Sinds een paar weken ben ik terug begonnen met fietsen. Het lijf is versleten, maar fietsen begint stilletjes aan terug te lukken. Ik fiets nu nog alleen voor mijn zoon, maar terug gaan koersen zit er denk ik niet meer in. Daarvoor is de rug veel te slecht, alhoewel ik door de behandeling van dr. Dirk Van Campen toch al terug op de fiets geraak. De elleboog is na mijn ongelukkige val ook aan de beterhand, hopelijk krijgt de kinesist hem ooit nog terug zoals hij vroeger stond. Maar tegenwoordig fietsen we dus alleen nog maar voor het plezier. De lange duurtrainingen en het dagelijks fietsen zijn niet meer aan mij besteed, er groeit zelfs terug haar op mijn benen. Nu fietsen we enkel nog bij mooi weer, en zondag was het mooie dag dus gingen we fietsen. Inmiddels heb ik Kris overtuigd om wekelijks een ritje te gaan maken in het weekend, geen vast vertrekuur. Hebben we tijd, dan zijn we weg. Is het nu in de voor -of namiddag. We hebben nu toch al 3 zondagen gaan fietsen, 1 zondag voelde ik mij "super", de gedachte om terug te gaan koersen flitste toen even in mijn achterhoofd. Echter meestal kruip ik in kris zijn wiel en probeer gewoon te volgen, tot nu is dit steeds gelukt, maar steeds was ik bij thuiskomst choco. Ergens normaal, je bouwt een conditie op door kleine ritjes, meermaals te gaan rijden en dan stilletjes aan de afstand en tijd op te drijven.
Volgens ons is dat iets voor janetten, wij gaan direct zonder training voor ritten tussen de 70 en 110km, en sterven zullen we. Nu zondag gingen we de openingsrit te Oost-Ham rijden, en we hadden een brommer bij. De Belgische Kampioen bij de VWV Marc Vekemans ging met ons mee, hij ging nog wat aan zijn basisconditie werken. aangezien ik jaren met Marc getraind heb weet ik dan hoe laat het is. Basisconditie wil bij hem zeggen "ik rijd tussen de 30 en 32km/h en ge volgt maar". Ik mijn GPS op, één van de voordelen van een Garmin Edge, en wij op weg. We waren de laatste bij de inschrijvingen. Het begon al direct goed, Kris en Marc op kop, zij dachten dat er bordjes dienden te worden gevolgd, maar we zaten al een dorp verder en we hadden nog geen bordje gezien. Zoals in Monopoly, terug naar start, en ...... we moesten een 1 volgen op de baan, een heel klein 1. Maar ik moet zeggen we hebben geweldig mooie rit gereden, kilometers door het bos op een breed fietspad, geen auto's en mooie vergezichten. Buiten mijn stop bij een lokale bakker en Kris zijn platte band zijn we steeds blijven rijden met op kop onze brommer en ik in het wiel, en Kris bleef wonderwel naast Marc op kop rijden. Ik was maar aan het wachten, .... daar moet toch een moment komen dat die zijn benen gaan ontploffen, die van mij begonnen al na 80km te protesteren en ik zat in het wiel, en Samson bleef naast onze Belgische kampioen stevig meer rijden zonder te verpinken.
Echter éénmaal richting Tessenderlo was het zover, zijn bobijntje was op, en hij kroop mooi in het wiel. de laatste 5km ben ik dan maar even naast Marc gaan rijden, maar ik was net als Kris ook al enkele kilometers dood. Zalig, sterven in het wiel bij de eerste zon van het jaar. 's Avonds was hij helemaal terug in orde en hebben we nog wat afgelachen.
Volgend weekend gaan we terug sterven, we weten alleen nog niet waar.
En die rit, ga ik binnenkort nog eens rijden, mooi, zeer mooi.
Sinds een paar weken ben ik terug begonnen met fietsen. Het lijf is versleten, maar fietsen begint stilletjes aan terug te lukken. Ik fiets nu nog alleen voor mijn zoon, maar terug gaan koersen zit er denk ik niet meer in. Daarvoor is de rug veel te slecht, alhoewel ik door de behandeling van dr. Dirk Van Campen toch al terug op de fiets geraak. De elleboog is na mijn ongelukkige val ook aan de beterhand, hopelijk krijgt de kinesist hem ooit nog terug zoals hij vroeger stond. Maar tegenwoordig fietsen we dus alleen nog maar voor het plezier. De lange duurtrainingen en het dagelijks fietsen zijn niet meer aan mij besteed, er groeit zelfs terug haar op mijn benen. Nu fietsen we enkel nog bij mooi weer, en zondag was het mooie dag dus gingen we fietsen. Inmiddels heb ik Kris overtuigd om wekelijks een ritje te gaan maken in het weekend, geen vast vertrekuur. Hebben we tijd, dan zijn we weg. Is het nu in de voor -of namiddag. We hebben nu toch al 3 zondagen gaan fietsen, 1 zondag voelde ik mij "super", de gedachte om terug te gaan koersen flitste toen even in mijn achterhoofd. Echter meestal kruip ik in kris zijn wiel en probeer gewoon te volgen, tot nu is dit steeds gelukt, maar steeds was ik bij thuiskomst choco. Ergens normaal, je bouwt een conditie op door kleine ritjes, meermaals te gaan rijden en dan stilletjes aan de afstand en tijd op te drijven.
Volgens ons is dat iets voor janetten, wij gaan direct zonder training voor ritten tussen de 70 en 110km, en sterven zullen we. Nu zondag gingen we de openingsrit te Oost-Ham rijden, en we hadden een brommer bij. De Belgische Kampioen bij de VWV Marc Vekemans ging met ons mee, hij ging nog wat aan zijn basisconditie werken. aangezien ik jaren met Marc getraind heb weet ik dan hoe laat het is. Basisconditie wil bij hem zeggen "ik rijd tussen de 30 en 32km/h en ge volgt maar". Ik mijn GPS op, één van de voordelen van een Garmin Edge, en wij op weg. We waren de laatste bij de inschrijvingen. Het begon al direct goed, Kris en Marc op kop, zij dachten dat er bordjes dienden te worden gevolgd, maar we zaten al een dorp verder en we hadden nog geen bordje gezien. Zoals in Monopoly, terug naar start, en ...... we moesten een 1 volgen op de baan, een heel klein 1. Maar ik moet zeggen we hebben geweldig mooie rit gereden, kilometers door het bos op een breed fietspad, geen auto's en mooie vergezichten. Buiten mijn stop bij een lokale bakker en Kris zijn platte band zijn we steeds blijven rijden met op kop onze brommer en ik in het wiel, en Kris bleef wonderwel naast Marc op kop rijden. Ik was maar aan het wachten, .... daar moet toch een moment komen dat die zijn benen gaan ontploffen, die van mij begonnen al na 80km te protesteren en ik zat in het wiel, en Samson bleef naast onze Belgische kampioen stevig meer rijden zonder te verpinken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten