Zaterdag de hele dag in de wagen vertoefd op onze terug reis vanuit Frankrijk, dezelfde nacht niet kunnen slapen omdat mijn bekken was geblokeerd, dus koersen zat er voor mij niet in. Mischien had de zoon wel goesting, die zag dit wel zitten en dus met heel het gezin richting Schulen voor de miniemen koers aldaar. Er was eerst een tijdrit, daarna de koers en daarna nog wat proeven. Bij de bond weten ze blijkbaar niet wat ze met die jonge gasten moeten doen aangezien er op elke koers wel iets anders gebeurt. Het waren kleine rondjes van ongeveer 2km, de tijdrit werd gewonnen door de zoon, alleen spijtig dat je de tijden niet kon vergelijken met de 9-jarigen. De koers zelf, 2 rondjes en eentje achter de begeleiding. Dus ze konden 1 rondje voluit gaan, en dat word dan een lang gerekte spurt. Als ik zelf ga koersen heb ik nooit last van zenuwen, maar als Dante moet rijden is dat een ander verhaal. Op zo'n wegrit zie je hem ook niet veel, den eerste bocht uit en dan is het altijd bang afwachten ofdat hij zijn bocht niet gemist heeft, valpartij in het peleton, ketting eraf door het schakelen, en ga zo maar verder. Maar enkele minuten later kwam hij met voorsprong uit de bocht en won hij overtuigend deze koers. Opa en oma waren ook eens komen supporteren dus we hadden gedeelde vreugde. Al bij al had hij zich weer geweldig geamuseerd, echter trainen ziet hij niet zitten, ik krijg hem raar of zelden op de fiets, de Ventoux dat zach hij wel zitten. Volgende week mag hij gaan koersen, als hij goesting heeft in Attenrode, en das ook kort bij de deur.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten