Dante zat al een tijdje te zeuren om te mountainbiken, dus besloten we om hem in te schrijven te Langdorp. Woensdag waren we even gaan trainen met Andre Coppens, de bezieler achter dit evenement, en ik vond het een aangename verrassing. In plaats van rondjes blijven te rijden, werd hier ook op techniek getraind. Zo leer je tenminste nog wat bij, deze training met Andre is zeker voor herhaling vatbaar. Zaterdag moest hij achteraan starten aangezien hij nog aan geen enkele wedstrijd had deelgenomen, kwam er nog bij dat je hier nergens kon voorbij steken, met uitzondering van 1 strook van 50m boven in het bos. Voor de mensen van de streek, zij dienden de lussen tot boven te rijden, met een toertocht is het hier ook altijd file, gewoon omdat je niet kan paseren. Ik dacht, aangezien dit zijn eerste wedstrijd was met zijn Mtb en dan direct starten bij de 9 jarigen (8 en 9 rijd hier bijeen), vanachter starten het parcours waar je niet kan paseren ..... hier zal hij wel eens goed op zijn doos krijgen. En dan kreeg ik hem misschien aan het trainen in het weekend, bij de eerste doortocht, was de koploper al een heel stuk vooruit op den tweede, deze had eveneens een groot gat op den derde en daarachter op een 100m reden wat renners in groep. En mijne kleine aap zat daar als laatste gepositioneerd. ik was al aangenaam verrast, want ik had direct in het snuitje, dat hij zich moest inhouden, ik maande met mij volumineuze stem hem aan om proberen die gasten ergens te paseren. De volgende ronde zat hij al in het wiel van den derde, ik werd al licht euforisch, maar hij had een heel gat moeten dichtrijden, misschien zijn motorke opgeblazen. Echter toen hij vroeg hoeveel hij er nog moest inhalen was ik gerust, hij had nog de tijd en den adem om een klappeke te doen tegen de pa in de koers, bij de volgende doortocht kwam hij dan ook als derde door. de eerste twee waren echter ver weg, en toch reed hij nog naar nummer 2 in de voorlaatste ronde. Hij probeerde deze boven op het brede en platte stuk deze te remonteren in zijn alom bekende stijl, hoe groter hoe beter (dat moet ik hem nog wijsmaken, dat dat niet altijd beter is) en hij kwam ernaast en toen besloot die snotaap met nummerbordje 1 om hem op een RECHT stuk, gewoon de kant in te rijden. Op die leeftijd is dat er wat over, als ze dat bij mij in de koers doen, dan krijgt die gast gewoon ne slag oep zijn cabine. We zullen maar denken dat hij verschoot dat hij nog geremomteerd werd en toevallig met mijn zoon naar links reed, deze laatste kon wel alles dicht smijten. Ik ga hem nog eens laten meekoersen, daar zal hij dat niet meer moeten proberen. Ik moet wel zeggen deze renner reed wel slim en reed ook veel kleiner, in de laatste ronde zorgde dat hij in de lussen steeds klein trappend in de bochtjes kon versnellen. Dante had nog 1 kans en dit was in het laatste rechte stuk boven in bos het nog eens proberen, echter zijn tegenstander was ook niet van gisteren en versnelde direct op zijn kleine versnelling na de bocht, Dante zetten zijn versnelling vanachter op zijn grootste en vanvoor stond hij op zijn middenblad, weer op de kracht. Met het gevolg dat hij direct 10m achterstand had, en toen hij in volle vaart kwam aansluiten, moest hij al gaan remmen om terug aan de afdaling te beginnen. Hij werd mooi derde in het wiel van nummer twee, de winnaar was al een tijdje binnen. Misschien had hij kunnen paseren dat hij het gat wat kleiner kunnen maken echter het mocht niet zijn door onsportief gedrag. Alhoewel, ik denk dat die kleine zich van geen kwaad bewust was, hij zal ook wel geweten hebben en gevoeld dat Dante wat sterker was, maar hij was slimmer en reed eveneens zeer goed. Want op nummer 4 was het ook even wachten. De strafste quote van de dag kwam na de koers uit de mond van de zoon, "ik ben wel niet moe". de pa nog ne hele technische uitleg gedaan over het kleiner schakelen, maar dit ging het ene oortje erin en het andere eruit. Hij heeft me wederom aangenaam verrast, de kleine aap. Jammer dat er niet meer mogelijkheden waren in het parcours om in te halen, maar ik had hem eerlijk gezegd nooit bij de eerste 3 verwacht. Dan maar gaan vragen om hoe laat de prijsuitreiking was, aangezien ik nog een discobar moest gaan opstellen. Gevraagd aan 2 mensen van de bond, van alle twee kreeg ik te horen om 17h. Dus ik naar huis, vliegen om alles klaar te krijgen, daarna terug naar langdorp om dan te horen te krijgen van Andre Coppens "toch spijtig dat hij niet op de prijsuitreiking was". Mijn pottekes kookte over, ik had mij in alle bochten moeten wringen om daar om 16h30 te zijn en dan krijg je zoiets te horen. De hoeveelste wedstrijd is dit al in deze challenge? Het is niet dat we het niet gevraagd hadden. Ik heb mijn ongenoegen dan ook duidelijk op mijn mannier over gemaakt. Wat een organisatie, en dan gaan we het nog vragen aan die gasten van de bond. Nu de zoon vond het nog niet zo erg, maar ik heb me in alle bochten moeten wringen om daar terug op tijd te geraken, en dan krijg je te horen dat de prijstuitreiking al 2 uur geleden geweest was ...... het is om in uw broek te kakken.
Uiteindelijke was dit toch weer een mooie ervaring, en was de pa weer aangenaam verrast. Maar aan alle mooie liedjes komt ooit eens een eind, maar zolang ze duren kunne we er alleen maar van genieten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten