Met het oog op het WK hadden nog wat klimkilometers gepland op en rond de Ventoux. Een weekje vakantie met vrouw en zoon, en natuurlijk onze fietsen. Op aanraden van Marnik hadden we ginds een hele leuke gite gevonden, tot groot jolijt van Dante bleek er in de andere gite een gezin te vertoeven uit het Leuvense met 3 zonen, dus aan speelkameraden geen gebrek. Zelf was ik benieuwd, men spreekt alleen maar over de Ventoux, maar daar moet toch meer zijn dan alleen dat. De eigenaars van de gite, Eric en Marie bezorgde ons de nodige informatie, dus elke dag stond er wel iets gepland ......er werd natuurlijk wel steeds gefietst in de voormiddag. In Carpentras vind je trouwens een van de grootste markten terug van Frankrijk, die week was er toevallig ook kermis, Dante ging natuurlijk wat attracties uit proberen "mr. No Fear", had blijkbaar in de rustigste attractie wat schrik (foto's). Bij aankomst op zaterdag waren we wat vroeg, we hadden dus ruim de tijd om wat aan sight seeing te gaan doen. In Carpentras waren er de zaterdag muziekevenementen, mannen en vrouwen op trommels, kleurig en veel lawaai. Ik besloot om met de wagen via Sault naar Chalet Renard te rijden, daarboven genietend van het prachtige uitzicht en van stervende renners op hun fiets richting top. Ik stelde voor om met Dante naar beneden te fietsen richting Bedoin, 20km bergaf, hij zag dit meteen zitten. Samen op de MTB naar beneden, ik had mijn Garmin in mijn broekzak gestoken, ik vertelde Dante om goed mijn lijnen te volgen, om zo de bochten mooin aan te snijden en ik beloofde meteen tegen mijn vrouw om voorzichtig en niet te vlug naar beden te fietsen. Echter na een tijdje begon mijn vrouw hilarisch te claxoneren, Dante had 2x zijn bocht wat ruim genomen, ... te ruim. Ik liet het tempo zakken en maakte hem er nog eens op attent om mijn rijlijn te volgen en zeker niet naar de bomen en de vogels te kijken. Achteraf bleek dat we maximaal tegen 65km/h naar beneden waren gedaald, net iets te snel en onverantwoord. Wat zeker de moeite waard is om ginds met het gezin te ondernemen, is via Maulicine rijden richting Veaux, aan de brug kan je daar door een riviertje trekken met rotsen, en verschillende waterniveaus (filmpje + foto's). Aangezien ik met de fiets was afgezakt naar ginder, Dante en Leen met de wagen, stelde ik voor aan Dante om de beklimming tot in Maulicine te fietsen, zijn fiets stak toch in de wagen. Dit lukte vrij vlot alhoewel hij al vrij moe was van daar een hele dag rond te crossen in dat water. Zelf heb ik die week de Ventoux beklommen langs de 3 kanten, en doordat het dit jaar zo warm was was het afzien op de kale berg, zeker vanuit Bedoin, ik wilde mijn tijd van 1h38min verbeteren, wel dit is mij niet gelukt ik reed dit jaar 2 min. langer, maar ik had voor de berg al wat kilometers gemaakt, maar persoonlijk vind ik een 39x28 toch nog te groot om naar omhoog te fietsen, op de steile stukken moet je duwen, stoempen op de kracht, de rekening krijg je gepresenteerd na Chalet Renard. De benen waren dan ook totaal kapot als ik boven kwam, we zijn oud aan het worden. Maulicine is iets minder zwaar, langs hier kom je dan langs de andere kant aan de top. De laatste dag had ik een leuke etappe in gedachten, we gingen de Ventoux beklimmen via Sault maar eerst moesten we paseren via Gorges de la Nesque, hier rij je tussen een prachtig natuurlandschap, de bergen komen daar bijeen en alles ziet er groen, als je hier een bocht mist vinden ze je nooit meer terug, de afgronden zijn hier ontzettend diep. Altijd bergop en maar draaien en keren, ik heb daar meer naast de weg gekeken dan recht voor mij, een aanrader voor elke fietsliefhebber. Het is wel zo dat mijn Garmin mij eerst nog 2 colletjes liet rijden eer ik aan deze prachtige pas begon, waaronder de Colle Suzette. Continu klimmen tot in Sault, maar dit is de "sissy"kant om de Ventoux op te rijden. In Sault even gewacht op een terrasje want Dante ging een poging doen om de kale berg te bedwingen, van in Sault is het echter nog 27km tot aan de top, dus il liet de vrouw hem een 7km verder afzetten met de wagen. Samen trokken we zo omhoog, ik was benieuwd hoe ver hij zou geraken, maar Sault is niet zo moeilijk. Ik bleef steeds naast hem rijden en telkens als hij wilde versnellen riep ik hem terug tot de orde, rustig anders haal je op het einde de top niet. Tot aan Chalet Renard had zijn bebber nog niet stil gestaan, we hadden toen meer zitten lachen dan wat anders, maar het ergste moest nog komen. Ik stelde voor om aan Chalet Renard te stoppen om een Cola te drinken, maar Dante zag die toren staan en wilde in één ruk doorrijden, hij zag het nog altijd zitten. Leen was aan het foto's nemen en aan het filmen, de wagens die passeerden moedigden hem spontaan aan. In de verte zagen we renners die het gevecht aan het verliezen waren tegen de berg, Dante zijn aangezicht stond nog altijd goed, ik moest hem er alleen op attent maken om niet te versnellen, we zouden die renners die aan het sterven waren sowieso toch inhalen als we gewoon ons tempo bleven rijden. Je had die gasten hun gelaats uitdrukking moeten zien als we hen passeerden, een gastje van 8 jaar, kleind pedalerend op zijn middenblad op zijn MTB met een verende vork nog in dat fietske, ik kon mijn grijns niet wegsteken. Op een gegeven moment passeer ik een dame, vriendelijk salueerd ze mij met "goeiedag" tot ze in de mot krijgt dat er nog ne kleine van 8 jaar aan hangt te bengelen, het volgende dat ze toen zei was "oh la la" en ze stapte van haar fiets, mentaal een kloppeke gekregen. Alhoewel ik dikwijls met mijn zoon in de clinch lig om dat het zo een koppig karakter manneke is, was ik nu apetrots, want de laatse 2km kreeg hij het zwaar en begon hij op sommige stukken al slalommend naar boven te rijden, maar afstappen stond vandaag niet in zijn woordenboek, ik mocht hem zelf niet duwen, hij wilde ALLEEN naar boven fietsen. Het is hem dan ook gelukt, de ma fier en de pa kan het nog altijd niet geloven, straf. Blijkbaar heeft hij dan toch ne goede motor steken en all redelijk wat kracht in zijn benen, dat karakter dat heeft hij van zijne pa. Boven op de berg genoten van een welverdiende Cola en daarna via Maulicine naar beneden om daar op het terras nog een leekere ijskreem te verorberen. daar is hij dan terug in de wagen gestapt en heb ik mijn weg verder gezet met nog wat plaatselijke cols. Uiteindelijk had ik 3.902 cal. verbruikt, 114km gefietst en stonden er 2.361 hoogtemeters op mijn teller en had ik de dag van mijn leven beleefd met mijn zoon. Als hij blijft fietsen zal het niet lang meer duren of hij gaat den ouwe achterlaten. Na een geslaagde vakantie en na afscheid te hebben genomen van Erik, Marie en dochters en de buren Willem en Ann en hun drie fantastische kinderen waren we onderweg nog gestopt om 2 betonnen standbeelden te kopen van 1m50 ....... mooie beelden voor in de tuin. Maar toen is den ouwe zijne rug helemaal geblokkeerd, en voorlopig ziet het er niet goed uit. Dus koersen zit er voorlopig voor mij niet meer in. Toch nog een domper op deze vakantie.
Foto's en filmpjes volgen nog.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten