Na mij koers gisteren, en de nacht weer te hebben doorgebracht achter mijn discobar, was het zaaks om toch nog op tijd uit mijn bed te kruipen om te gaan supporteren voor zoonlief. Vier uurtjes toch nog kunnen slapen en letterlijk uit mijn bed gekropen, de rug staat weer helemaal paraplu. De wedstrijd ging door te Aarschot, ik had al even gebeld voor de stand van zaken. Hij was goed bezig, 1 reeks gewonnen en 2x op de tweede plaats. In de kwartfinale gaat het direct om de knikkers, niet geplaatst bij de eerste 4 en je kan direct je valiezen passen. De kwartfinale won hij blijkbaar overtuigend, juist op tijd om voor de 1/2 finale te supporteren. Hij werd na een spannende race vierde, en was geplaatst voor de A-finale. Op zich vond ik dit al een hele prestatie, na zijn val van vorige week, maar hij hield weer zijn benen even stil in de eerste bocht. Ik had hem verteld dat hij in de finale daar moest spurten ipv zijn benen stil te houden. Voor de titel zou hij niet in aanmerking komen, maar het is BMX en daar word nog al eens gevallen, dus je weet maar nooit. Ik vond het al leuk dat hij in de A-finale zat. De start, hij was meteen goed weg, maar werd licht geraakt op een berg en sloeg een beetje in paniek en van zijn pedalen. Als laatste van de bende kon hij terug vertrekken, dju toch. Ik had mij op het einde van de eerste bocht gepositioneerd, en maar roepen "spuuuuurteeeeen". En jawel, vol overgave, vloog hij door de eerste bocht, en passeerde direct wat renners. Hij werd uiteindelijk nog 5de, jammer van die paniek reactie, want hij was redelijk goed gestart. Maar hij ging nu eens eindelijk geweldig door de eerste bocht. Zoon was tevreden met zijn prestatie net als de pa, nu nog wat meer lef en vertrouwen en dan komt dat wel goed. Binnenkort ga ik hem eens inschrijven voor een wegkoers we zijn benieuwd. 's Avonds zijn we nog samen gaan fietsen op de weg. Conclusie, het was een leuke dag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten