Veldrit Hulshout

Het BMX seizoen is ten einde, en Dante fietst graag dus was er een leuk alternatief voor in de winter, ....veldrijden. Na een tweedehandsfietsje te hebben aangeschaft met 26" wielen gingen we eens testen op Zolder. Hij was vrij vlug weg met het schakelen en zag het helemaal zitten, we besloten direct om een wedstrijdje te gaan rijden te Hulshout een een paar dagen later. Mijn vrouw vond het nog wat vroeg, maar een wedstrijd is fun voor die jonge gasten, we zullen wel zien wat het word. Eerst geïnformeerd bij Marnik, zijn zoon heeft al aan een paar wedstrijden deelgenomen. Eerst wat behendigheidsproeven en daarna een wedstrijdje van een 15 min. Deze wedsrijd ging door op en rond de wielerpiste van Hulshout, het was geen technisch parcours, op en neer draaien over het veld en dan rond de wielerpiste. Het kort draaien heeft hij nog niet onder de knie, we zullen zien. Aangezien hij nog maar 7 jaar is moest hij starten bij de 8 jarigen, maar er was maar 1 tegenstander. Ze moesten wel meerijden met de 9 jarigen. Nerveus dat hij was voor de start, de proeven gingen goed, ..... de wedstrijd zou ook wel lukken. Bij de start stond hij op zijn grootste verzet, hij was dan ook als laatste weg. Zijn handen zijn nog wat klein om te schakelen, in de eerste 2 rondjes was hij al 2x gevallen telkens in de bochten. Maar hi kroop dapper terug op zijn fiets en zette steeds vol overgave de achtervolging in. Driemaal uit de bocht, éénaal los door het lint en één keer moest ik in de bocht het naderhek 1 meter achteruit trekken, of hij was er ook nog ingevlamd. Na ronde 2 was het beste er af, het kopje was helemaal wit weggetrokken. Maar hij bleef gaan, dat zal hij toch van mij hebben dood zitten maar blijven rijden, klasse. Je zou denken 15 min. is niet lang, maar voor die gasten is 15 a bloc ontzettend lang. Na afloop bleek dat er ook een podium was voor de acht jarigen. Zijn eerste cross en zijn eerste overwinning. Ik was vooral tevreden en bijzonder trots over het feit dat hij bleef doorgaan, zelfs al zat hij kapot. Na de wedstrijd is hij samen met mij en Marnik naar huis gereden ....met de fiets. Marnik was meteen zijn beste vriend, hij heeft hem immers het merendeel van de weg wat geduwd. Op naar de volgende wedstrijd, maar hij gaat nog heel wat moeten leren. Maar het belangrijkste was dat hij het leuk vond en dat is het enigste wat telt.