VT4 Teamchallenge Genk 2008

VT4 Teamchallenge Genk 2008Het was weer zover, de eerste Teamchallenge van het jaar. We haalden onze "Safety Jogger" uitrustingen voor de eerste maal boven dit jaar. Vorig jaar hadden we ook meegedaan maar dan niet met een mixed team, dit jaar was het meteen ook een andere locatie. Op het crosscircuit van Genk, maar het weer, regen, hagel, sneeuw.......Ze zitten al met aprilse grillen in maart. We konden dit maal beroep doen op Sarah, een beloftevolle en knappe jonge renster uit Messelbroek. Op de weg naar ginder zagen Tom en Marc het niet zitten, we hadden de dag voordien even het parcours gaan verkennen, en toegeven met dit weer was dit echt niet te doen, slijk en weinig passages om iemand te kunnen inhalen. Bij aankomst bleek Sarah al paraat. Ze hadden de ronde een beetje ingekort, wegens "niet te doen". Om klokslag 1h vertrokken we voor de 4h, met 63 teams. Patricia was ook aanwezig, zij reed met haar vriendin bij het enige damesteam, chapeau .....alleen werd dit door de organisatie blijkbaar niet geapprecieerd. Geen beker, geen vermelding, nikske, spijtig ........Toch sterk.Na 2 bochten met 63 man na een versmalling waar maar één rijder door kan, het was van dat. Daar had er blijkbaar ene hete zalf aan zijn kl*****ten gesmeerd ipv aan zijn benen, hij kwakte er iedereen er dan ook uit, en er ontstond bij de start al spontaan een vechtpartij.Ik was als 13de weg, in het begin wisselde we om de 2 rondjes, daarna om de 3. het was gewoon te koud. Tom reed sterke tijden en ik reed met mijn nieuwe Mountain Kings maar liefst 2x plat, ik bad dan ook telkens tot onze lieve God. Op het einde, toen het veld al helemaal uiteen was geslagen en de uitslag al vastlag, moest er zo nodig toch nog een renner mij een kwak kunnen geven. Ik heb daar geen probleem mee want in de volgende bocht kwakte ik hem uit de bocht met een valpartij als gevolg. Hij moest maar beter weten. Op het einde van die ronde haalde hij mij terug in, zeker gedreven door de adrenaline van de valpartij. Hij vroeg mij brutaal "heb jij mij laten vallen" en ik antwoordde met een oprechte "ja". Voor ik het wist had ik een slag op mijn gezicht, nu dit viel wel mee want hij had van die hamsterpootjes. Maar ik vertelde hem heel lief dat hij tot onze vader mocht gaan bidden. In de volgende bocht, net na de start stapte hij van zijn fiets en aaide hij nogmaals mijn gezicht. Ik dacht die wil mij beter leren kennen en ging spontaan op zijn uitnodiging in. Met zijn hoofd onder mijn linkerarm was ik hem vriendelijk zoals ik ben hem aan het aaien met mijn rechterhand. Toen werd ons vriendelijk verzocht door een paar officials om toch maar verder te fietsen, sociaal als ik ben, stelde ik voor om elkaar beter te leren kennen in onze box ........maar hij ging jammer genoeg niet op mijn uitnodiging in.Eenmaal thuisgekomen denk je waarom ........ Ik zal het nooit niet leren zeker, ik zet steeds grote borden, wie mij zoekt ......., vandaar.Na een dikke 2 uur begon het daar te sneeuwen en te bliksemen, die combinatie deed de organisatie besluiten om de race in te korten tot 3h.Niemand was daar rouwig om, Marc raakt al een beetje onderkoeld, want bij een passage was hij aan het zingen "ik ben Mega Mindy ...." volgens mij neemt hij tegenwoordig de verkeerde energie drankjes. Tom nam de laatste 3 rondjes voor hem.Uiteindelijk werden we 2de, het stopte met sneeuwen en iedereen was gelukkig. Aan de heren van de organisatie, bedankt voor de zeer mooie prijzen en tot volgend jaar, hopelijk met beter weer. Sarah, Tom en Marc, bedankt voor de leuke namiddag.

Video sent by COREMANS