Flanderscup te Hechtel

Er werd mij verteld dat dit een zandparcours is en op zaterdag lag het er nog kurkdroog bij. Ik besloot dus om mijn witte outfit aan te trekken. mijn vrouw en de kleine kwamen ook supporteren. Diezelfde nacht had het hevig geregend, maar ik dacht, een zandparcours. ..... Tot ik arriveerde, eerst werd er verteld een klein beetje slijk, maar na het verkennen van het parcours ..... werd dit een klein beetje zand. Het werd weer modder rijden, en ik stond daar in het Dash wit, tot overmaat van ramp, merkte ik 15 minuten voor de start dat mijn band aan het blazen was. Inmiddels was het beginnen te regenen, maar ik was nog net op tijd klaar voor de start. Eenmaal de 40 gepasseerd merk je toch dat de ene dag niet de andere is, de start verliep geweldig slecht en ik had heel wat moeite met opschuiven. Kwam er nog bij dat mijn maag nog altijd kuren heeft, hoogstwaarschijnlijk afkick verschijnselen van de reis naar Italie. Maar ik rijd met Swakke altijd een koers in de koers, aangezien we toch nooit meedoen voor het podium en blij zijn als ze ons dubbelen, want dit betekent een rondje minder. Swakke slijkspecialist en ikke meer ene van alles geven op de rechte stukken. Maar telkens moest ik een gaatje dichtrijden, er viel altijd wel iemand of er geraakte net iemand niet boven. Ik had al niet veel pijlen bij, en ze waren vlug op. Ik moest hem dan ook laten rijden. Echter een rondje later stond hij plat, en heeft dit niet meer kunnen herstellen. En zo werd ik in een belabberde wedstrijd toch nog 16de. het parcours was zeer mooi met kortte klimmetjes en dito afdaling. Mijn witte tenue heb ik toch nog proper gekregen. Voor alle dames, men spuiten het in met Vigor, laat dit een beetje trekken en spuit het daarna proper met een hogedrukreiniger. En alles ziet terug wit. Volgende Flanderscup is te Kessel, maar ik moet gaan draaien die zaterdag. Het zal dus gene vette worden. Maar rijden gaan we toch. Ik verschoot mij een bult wanneer ik zag dat ik in het algemeen klassement op een 9de plaats sta.