving niet zo gelukkig. 15min. later was het ergste voorbij, een uur later kon hij er al terug mee lachen. Zondag is het weer koers. En als je kan winnen waar er strijd is en tegenstand is dit net iets leuker dan wanneer je kan wegrijden en iederen op minuten rijd. Hoe sterker de tegenstanders, hoe mooier de overwinningen. het was alweer een schitterend podium, op een zwaar maar niety zo mooi parcours, maar we zijn al verwend geweest de laatste weken. Nog 2 weken kunnen de kemphanen elkander bestrijden, en dan is het gedaan voor dit jaar.
HIERONDER ALLE FOTO'S VAN DE KOERS, GEWOON EVEN KLIKKEN.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten