maandag 27 september 2010

BK marathon MTB Beringen

Waarom?
We hadden dit weekend geen koers op de weg, en het BK was dit jaar kortbij, waarom niet. her was van op de Roc d'azur van vorig jaar geleden dat ik nog een marathon had gefietst, overigens dit jaar had ik met de  United bikers aan 1 TT deelgenomen en dat was alles. Ik had mijne nieuwe wielen ZTR Crest en banden Hutchinson Cobra nog niet kunnen testen. Vrijdagavond nog naar het Clubkampionschap BMX gaan kijken van mijn zoon, waar hij uiteindelijk 2de werd in het klassement, na een slechte finale te hebben gereden. En dan besloten om 22h om toch eens mijn fiets in orde te gaan zetten, morgen moest ik om 8h vertrekken.
Het was een zeer mooie locatie op de mijn van Beringen, het was leuk om nog eens allemaal wat bekende gezichten van vroeger terug te zien en om die stresskonijnen nog eens te jennen. Bij een renner moet je daar nooit niet veel moeite voor doen, ..... altijd opgefuckt, nooit niet zen. Wat mij opviel was dat die mountainbikers toch allemaal zeer scherp staan tov die wegrenners. Ik was direkt weer bij de dikste, en dan met mijn wit truike. De start verliep mooi en rustig in blokken, ik stond bij de Masters II, klaar voor mijn eerste wedstrijd van het seizoen. De start verliep vrij rustig en niet te chaotisch, direkt richting terril, de aanloopstrook was breed en bergop en hier werd al direkt alles door elkaar gereden. Eenmaal op de terril begonnen de moeilijke en gevaarlijke technische passages, het lafg er nu nog redelijk droog bij, maar straks?
Op de terril liet ik mij weer ringeloren, Marc en Swakke, staken daar net nog drie renners voorbij, net voor de eerste afdaling, en Bie Bie moest daar afstappen, en je kon daar niet meer paseren, maar het was nog ver 89km. Bij de laatste afdaling van de terril zag ik Marc nog in de verte rijden, Swakke was al lang weg.
Vanaf nu kon de kraan open, veel singletracks en voornamelijk platte en goed te rijden tracks. Ik geraakte samen met rudi Geentjes weg en hij reed een aangenaam tempo, overigens was dit de ideale gangmaker door de singletracks in het bos. gewoon zijn lijn proberen te houden, want het gevoel bij mij was helemaal weg, het was te lang geleden. maar na een 5km moet ik daar met mijn pedaal iest geraakt hebben, en ik maakte daar een doodssmak tegen de grond. We waren even verward, zochten de fiets, en weer verder. Rudi was vliegen, dus ik zette de achtervolging terug in. Bleek dat ik mijn bidon was verloren met deze val, nogal een geluk dat Tom onderweg stond, ik wist dat Kris Willemsen had opgegeven en vroeg hem een bidon. net toen ik iets later de aansluiting kon maken bij Rudi, kwam ik weer ruim uit een bocht, met voor mij een grote plas, ik reed er recht door, ......bleek dit meer weg te hebben van een vijver, tot over mijn trapas in dat water en stil. Miljaar, nu was hij voorgoed weg.
Wat later kreeg ik in de verte Swakke in het vizier, ik voelde dat ik er zo kon naartoe rijden, maar reed op mijn eigen tempo het gat dicht. In de technische stukken was Swakke zeer sterk, echter op de stukken asfalt en de lange rechte stroken in het bos zat er blijkbaar niet veel poeder op. Ik maande hem dan ook aan om in mijn wiel te kruipen, aangezien dat de lange stukken mij toch beter lagen, en met zijn 2 is het toch net iets leuker. Na het afronden van de eerste lus zaten we nog altijd mooi bijeen, echter vanuit de achtergrond kwamen de gasten van de Fun A er al aangestoven met in hun kielzog, nog een paar renners die ik een hele tijd geleden had gelost. Tijd om terug even een tandje bij te steken, probleem was toen als Swakke voor mij reed, kon hij meestal het wiel niet houden en dan reed deze brave jongen het gat telkens dicht op de goed berijdbare paden met Swakke in mijn wiel. Dit gebeurde een aantal keren, tot we op de tweede lus terug op die zandpassage kwamen, en daar reed Swakke zeer vlot door, en ineens was hij weg. In plaats van even te wachten, maar we zitten in een koers. ik was er toch van overtuigd om terug te komen, maar nu bleek dat hij wel vlot overpakte op de asfaltstukken.
ik was meteen gemotiveerd, en zette de achtervolging in. het duurde toch even eer ik terug kon aansluiten, middels en dankzij de nr. 2 en 3 van de Fun b. we waren dus terug met een paar renners bijeen, en de motor begon bij mij nu pas los te komen. Het tempo ging naar ohoog met nog zo'n 20km te gaan. Weer liet Swakke een gat vallen, ik zag het echter niet zitten om dat gat weeral eens te gaan dichtrijden, en stak hem direct voorbij ...... Maar dan besloot hij om te gaan spurten, eerst dat gat laten vallen, als je dan wil paseren dan krijgt hij het in zijn bolleke om te gaan spurten en mij daar het paseren te beletten.
Waarom?
We zijn een marathon aan het rijden, hij heeft daar het merendeel in mijn wiel gezeten, en dan ...... Ik vroeg hem beleefd wat de bedoeling was. Boys will be boys zeker. iets later kwam ik bij de bevoorrading Patrick tegen de man van de uiteindelijk winnares bij de Dames "Kim Saenen", bleek dat marc maar net voor mij reed. Enige minuten later reden we bij elkaar, plezant 2 ploegmaten samen naar de laatste km's. Op het einde kwamen we in een zeer leuke passage in het bos, naar omhoog, beneden, keren en draaien. Maar het sturen is veel minder tegen vroeger en ik moest de mannen van de Fun b laten rijden,  bij Marc was het beste er  af. we reden samen met een renner Van versluys naar de Terril, de laatste 5 km, maar het had hier zo fel geregend, dat we met uitzondering van de eerste beklimmingen de rest diende tevoet af te leggen.
uiteindelijk kwamen we binnen op een 17de plaats bij de masters II, Mark kwam iets later binnen op plaats 22, de wandelpassages waren er teveel aangeweest.
Nog wat gaan nakaarten in de tent bij een frisse Cola. En we gingen moe maar voldaan naar huis met één vraag in het achterhoofd.
Waarom?

Geen opmerkingen:

Een reactie posten